Το πάθος της εκδίκησης (#Starterliste21) ( #TYS2021 )

Κεφάλαιο 23

Στέφαν

Άνοιξα απότομα τα μάτια μου καθώς συνειδητοποίησα ότι με είχε πάρει ο ύπνος. Είχα περάσει ένα πολύ δύσκολο βράδυ και έτσι κατάφερα να αποκοιμηθώ μόνο τις πρωινές ώρες. Κοίταξα το ρολόι και έδειχνε δώδεκα! Σιγά-σιγά τα γεγονότα της προηγούμενης νύχτας άρχισαν να επανέρχονται στη μνήμη μου. Σκέφτηκα τις υποθέσεις στην δουλειά, οι οποίες μάλλον δεν ήταν πια δικές μου. Θα έπρεπε να ψάξω ένα καινούργιο γραφείο και να χτίσω ένα όνομα από την αρχή.

Ουχ. Ευτυχώς βέβαια με γνώριζαν ήδη κάποια άτομα σαν δικηγόρο οπότε ίσως δεν θα ήτανε και τρομερά δύσκολο να αποκοπώ τελείως από τον θείο μου. Αλλά και πάλι ήθελε προσπάθεια. Το μόνο που με παρηγορούσε είναι ότι τουλάχιστον δεν θα ήμουν πια υπόχρεος στον Τομ. Ο καθένας θα κοιτούσε τη δουλειά του χωρίς να ανακατεύεται στις υποθέσεις του άλλου.

Αποφάσισα να βγω έξω για ένα ελαφρύ τρέξιμο. Ωστόσο έριξα πρώτα μία ματιά στο κινητό μου για να δω μήπως μου είχε στείλει η Γιασμίν κάποιο μήνυμα. Χαμογέλασα μόλις το κοίταξα. Το είχε στείλει πρωί-πρωί. Καλημέρα χρόνια πολλά! Σ'αγαπώ. Ανυπομονώ για σήμερα το βράδυ. Ύστερα από πέντε λεπτά της έγραψα.

Καλημέρα! Μα τι κάνεις ξύπνια πρωί-πρωί; Ευχαριστώ πολύ. Θα τα πούμε.

Μου αρέσει που συνεχίζεις Στέφαν να της μιλάς λες και δεν πρόκειται να τη χωρίσεις το βράδυ. Μου φώναξε το υποσυνείδητο μου. Ναι βέβαια δεν σκοπεύω να τη χωρίσω... Προσπάθησα να δικαιολογηθώ. Απλώς θα της πω κάποια πράγματα για εμένα.

Το υποσυνείδητό μου κούνησε το κεφάλι του ειρωνικά. Καλή τύχη.

Θα ήμουν υπερβολικά πολύ ανόητος αν πίστευα ότι η Γιασμίν θα δεχόταν αυτό που θα της έλεγα χωρίς να με περάσει για τρελό ή για διαταραγμένη προσωπικότητα. Ξεκίνησα να τρέχω στο τετράγωνο προσπαθώντας να χαλαρώσω και να βγάλω τις αρνητικές σκέψεις από πάνω μου. Τώρα που δεν θα την έβλεπα πια έπρεπε να αποκτήσω ένα καινούργιο χόμπι μιας και η εκδίκηση θα τελείωνε. Δεν με ένοιαζε τι θα έκανε ο Τομ με τους Μίλερ ειλικρινά. Είχα βαρεθεί και κουραστεί.

Τα στοιχεία που έπρεπε να βρω εναντίον τους, είχα καταφέρει και τα είχα μαζέψει. Αν και δεν το παραδεχόταν ο Τομ, είχα συμβάλει σε πολύ μεγάλο βαθμό στην εκπλήρωση του σχεδίου. Στο μόνο που είχα φέρει αντίρρηση ήταν στην απαγωγή της Γιασμίν. Ξέρω γιατί τον πείραξε τόσο πολύ, πέρα από το γεγονός ότι είχα αρχίσει να έχω συναισθήματα για αυτήν. Ότι δεν θα μπορούσε να βάλει χέρι στα λεφτά τους και να τα διαμοιράσει μαζί με τους υπόλοιπους μάρτυρες που είχε βρει. Τα είχαν συμφωνήσει όλα μια χαρά. Εντάξει... δεν τους αδικούσα και εντελώς. Ήταν σαν μία μικρή αποζημίωση για τον κακό που τους είχαν κάνει αυτοί. Στο κάτω-κάτω γιατί αυτοί οι απαίσιοι άνθρωποι να χαίρονται τόσα εκατομμύρια από τη στιγμή που δεν το αξίζουν;