Chapter 34: Anastasia Catia

67 2 1
                                    

"Tell me how long do you want to stay like this?!" Galit na sigaw ni Kuya habang ako nakayuko at umiiyak.

Galit na galit siya, si Mommy at Daddy ay hindi pa nagsasalita pero siya ay panay insulto na sa akin. Pwede naman na paunahin sila Mommy at Daddy bago siya magbida-bida.

Napatingin ako kay Lola na umiinom ng tea at tahimik lang na naka-upo habang masama ang tingin kay Kuya. She crossed her arms and sighed.

"¡Controla tus palabras! vas demasiado lejos." Lola said to Kuya, telling him to control his words and to stop himmulating me.

"Why? Kaya hindi nagtitino ang batang to dahil kinukunsinti niyo. Hindi namin alam na umuwi ka pala, all we thought that you are still in America! Ano paba kulang Catia? Binibigay namin lahat sayo, hinihingi lang namin ang kuoperasyon mo!" Sigaw ni Kuya.

"Detente, escucha a la Sra. De Zobel!" Daddy said trying to stop Kuya at makinig sa sinabi ni Lola.

"Lo siento." Hingi ko ng tawad.

"A la mierda!" Singhal ni Kuya sa akin.

"Hijo!" Galit na saway ni Mommy sa kanya.

"Lo siento. Lo siento. I'm sorry, Kuya." Ulit na saad ko habang umiiyak.

"Iyon lang ang sasabihin mo? After what you did?! Why can't you just stay in one place?! First, you decided to divorce. Second, you went to Bacolod disobeying us at may lalaki ka roon. Third, you didn't tell us that you have a heart disease!"

"Ya dije lo siento, ¿qué más quieres que diga?!" Medyo tumaas na rin ang boses ko.

Translation: I already said I'm sorry, what else do you want me to say?!

"I want you tell me everything! Ano pa ang tinatago mo mula sa amin?!"

"¿para qué? para decepcionarte de nuevo?" I said and smirked.

Translation: what for? to disappoint you again?

"Tell me!! You are such a disappointment! Wala ka ng ambag, matigas ang ulo at wala ka pang kwenta!" He said.

I know, I know that ever since.

Walang araw dati na hindi niya iyan sinasabi sa akin, kulang na lang ay buksan niya ang dibdib at ulo ko at ipinta ang bawat letra non sa puso at utak ko para hindi ko makalimutan.

"How dare you?!!" Galit na sigaw ni Lola at sinampal si Kuya. "Ikaw ang walang kwenta! Walang galang sa matanda! Akala mo kung sinong umasta kahit wala pa namang nararating! You are depending in your parents money too, kiddo. Wag kang mag magaling!!"

"Sra. de Zobel." Mahinanong saway ni Dad kay Lola.

"You better shut up!" Banta ni Lola at dinuro si Kuya bago padabog na umupo ulit.

"Hijo, please sit down. Your sister don't deserve this." Mommy said.

"I'm pregnant." I said at parang mabibingi ako sa katahimikan.

Kahit si Lola ay nagulat dahil hindi niya siguro aakalain na sasabihin ko ang tungkol dito. We already talked about this and she said she will be the one to will say about my situation to Mom and Dad. But I think she's doing too much for me, she always saved me. So it's time to face the reality, I want to stand on my own now.

Hindi sa lahat ng oras ay nandyaan siya para iligtas na lamang ako sa kahihiyang ginawa ko sa ibang tao at sa kapatid ko. Problema ko ito kaya dapat ako ang humarap.

Because I will never learn from my mistake if I'm going to depend on her. I need to be strong not for them, but for myself.

Train your mind to be stronger than your emotions. Because if you let your emotions go, you will always get hurt.

Midnight Lovers -Negros Series #1 (Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon