Kol Mikaelson Fanfiction

Κεφάλαιο 3

Όταν άνοιξα την πόρτα του δωματίου μου είδα την Madeleine την πρώην κοπέλα του Kol. Δεν την είχα ξαναδεί ποτέ από κοντά μόνο από φωτογραφίες αφού είναι πεθαμένη εδώ και 200 χρόνια.

Sandra: Εσύ; Πώς; Δεν έχεις πεθάνει;
Madelaine: Συγγνώμη γνωριζόμαστε;
Sandra: Εσύ όχι δεν με ξέρεις εγώ όμως... κάτσε αφού έχεις πεθάνει πως είσαι ζωντανή και πως ήρθες σε μένα ουτε καν που με ξέρεις;
Madelaine: Ναι... η αλήθεια είναι πως δεν σε ξέρω αλλά όταν ξύπνησα κάτι μέσα μου έλεγε ότι έπρεπε να έρθω σε αυτό το σπίτι και συγκεκριμένα σε αυτό το δωμάτιο.
Sandra Εμ οκευ... γιατί όμως έπρεπε να έρθεις εδώ;
Madelaine: Για να με βοηθήσεις να σκοτώσω τον Klaus.
Sandra: Τι; Φυσικά και όχι. Δεν θα σε αφήσω να τον σκοτ- ( πριν προλάβω να τελειώσω αυτό που έλεγα με κάρφωσε με ένα μαχαίρι στην κοιλιά, αλλά ούτε καν που το ένιωσα. Όταν μπήκε μέσα μου το μαχαίρι ήθελα τόσο πολύ να τον σκοτώσω) ξέρεις κάτι όντως πρέπει να τον σκοτώσουμε και γρήγορα.
Madelaine: Ωραία πέτυχε.
Sandra: Ποιο;
Madelaine: Τίποτα άστο. Αα δεν συστηθηκαμε Madeleine χάρηκα ( άπλωσε το χέρι της για να συστηθουμε και έτσι άπλωσα και γω το δικό μου)
Sandra: Sandra παρομοίως. Έχω ακούσει πολλά για σένα. Ειδικά απ'τον Kol. Αα τώρα που είπα Kol θέλω να σκοτώσουμε και αυτόν.
Madelaine: Εννοείτε πως θα τον σκοτώσουμε, πρέπει να πληρώσει γι'αυτό που έκανε σε μένα και στην οικογένεια μου.
Sandra: Τι έκανε;
Madison: Sandra τι κάνεις τόσες ώρες; ( μου είπε η Madison χτυπώντας την πόρτα)
Sandra: Τώρα έρχομαι. Λοιπόν εσύ μείνε εδώ πάω λίγο κάτω και έρχομαι.
Madelaine: Ναι εντάξει περιμένω.
Άνοιξα την πόρτα και είδα την Madison να με περιμένει έξω απ'το δωμάτιο μου.
Madison: Μιλούσες με κανέναν γιατί άκουσα μια φωνή μέσα απ'το δωμάτιο σου και δεν ήταν η δικιά σου
Sandra: Όχι πως σου ήρθε αυτό μόνη μου ήμουν. Έλεος μέσα σε αυτό το σπίτι ούτε μουσική δεν μπορεί να ακούσει ένας άνθρωπος. ( είπα φωνάζοντας)
Madison: Εντάξει ηρέμησε sorry.
Sandra: Άσε με ρε Madison θα φάω πάνω στο δωμάτιο μου και ελπίζω να μην με ενοχλήσεις πάλι.
Madison: Οκευυ αλλά γιατί είσαι έτσι σου έκανα κάτι;
Sandra: Μόνο που υπάρχεις μου φτάνει για να μου χαλάς τα σχέδια.
Madison: Τα σχέδια;
Sandra: Την διάθεση λάθος μπερδεύτηκα.
Madison: Καλά αφού σου χαλάω την διάθεση ας σου αδειάσω την γωνία.
Sandra: Θα φύγεις; Επιτέλους
Madison: Φυσικά και όχι σιγά μην αφήσω ολόκληρο το σπίτι σε σένα. Στην Sarah πάω για λίγο. ( είπε και έκλεισε δυνατά την πόρτα)
Sandra: Madeleine κατέβα έφυγε.
Madelaine: Ωραία έχεις κανένα παλούκι εδώ μέχρι να βρούμε παλούκι βελανιδιάς;
Sandra: Ναι και αυτό που έχω είναι βελανιδιάς.
Madelaine: Ακόμα καλύτερα.
Sandra: Λοιπόν θα πάρω τηλέφωνο τον Klaus και θα του πω να πάμε στο δάσος που δεν θα είναι κανένας οπότε θα τον σκοτώσουμε πιο εύκολα.
Madelaine: Ωραία πάρτον.
Sandra: 69********. Klaus;
Kol: Δεν με λένε ακόμα έτσι αλλά δεν πειράζει τι θες;
Sandra: Kol δώσε μου λίγο τον Klaus θέλω να του πω κάτι.
