ဒီလောက်လျစ်လျူရှုခံနေရတာကို အမှတ်မရှိဘူးလားလို့
ဦးကမေးလာခဲ့ရင် ကျွန်တော်ကတော့ မျက်နှာပြောင်တိုက်စွာနှင့်ပဲ
အမှတ်မရှိဘူးလို့ ဖြေရမှာပါပဲ..======
ဦးနဲ့မတွေ့ရတာ လေးရက်...။
စာကြည့်တိုက်ကိုပဲ
ဦးတည်နေသည့်
ကျွန်တော့်ခြေလှမ်းများကို
ထိန်းချုပ်နေရသည်မှာ
တကယ်မလွယ်လှ..။jiminကတော့ မေးပါတယ်...
ရီးစားအပူမိနေတာလားတဲ့...ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်ပြန်မဖြေနိုင်ခဲ့ဘူး။
ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ရဲ့အခြေအနေက အခုထိ ဘာမှန်းကိုမသိသေးတာမို့။စိတ်ရှိလက်ရှိ ဦးရဲ့ရင်ဘတ်တွေကို
ထုနှက်ပြီး ဘာလို့ကျွန်တော့်ကိုပဲ လျစ်လျူရှုနေရတာလည်းဆိုပြီး
အော်ပြောပစ်လိုက်ချင်တာ..။
ဒါပေမဲ့ ဦးရဲ့အကြည့်စူးစူးတွေက
ဒိုင်းကာတစ်ခုလိုမျိုး ဖြစ်နေတာမို့ ကျွန်တော်မလုပ်ရဲခဲ့ပြန်ဘူး...။=======
ကျောင်းမှာတော့ ကျွန်တော်က
စာတော်တယ်လည်းမဟုတ်၊
ညံ့တယ်လည်းမဟုတ်
သာမာန်အနေအထားမှာသာ..။ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေးမှာလည်း
သာမာန်။ဘယ်နေရာမဆို သာမာန်ပါပဲ။ဒါပေမဲ့ ဦးနဲ့ပတ်သတ်သမျှ
အတွေးတွေကတော့
သာမာန်ထက်ပိုနေမိတယ်ဆိုတာ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်တောင်
သတိမထားမိခဲ့ဘူး...။သတိထားမိသွားအောင်
သေချာသွားစေတဲ့နေ့ကတော့
ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်ကို
ရောက်လာတာပါပဲ...။''Taehyung ငါဟိုကောင်တွေနဲ့
ဂိမ်းဆိုင်လိုက်သွားမလို့။
မင်းတစ်ယောက်ထဲ ပြန်ရမှာဆိုတော့ သေချာဂရုစိုက်ပြန်...''''သိပါတယ် park jiminရဲ့ ။ငါလည်းတစ်ယောက်ထဲပြန်တတ်ပါတယ်နော်''
ကျွန်တော့်စကားကြောင့်
jiminက နှုတ်ခမ်းရွဲ့ပြပြီး..''ဟိုတစ်ခါလို ပတ်တီးအဖွေးသားနဲ့ ပြန်လာမှာဆိုးလို့ပေါ့ကွ...''
သူ့ကို လျှာထုတ်ပြောင်ပြပြီး
ဘက်စ်ကားမှတ်တိုင်ဆီသို့
ပြေးထွက်လာခဲ့သည်။
ESTÁS LEYENDO
No Reason ( Completed )
Fanfic"အဲ့ဒီမျက်ဝန်းညိုညိုလေးကို နောက်တစ်ကြိမ် ငြှိတွယ်သွားခဲ့မိမယ်လို့ ကိုယ် မထင်ထားမိဘူးချာတိတ်လေးရယ်'' "အဲ့ဒီမ်က္ဝန္းညိဳညိဳေလးကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ျငႇိတြယ္သြားမိခဲ့မယ္လို႔ ကိုယ္မထင္ထားမိဘူးခ်ာတိတ္ေလးရယ္'' KookV🐰❤🐯