Myśli Ukryte W Szafie

44. Muszę wrzucać rozdziały o ludzkiej porze

Ehhh... Jak w tytule. Do tego, przyszedł pan maruda pożalić się na świat. Nie potrafię za nic się wziąć. Nie mam siły wstać rano. Nienawidzę swojego ciała. Każdego centymetra. Mam wyrzuty sumienia za każdy zjedzony posiłek. Chcę z tego wyjść, ale zarazem z tyłu głowy ten najpodlejszy z demonów szepcze mi niezmiennie, że nie jest ze mną wystarczająco źle. Że się ośmieszę, prosząc o pomoc. Że ośmieszam się, żyjąc. Jestem niewystarczająca. Przepraszam

N.