Kol: Δεν μπορεί τώρα πες σε μένα τι θες και θα του το πω.
Sandra: Οκευ μην του πεις τίποτα.
Kol: Γιατί.
Sandra: Θα έλεγα να βγω με τον Klaus αλλά καλύτερα να βγω μαζί σου. Θες;
Kol: Εμείς οι δύο μαζί; Οκευ
Sandra: Ωραία θες σε κάνα μισάωρο στο δάσος;
Kol: Γιατί στο δάσος;
Sandra: Θέλω να είμαστε μόνη μας για να μην μας ενοχλεί κανένας.
Kol: Ουυ μόνο δικό σου με θες εε;
Sandra: Εε ναι αυτό το βρήκες.
Kol: Ωραία θα σε περιμένω στο δάσος.
Sandra: Οκευυ τα λέμε.
Kol: Τα λέμε. ( είπε και κλείσαμε το τηλέφωνο)
Madelaine: Τι είναι αυτό που κρατάς και μιλούσες και το είπες Kol;
Sandra: Στις μέρες μας το λένε τηλέφωνο. ( είπα και γέλασα)
Madelaine: Καλά θα μου τα πεις αλλά φορά αυτά.
Sandra: Λοιπόν περίμενε εδώ πάω να αλλάξω ρούχα και έρχομαι.
Madelaine: Εντάξει
Μόλις ετοιμαστηκα και πήρα το παλούκι κατέβηκα πάλι κάτω
Sandra: Έλα πάμε έτοιμη είμαι. ( είπα, άνοιξα την πόρτα και φύγαμε). Ανέβα στη μηχανή.
Madelaine: Τι είναι πάλι αυτό;
Sandra: Πωω (είπα ξεφυσοντας) αυτό είναι μηχανή με αυτό μετακινουμαστε, όπως με την άμαξα.
Madelaine: Αα δεν πέφτεις;
Sandra: Όχι ανέβα τώρα σου είπα θα στα πω κάποια άλλη στιγμή.
Μόλις φτάσαμε πάρκαρα τη μηχανή μου  στο δάσος και περιμέναμε τον Kol.
Sandra: Α μόλις ήρθε λοιπόν πρόσεχε να μην σε δει και να είσαι κάπου κοντά μόλις βηξω έλα.
Madelaine: Εντάξει πήγαινε.
Sandra: Κρύψου( της είπα και πήγα στον Kol)
Kol: Γεια σου Sandra
Sandra: Γειαα είσαι καλύτερα τώρα;
Kol: Ναι μια χαρά είμαι. Γιατί ήθελες να βρεθούμε;
Sandra: Ε μου έλειψες και ξέρεις πως σου έχω αδυναμία.
Kol: Τι από πότε;
Sandra: Από σήμερα ( είπα και γελάσαμε)
Kol: Εμ οκευ o Klaus δεν μπορούσε οπότε και να ήθελες να βγεις με αυτόν δεν θα μπορούσες.
Sandra: Δεν πειράζει καλύτερα με σένα.
Μετά συνεχίσαμε να μιλάμε για λίγο και κάποια στιγμή έβηξα και ήρθε η Madeleine.
Sandra: Madelaine κρατα τον
Madelaine: Τον κρατάω βγάλε γρήγορα το παλούκι.
Kol: Sandra γιατί θες να με σκοτώσεις;
Sandra: Δεν ξέρω Kol αλλά κάτι μέσα μου θέλει να σκοτώσει εσένα και τον Klaus δεν μπορώ να κρατηθώ.
Madelaine: Τελείωνε Sandra άσε την συζήτηση και κάρφωσε τον δεν μπορώ να τον κρατήσω για πολύ είναι δυνατός.
Τον κάρφωσα αλλά μετά το έβγαλα κατευθείαν.
Sandra: Συγγνώμη Madeleine αλλά δεν μπορώ και δεν ξέρω γιατί το έκανα αυτό.
Madelaine: Sandra συγκεντρώσου πρέπει να πεθάνει.
Kol: Sandra μπορείς να το παλέψεις κρατήσου, δεν ξέρω τι σου έχει κάνει η Madeleine αλλά μπορείς να κρατηθείς γιατί ξέρω ότι δεν θες να με σκοτώσεις.
Sandra: Αλήθεια Kol δεν θέλω να σε σκοτώσω αλλά δεν μπορώ να κρατηθώ. Συγγνώμη Madeleine. ( είπα και κάρφωσα το παλούκι σε μένα)
Madelaine: Όχι Sandra γιατί το έκανες αυτό πρέπει να πεθάνει.
Ο Kol την έσπρωξε της έσπασε το λαιμό και πήγε κατευθείαν της έβγαλε το παλούκι, την πήρε αγκαλιά, την έβαλε στο αυτοκίνητο και πήγαν γρήγορα στο σπίτι του.
