Kol Mikaelson Fanfiction

κεφάλαιο 29

2 χρονια μετά...

Sandra: Kol τελείωνε πρέπει να πάμε να πάρουμε το παιδί
Kol: Ε θα πάμε σε λίγο
Sandra: όχι kol τώρα θα πάμε σήκω
Kol: πωω καλά μισό να ντυθώ

...

Sandra: πάμε;
Kol: άντε πάμε

Μόλις φτάσαμε έξω από το ίδρυμα μπήκαμε μέσα και είδαμε πολλά παιδιά να παίζουν, κάποια μικρά και κάποια μεγάλα. Τέλος πάντων προχωρήσαμε προς το γραφείο της ιδιοκτήτριας του ιδρύματος και χτυπήσαμε την πόρτα. Όταν ακούσαμε το "περάστε" μπηκαμε στο γράφειο και κάτσαμε σε ένα καναπέ που είχε εκεί.

Sandra: Γεια σας
Διευθύντρια ιδ. : Γεια σας! Λοιπόν ακούστε.
Sandra: Ναι
Διευθύντρια ιδ. : Πιστεύω πως μπορείτε να κρατήσετε και να μεγαλώσετε ένα παιδί απλά υπάρχει ένα πρόβλημα.
Sandra: Τι πρόβλημα
Διευθύντρια ιδ. : Δεν έχετε μόνιμη δουλειά.
Kol: Έχουμε μόνιμη και καλή δουλειά και μπορούμε να υιοθετήσουμε το παιδί (την ψυχαναγκασαι)
Sandra: Kol τι κάνεις
Kol: Αυτό που έπρεπε να είχαμε κάνει απ'την αρχή.
Διευθύντρια ιδ. : Ακολουθήστε με (είπε και σηκώθηκε απ'την καρέκλα)
Sandra: Που θα πάμε;
Διευθύντρια ιδ. : Να γνωρίσετε την sabrina (είπε άρχισε να προχωράει και εμείς την ακολουθούσαμε)
Sandra: Εντάξει (είπα και προχωρήσαμε και εμείς)
Διευθύντρια ιδ. : Sabrina έλα να γνωρίσεις του καινούργιους σου γονείς (είπε και την έπιασε από το χέρι)
Sandra: Γεια σου! (είπα και έκατσα στα γόνατα για να την φτάνω στο ύψος)
Sabrina: Είσαι πολύ όμορφη
Sandra: Αω σε ευχαριστώ πολύ και εσύ είσαι μια κούκλα.
Sabrina: Δεν είμαι γιατί αν ήμουν δεν θα με άφηναν οι γονείς μου. (Είπε και έσκυψε το κεφάλι)
Διευθύντρια ιδ.: Τι είπαμε;
Sabrina: Θυμάμαι τι είπαμε αλλά μου είναι δύσκολο συγνώμη
Sandra: Βρε γλυκούλα μου δεν χρειάζεται να ζητάς συγνώμη, απλά πρέπει να προσπαθήσεις να βγάλεις αυτό από το μυαλουδακι σου
Sabrina: Εντάξει θα προσπαθήσω (είπε και με αγκάλιασε)

...

Sandra: Θες να πάμε πάνω να σου δείξω το δωμάτιο σου;
Sabrina: Ναιι
Sandra: Ωραίαα. Ελα πάμε (είπα και έπιασα το μικρό της χεράκι)
Sabrina: Ουαου είναι τέλειο
Sandra: Σαρεσει;
Sabrina: Ναι πολύ
Sandra: Χαιρομαι. Θες να ξαπλώσεις να ξεκουραστείς και όταν ξυπνήσεις θα σου έχω μια έκπληξη.
Sabrina: Θέλω τώρα να δω την έκπληξη.
Sandra: Α δεν γίνεται, τώρα πρέπει να κοιμηθείς
Sabrina: Καλά (είπε, ήρθε με αγκάλιασε και πήγε στο κρεβάτι)
Sandra: Πάω κάτω εγώ
Sabrina: Εντάξει

Κατέβηκα κάτω και δεν βρήκα την Kol. Έψαξα στα δωμάτια αλλά πουθενά δεν ήταν. Τον πήρα τηλέφωνο αλλά δεν το σήκωνε έτσι αποφάσισα να κάνω ένα ξόρκι εντοπισμού. Είχα καιρό να χρησιμοποιήσω τις δυνάμεις μου. Την πρώτη φορά δεν πέτυχε το ξόρκι οπότε ξαναπροσπάθησα. Την δεύτερη πέτυχε. Ήταν σε μια αποθήκη. Τι κάνει εκεί, γιατί πήγε. Πρέπει να πάω, αλλά δεν μπορώ να αφήσω την sabrina. Θα πάρω την Madison.

Ντουτ ντουτ

- Madison
- Έλα
- Θέλω χάρη
- Ωχ τι θες πάλι
- Θέλω να κρατήσεις την μικρη
- Sandra είσαι με τα καλά σου σήμερα ήρθε σπίτι το μικρό και θα φύγεις
- Το ξέρω αλλά είναι σημαντικό
- Τι έγινε
- Θα σου πω από κοντά. Θα έρθεις να την κρατήσεις;
- Πω καλά θα έρθω
- Ωραία. Σε ευχαριστώ.

Μέχρι να έρθει η Madison ντύθηκα και κατέβηκα ξανά κάτω. Μετά από λίγο χτύπησε το κουδούνι. Άνοιξα την πόρτα και ήταν η Madison.

Sandra: Με σώζεις (είπα και την αγκάλιασα)
Madison: Ρε Sandra
Sandra: Φεύγω γεια (είπε και την υπερταχυτητα μου έτρεξα για να παω στην αποθήκη)

Όταν έφτασα δεν είδα κανέναν εκεί. Ήταν σκοτάδι και δεν περνούσε κανένας από εκεί. Τι κάνει εδώ ο Kol. Πλησιασα προς την αποθήκη. Μόλις μπήκα άκουγα πολλές φωνές. "Μα καλά τι είναι εδω" αναρωτήθηκα. Προχώρησα προς τα μέσα και τότε άκουσα την φωνή του Kol. Έτρεξα γρήγορα στο δωμάτιο που τον άκουσα, άνοιξα την πόρτα και τον βρήκα να πίνει το αίμα μιας κοπέλας.

Sandra: Kol
Kol: Sandra να σ-
Sandra: Είχαμε πει θα σταματήσουμε για το παιδί.
Kol: Ναι το ξέρω αλλά δεν άντεξα
Sandra: Τι δεν άντεξες ρε Kol. Είσαι 1000+ και δεν αντέχεις και εγώ που είμαι 23 μπορώ να αντέξω. Με δουλεύεις
Kol: Sandra δεν μπορώ να το ελέγξω. Προσπάθησα να σταματήσω αλλά δεν γίνεται. Δεν μπορώ.
Sandra: Τουλάχιστον ας μου το έλεγες
Kol: Ήξερα πως θα αντιδρούσες έτσι
Sandra: Τώρα είναι χειρότερα Kol
Kol: Συγγνώμη
Sandra: Πάμε σπίτι
Kol: Εντάξει (είπε και προχωρήσαμε)

10 χρόνια μετά...

Sabrina: Μαμά φεύγω
Sandra: Που πας;
Sabrina: Σε ένα πάρτυ χθες στο είπα
Sandra: Τίποτα δεν μου είπες
Sabrina: Α στον μπαμπά το είπα. Ε δεν πειράζει πάω
Sandra: Να προσέχεις
Sabrina: Εντάξει

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Γεια σας παιδιά!

Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο.

Τα λέμε στο επόμενο.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~