Chapter 9: Anastasia Catia

78 3 0
                                    

"I'm just kidding, lady." He said.

Napatawa ako ng himasin niya ang braso niya dahil sa hampas na ginawa ko, we stayed on the bench to eat our breakfast. We already decided that we should stop jogging dahil pareho na kaming gutom at mas maganda na tumambay na lang, medyo sumikat na ang araw dahil ala sais y media na ng umaga pero mas madaming tao pa ang nagsisidatingan.

Meron pa akong nakikita na may mga dalang aso at bata pero ang iba ay ang pinunta lang talaga ay kumain. Niyaya ako ni Reymart na sa twenty four hours fast food na lang kami kumain since wala pang bukas na mga restaurants but, I insisted na rito na lang, street foods are not bad. Sa katunayan kahit mura siya ay masarap naman.

"Sorry, hindi kana nakapag-jogging tuloy dahil sa akin." I said.

"No, it's fine." He said and drink the coconut water.

Kanina niya pa sinasabi na uminom ako dapat ng coconut water pagkatapos mag-jogging dahil maganda ito sa katawan, okay I get his point at sa tingin ko tama rin naman siya sa sinasabi niya pero dati pa man ay hindi ko na gusto ang lasa ng tubig ng coconut at laking pasalamat ko naman na hindi na siya nangulit.

"I saw your post on instagram." I said

Tinignan ko kaagad siya at natigilan ito sa pag nguya niya ng bibingka, napatawa naman dahil bakas ang gulat at kaba sa mukha niya. I'm not gonna sue him or what!

"So, Mr. Ninja, I didn't even noticed that you were holding your phone in Dumaguete but you have a lot of picture of me and us." Kunyaring galit na saad ko.

"Are you mad? Because if yes I would not still delete it." He said.

"Yes, I'm mad." Mas tinarayan ko.

"Oh, I'm so scared." He mocked me.

I laughed so hard when he tried to make his voice small that turns him into a flirt lady. Tumawa na lamang ako at umiling, sabay kaming naglakad dalawa papunta sa kotse niya kung saan naka-park. I want to stay there for a couple of hours pero may tumawag sa kanya na kailangan daw siya sa hospital.

Maybe, being a soon to be Doctor is really hard, he can't sleep nor eat sometimes because of his busy schedule. But I loved the fact that he's so dedicate and passionate about what he is doing.

I really admires the Doctors and Nurses for being there to people, kahit minsan ikamatay na nila dahil sa gutom at walang tulog ay handa silang mag-aral so that they can help the sick people in the future.

"Pwede bang dumaan muna tayo sa hospital? May kukunin lang akong importante." He said.

Why do he need my permission? Okay lang naman sa akin, wala rin naman akong gagawin and I guess it's important.

"Of course, why not?" I said at tumango naman ito bago pinaandar ang makina ng sasakyan.

Nag-drive na kaagad ito paalis sa NGC para tumungo sa hospital, it's a long drive dahil madami ng sasakyan unlike kanina na mabilis kaming nakadating sa NGC dahil walang traffic. Napatingin ako sa screen na nasa sasakyan niya, someone is calling her with a name of Rory. Nakakonekta siguro ang phone niya roon kaya malalaman kung may natanggap ba siyang text or tawag sa phone niya.

Sinagot niya ito at tumingin naman ako sa labas pero ganon na lang ang hindi ko pagtuloy ng naka-loudspeaker pala ito at wala siyang suot na earPods. Tinignan niya lang ako at ngumiti, he is so open with his private life!

"Hey, Rory." He said.

"Where are you?!"

"Malapit na, nag-jogging pa ako sa NGC. I said wait for me in twenty five minutes."

Midnight Lovers -Negros Series #1 (Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon