Midnight Lovers -Negros Series #1 (Completed)

Chapter 38: Anastasia Catia

"What? Baby, no." Reymart said.

"Please." Umiiyak na saad ko.

Umupo naman kaagad ito sa gilid ng hospital bed ko at pinunasan ang mga luha ko na dumadaloy sa pesnge ko.

If being away here and being far from them is the only way to heal from this pain in my heart then I want to be away from here...from them!

Pakiramdam ko ay trinaydor nila ako. Hindi ko sila kayang harapin ngayon dahil baka maalala ko lang ang ginawa nila sa akin.

"Baby it's not safe for you and for our baby." He said.

"Please baby. Get me out in this place. Ilayo mo ako sa kanila." I begged.

Hinaplos niya ang pesnge ko habang nakatingin sa mga mata ko.

I smiled when he slowly nodded.

"I'll get us a ticket tomorrow, I'll ask your friends to pack you a clothes." He said.

"Please 'wag mong sabihin sa pamilya natin." I said.

Bakas sa mukha niya ang pagtutol, he sighed and nodded. Niyakap ko naman kaagad ito.

"Where do you want to go? Hong Kong? Japan? Thailad?" He asked.

Umiling ako. I want to go back to Bacolod.

"Bacolod." I said.

"Are you sure?" He chuckled and I nodded. "Okay then, I will take the first flight para hindi mainit at kunti pa lang ang tao sa airport at eroplano."

Ngumiti ako sa kanya at hinawakan ng mahigpit ang kamay niya.

"You're going to be a father soon." I said.

"We're going to be a parents. You're going to be the mother of my child." He said and kissed me. "And I am so thankful because of that."

Ngumiti ako sa kanya. Napapikit ako ng maramdaman ko ang halik niya sa noo ko. Sobrang ganda sa pakiramdam, nakakagaan ng loob tuwing hinahalikan niya ako sa noo.

Maaga akong natulog dahil ayaw niyang nagpapagod ako. Every minute ay nakatingin sa akin, konting galaw ko lang ay tinatanong kaagad ako kung ayos lang ba ako kung hindi.

He's a Doctor pero sa sitwasyon niya ngayon ay konting daing ko lang ay parang mahihimatay siya. Hindi niya raw alam kung ano ang gagawin niya, pshhhh.

"Wear this." He said at pinasuot sa akin ang jacket.

I am wearing a simple dress and a black flip flops, tinignan ko ang damit na nasa loob ng duffle bag na dinala ni Natasha kanina ay dress lahat ang narito maliban sa underwear and bra!

"Wear the hoodie." He said at tinignan ko siya, ang bossy.

He chuckled at siya na lang ang gumawa non, he kissed my forehead bago lumayo at lumapit sa bag namin para isira iyon.

"Stay here at aasikasohin ko muna ang papeles para sa paglabas mo." He said like a father and I nodded.

"Anong oras ang flight natin?"

"5:30...it's already 3:00am, mas mabuti na maaga tayong pumunta sa airport para maka-kain kapa." He said.

Tumango na lang ako at hindi sumagot. Umupo ako sa hospital bed at binuksan ang cellphone ko to scroll on my instagram account habang hinihintay siyang makabalik.

Ang tagal niya, I'm already starving!

"Bakit ba ang tagal mo?" I scolded him ng makabalik ito.

"Sorry." He said at kinuha na ang bag namin. "Let's go."