𝐒𝐔𝐁𝐒𝐓𝐈𝐓𝐔𝐓𝐈𝐎𝐍

𝐒 𝐔 𝐁 𝐒 𝐓 𝐈 𝐓 𝐔 𝐓 𝐈 𝐎 𝐍 : 3

𝐔𝐍𝐈𝐂𝐎𝐃𝐄

ဒီ​နေ့က အလုပ်နားရက်မလို့
​ခါတိုင်းနဲ့မတူဘဲ ​ဂျောင်ဂု
တစ်​ယောက် ​နောက်ကျမှ
အိပ်ယာထဖြစ်သည်။ ​ဘေးနားက
ထယ်​ယောင်းကို ကြည့်မိ​တော့
​နေရာလွတ်​နေတာ​ကြောင့်
ထသွားပြီမှန်း သိလိုက်သည်။

ခါတိုင်းရက်​တွေဆို သူက
​စောနိုးတတ်​ပေမယ့် ပိတ်ရက်​တွေ
​ရောက်ပြီဆိုရင်​တော့ သူက
ထယ်​ယောင်းထက် ​နောက်ကျတတ်သည်။

သူနိုးပြီး မကြာခင်မှာဘဲ
ပွင့်လာတဲ့ရေချိုးခန်းတံခါးနဲ့အတူ
ကိုယ်လက်သန့်စင်ပြီး ထွက်လာတဲ့
ထယ်​ယောင်း။ တစ်ခါတစ်ခါမှာ
တိုကပ်​နေတဲ့​ဘောင်းဘီတို​လေးနဲ့
သူနဲ့ဆိုကြီး​နေတဲ့ ​ဂျောင်ဂုရဲ့အင်္ကျီကို ​
ယူကာ တွဲပြီးဝတ်​လေ့ရှိတဲ့
ထယ်​ယောင်းဟာ ရိုးရိုးရှင်းရှင်း​လေးနဲ့ကို
ဆွဲ​ဆောင်မှု ရှိလွန်း​နေပြန်သည်။

သပတ်မိုးပြာ​ရောင်လေးနဲ့
ပန်း​ရောင်သန်း​နေတဲ့သူ့မျက်နှာ
နုနုဖူးဖူး​လေးကို သုတ်​နေသည်။
သူနိုး​နေတာကို မြင်​တော့

"ကိုကို​တောင် နိုး​နေပြီဘဲ။
မျက်နှာသွားသစ်၊ ပြီးရင်
မနက်စာ သွားစားကြမယ်​လေ။"

ထယ်​ယောင်းက သူ့နားကိုကပ်ထိုင်ရင်း
စကားဆိုလာ​တော့ ​ဂျောင်ဂုတစ်​ယောက်
ထယ်​ယောင်းကို သူ့နားပိုနီးကပ်​​အောင်
ဆွဲယူလိုက်သည်။ ထယ်​ယောင်းက​တော့
သူ့ကို မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်း​လေး​တွေ
ပြန်ကြည့်​နေခဲ့သည်။

အဲ့မျက်ဝန်း​လေး၊ အကြည့်​လေး​တွေက
​ဂျောင်ဂုကို အ​ပြောင်းလဲကြီး​ပြောင်းလဲ​အောင်
လုပ်နိုင်ခဲ့တာပင်။ ထယ်​ယောင်းကို
သူချစ်လာမိတာက အခုလို
ဖြူစင်ပြီးကြည်​လဲ့နေတဲ့ ထယ်​ယောင်းရဲ့
အကြည့်​တွေ​ကြောင့်ပင်။

"မျက်နှာ သွားသစ်​တော့​လေ။
ကိုကိုရဲ့။ ဘာလို့အခုလိုကြီး
​နေ​နေတာလဲ။"

သူ့ရဲ့ စူးရဲတဲ့အကြည့်​တွေကြား
အခုထိကို မ​နေတတ်​သေးတဲ့
ထယ်​ယောင်းက သူ့ကိုအ​နေခက်​နေတဲ့
​လေသံ​လေးနဲ့ သတိစကားဆိုလာ​လေသည်။