ep(12)

12.6K 1.5K 102
                                        

Seoulဆေးတက္ကသိုလ်(1996)

တက္ကသိုလ်သို့
စစချင်းလှမ်းသည့်ပထမခြေလှမ်း..။

လွယ်အိတ်ကြိုးကိုသာ
ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

ဘေးနားဝဲယာကိုကြည့်လိုက်တော့
ကိုယ့်အုပ်စုနှင့်ကိုယ်စကားတွေကျလို့။မိန်းကလေးအဖွဲ့တစ်ချို့၏
ခပ်လွင်လွင်ရယ်သံလေးများက ကျောင်းကြီးကို
ပိုပြီးအသက်ဝင်စေသလို။

အခုမှစရောက်ကာစမို့
နေရာတိုင်းက သူစိမ်းဆန်နေသည်။
ထို့ကြောင့် ရမ်းသမ်းလည်းမသွားရဲ။
မတော်လို့ပေါက်ကရလုပ်မိရင်
အဟားခံရဦးမည်မဟုတ်ပါလား။ကျောင်းစတက်တဲ့နေ့မှာတော့
နာမည်မကြီးချင်ပါ။

ထို့ကြောင့်အိတ်ထဲမှ
ဖုန်းကိုထုတ်လိုက်ပြီး နမ်ဝူးဆီ
မက်ဆေ့ချ်ပို့လိုက်သည်။

#ငါရောက်နေပြီ
ဟေ့ကောင် မင်းဘယ်မှာလည်း#

ချက်ချင်းစာဝင်လာသည်။

#ကျောင်းဆေးခန်းနားမှာ#

#ချီးပဲ ငါမှမသိတာ နေရာပြောပြ#

#တွေ့တဲ့လူသာမေးလာခဲ့ကွာ
ဒီမှာအရေးကြီးနေလို့ကွ#

စိတ်ထဲ၌ပြေပြေနှစ်နှစ်ဆဲလိုက်ပြီး
မအူမလည်စတိုင်နှင့်
ဘေးနားကလူများကို မေးဖို့သာ
သတိ္တမွေးရတော့သည်။

ဘေးဘီကြည့်လိုက်တော့
မိန်းကလေးတွေချည်း။
မအူမလည်သွားမေးရင်
အထင်သေးခံရမှာကစိုးသေး။

သို့နှင့် မိန်းကလေးအုပ်စုကြားယောင်လည်ယောင်လည်ဖြစ်နေသောကျွန်တော်..။

''ဟိုကောင်လေး
မင်းကပထမနှစ်ကျောင်းသားလား။ဘာလည်း အခန်းမတွေ့လို့လား..''

အနက်ရောင်ဆံပင်ခပ်အုပ်အုပ်နှင့်
အညိုရောင်မျက်ဝန်းတစ်စုံက
သူ့ကိုမေးလာသည့်အတွက်
ကြောင်အအလေးခေါင်းငြိမ့်ပြရသည်။

''ဟုတ်..ဟုတ်တယ် hyung
ကျောင်းဆေးခန်း
ဘယ်နားမှာလည်းသိချင်လို့..''

''hyungတို့ အခန်းနဲ့
ကျောင်းဆေးခန်းက နီးတယ်။hyungနောက်ကလိုက်ခဲ့''

''ဟုတ်ကဲ့..''

တရိုတသေလေးပြောပြီး ထိုစီနီယာနောက်သို့ ကပ်ကာလိုက်သွားခဲ့သည်။

No Reason ( Completed )Onde histórias criam vida. Descubra agora