Midnight Lovers -Negros Series #1 (Completed)

Chapter 21: Anastasia Catia

"Let's go home." Lola said, basang basa rin siya ng ulan.

Hindi ko inaasahan na bubuhos ang malakas na ulan dahil ilang minuto na akong nakatayo sa pwesto ko habang tulala kung saan lumabas ang sasakyan ni Reymart. Gusto ko siyang habulin at pigilan, hindi ko kaya, nasasaktan ako ngayon dahil nasaktan ko siya.

"Let's go, dear." Lola said again.

Hindi ko lang naman namalayan na may dala pala itong jacket na siyang isinuot niya sa akin. Niyakap ko ang sarili ko at pinunasan ang luha at tubig ulan na naghahalo na dumadaloy sa pesnge ko ngayon.

Umaasa ako na babalik pa siya at kausapin ako, ako naman talaga ang may kasalanan eh. Nangako ako na hindi ko siya sasaktan pero ito ako ngayon at sinaktan siya. Nagsinungalan ako, nakampante ako na ayos lang ang lahat, nakalimutan kong may problema pa ako na hindi naaayos.

May asawa ako. May asawa akong iniwan na dapat matagal ko na itong inayos para wala na akong problema. Inuna ko pa ang maghanap ng iba kesa mag-file ng annulment kay Dominic.

I'm such a slut!

"I'm going to his condo, Lola. I know he's there! I'm going to talk to him." Iyak ko.

"Stop, let's go home." Aniya

"Lola, No! He is my boyfriend! I have to talk to him about us." Mas lalo pang tumulo amg luha ko.

Kasunod ng pag-iyak ko ay ang paglakas ng ulan na para bang nakikisabay ito sa nararamdaman ko. Ulan na tinatakpan ang luha ko para lang hindi makita ni Lola kung gaano ako nasasaktan ngayon.

"Stop! You are slowly killing yourself!" Malakas na sigaw niya.

Hindi na ako nagulat dahil mismo pati siya ay bakas ang lungkot at galit sa mata niya. Hindi ko man nakikita na umiiyak ito pero bakas sa boses niya na umiiyak ito. Hindi ko maintindihan, nasasaktan ba siya para sa akin?

"Please, I'm begging you to stop. You're slowly killing yourself and you are killing me too." Aniya

She sighed and wiped her own cheeks.

"Your story with Reymart has already ended. Isara mo na ang pahina tapos na kayo, umuwi na tayo." She said.

I just nodded and let myself drown into sadness in that night.

Hindi pa ako nakakapasok sa kotse ng makaramdam ako ng sobrang bilis na pag pintig ng puso ko at kasabay non ang kahirapan sa paghinga ko. I was about to call Lola when I suddenly passed out.

I am done.

"Gising na siya, Mama." I heard someone said it.

I slowly open my eyes to know where I am and I was shocked when I saw where I am right now. Nasa kwarto ko ako! Sa kwarto ko sa Manila! Paano ako napunta rito?!

Mabilis akong bumangon pero may humawak sa balikat ko para pakalmahin ako. I saw Lola who's angrily looking at me right now. She's here!!!

Paano? Bakit narito siya? Baka magkagulo sila rito sa bahay at ayaw kong mangyari iyon. Tama na ang ilang kamalian ko, ayaw kong magkagulo sila rito.

"Are you okay?" Mommy asked me.

Naka-upo ito ngayon sa kama ko habang hinihimas ang pesnge ko, I miss her, I miss her doing this to comfort me. I slowly nodded and she smiled and then hug me, hindi ko alam bakit may tumulong luha sa pesnge ko ng ginawa niya iyon.

I heard Lola sighed na para bang ayaw niya sa nakikita niya. Siguro namimiss niya rin si Mommy at naisip niya rin na ang laking oras ang sinayang nilang dalawang mag-ina. Malayo ang loob nila sa isa't-isa kaya hindi nila magawa ang mga ganitong bagay.