In between States and Church (State Series #1)

Chapter 27

"Here bring this."

Binigay sa akin ni Hassan ang camera niya. I put it inside my bag dahil puro skincare namin ang laman ng bag niya. Ngayon na ang punta namin sa Baguio last meeting kasi namin ay ichecheck namin ang hotel for the renovation.

"Mon, can you check if complete na kasi 3 days tayo sa Baguio." I said.

"Ang dami na nating dala, mon. Baka nga pang-isang buwan na 'to, eh!" sambit niya.

"OA mo, mon! Konti nga lang 'yan compare sa dala natin last..." napatigil ako sa pagsasalita at inalala kung kelan ang huling punta naming dalawa sa Baguio. "Ah nevermind!"

"Alam mo ba niyayaya ako ni Jihan panoorin ko daw game niya binebentahan ako ng vip ticket." natatawang sabi niya sa'kin.

"Anong sabi mo?" tanong ko sa kanya habang inaayos ang gamit namin.

"Edi binili ko para naman daw sa dalawa 'yon, eh." natatawang sambit niya kaya natawa din ako. Hindi naman niya kasi maresist si Jihan 'pag nang-uto.

"Kelan daw? Tagal ko na din siyang hindi napapanood, eh." sambit ko.

"Ha? Dalawa lang binili kong ticket, mon. Di mo naman sinabi na gusto mo din, eh!"

"Ha? Sino kasama mo?" nakapout na tanong ko sa kanya. Nahahawa na ako sa pag-iinarte niya minsan, eh.

"Si Caspian?" he said at nagkamot pa ng ulo niya.

"Ay, edi manood na kayo! Ang tagal niyo na din hindi nakakapagbonding ni Caspian diba?" sambit ko.

Hindi naman na siya sumagot. Kaya, kinuha ko na ang gamit namin at binitbit na para ilagay sa trunk. Naalala ko naman kanina pa dapat kami nakaalis kaso ayaw niya magising kung anu-anong gising na ginawa ko sa kanya pero ayaw talaga niya magising. Tawag lang pala ni kuya makakagising sa kanya kanina.

"Let's go?" tanong ni Hassan at pumasok na sa kotse. Gano'n din ang ginawa ko pumunta ako ng shotgun seat. "Feel ko 3 hours lang ang byahe papunta do'n."

"You're not feeling well." natawa ako sa sinabi ko. Lagi ko siyang nababara pero dinadramahan niya lang ako.

"Sleep ka muna, mon." he said habang nakatingin sa daan.

Sinunod ko naman ang sinabi niya. Ewan ko ba di niya ako pinatulog kagabi yung one night daw na tabi namin nasundan pa. Naging araw-araw na kaming magkatabi buti nalang at hindi pumupunta si kuya sa bahay ni Hassan kaya malakas ang loob niya na patulugin ako sa kwarto niya.

Hindi ako makatulog dahil sa iniisip ko. Gusto ko ng makita si Daddy para sabihin sa kanya na napatawad ko na siya. Ayoko na meron akong dinadalang bigat sa dibdib ko. Kaya, gusto kong makahinga ng maluwag si Daddy na walang inaalala na may taong galit sa kanya.

"Tulog ka ba, mon?" napadilat ako at tumingin kay Hassan.

"How did you handle the past years na hindi mo ako nakikita?" ngumiti siya habang nakatingin sa daan.

"I was with Gummy," he sighed. Ngayon ko lang naalala si Gummy and chihuahua na dog ni Hassan.

"Where is he?" kunot-noong tanong ko sa kanya.

"He's gone." he said with a sad face.

"What do you mean gone?" kabadong tanong ko sa kanya.

"He died last year. July 29 when he died and that was our first anniversary." he said and smiled bitterly.

"W-why? I mean what happened?" I asked.

"He's old enough. Pero, that day akala ko tulog lang siya with our picture pero when I wake him hindi na siya gumagalaw. Lagi ka niyang hinahanap kaya binigay ko sa kanya ang picture mo then lagi niyang dala-dala but last year when he died the picture beside him was us." kwento niya sa akin.