Kol: Elijah άνοιξε γρήγορα ( είπε και μόλις την άνοιξε έτρεξε γρήγορα στο δωμάτιο του και την άφησε στο κρεβάτι)
Elijah: Τι έγινε... Kol τι έπαθε; ( είπε με ένα φόβο στο πρόσωπο του)
Kol: Δεν ήθελε να με σκοτώσει γι'αυτό κάρφωσε το παλούκι στον εαυτό της.
Elijah: Γιατί να σε σκοτώσει;
Kol: Κάτι της έκανε η Madeleine. Δεν ξέρω τι.
Elijah: Η Madeleine; Τέλος πάντων θα μου πεις μετά ( είπε και έδωσε στην Sandra να πιει το αίμα του).
Περίμεναν λίγη ώρα για να ξυπνήσει μέχρι που είδαν ότι στην  κοιλιά της είχε ένα μαχαίρι. Της το έβγαλαν και κατευθείαν ξύπνησε.
Sandra: Τι έγινε; Τι κάνω εδώ; Kol πρέπει να προσέχεις εσύ και o Klaus η Madeleine είναι ζωντανή και θέλει να σας σκοτώσει.
Kol: Το ξέρω και εσύ πριν προσπάθησες να με σκοτώσεις απ'ότι φαίνεται κρατήθηκες και κάρφωσες τον εαυτό σου αντί για εμενα. Γι'αυτό είσαι εδώ, σε έφερε γρήγορα στο σπίτι.
Sandra: Παιδιά συγγνώμη αν σας έκανα κάτι αλλά δεν το θυμάμαι, ούτε ότι πήγα να σε σκοτώσω θυμάμαι.
Elijah: Δεν πειράζει δεν έφταιγες εσύ, η Madeleine θέλει να σκοτώσει τον Kol και τον Klaus όχι εσυ.
Sandra: Ναι αλήθεια θέλει σας σκοτώσει αλλά πιο πολύ τον Klaus. Όμως δεν ξέρω γιατί.
Kol: Άστα αυτά τώρα ξάπλωσε να ξεκουραστείς και θα μιλήσουμε μετά. (Μου είπε ο Kol και πήγε φύγει)
Sandra: Elijah μπορώ να μιλήσω λίγο με τον Kol ιδιαιτέρως;
Elijah: Ναι φυσικά.
Sandra: Ωραία Kol περίμενε λίγο.
Σταμάτησε γύρισε να με κοιτάξει και κάθησε δίπλα μου.
Sandra: Συγγνώμη για ότι σου έκανα... απλά δεν ήμουν ο εαυτός μου.
Kol: Το ξέρω μην στεναχωριέσαι και μην τα σκέφτεσαι αυτά τωρα ξάπλωσε να ξεκουραστεις.
Τον αγκάλιασα, του είπα ευχαριστω για όλα μου χαμογέλασε και έφυγε. Ξάπλωσα και προσπάθησα να κοιμηθώ αλλά δεν μπορούσα ανησυχούσα πολύ για τον Kol και τον Klaus. Μετά από λίγο ένιωσα ένα δυνατό πόνο στο κεφάλι μου.
Sandra: Ααα Kol, Elijah ( φώναζα κρατώντας το κεφάλι μου)
Kol: Τι έπαθες;
Sandra: Kol βοήθησε με πονάω.
Kol: Τι να κάνω;
Sandra: Δεν ξέρω απλά κάνε κάτι πον- ααα. Δεν αντέχω τον πόνο.
Kol: Περίμενε έρχομαι. (είπε και μου έφερε ένα χάπι). Πάρτο είναι για να ηρεμήσεις και να σταματήσεις να πονάς.
Πήρα το χάπι και μετά από λίγη ώρα ένιωθα πολύ καλύτερα.
Sandra: Ευχαριστώ και πάλι. Έχεις κάνει τόσα πολλά για μένα, ενώ εγώ το μόνο που κάνω για σένα είναι να σε κουράζω.
Kol: Δεν θέλω να με ευχαριστείς έτσι και αλλιώς για σένα τα πάντα θα έκανα.
Sandra: Kol μπορώ να σου ζητήσω μια τελευταία χάρη;
Kol: Ναι φυσικά τι θες;
Sandra: Μήπως μπορείς να μου δώσεις το κινητό μου θέλω να πάρω τηλέφωνο την Madison γιατί μάλλον θα με ψάχνει.
Kol: Ναι. Ορίστε.
Sandra: Ευχαριστώ.
Πήρα τηλέφωνο και περίμενα να απαντήσει. Την πρώτη φορά δεν απαντήσει γι'αυτό πήρα ξανά.
Madison: Τι θες πάλι Sandra; Αν θες να με βρίσεις πάλι καλύτερα να κλείσω.
Sandra: Περίμενε δεν θέλω να σε βρίσω βασικά γιατί να σε βρίσω και πότε σε έβρισα;
Madison: Μη κάνεις ότι δεν ξέρεις.
Sandra: Α κατάλαβα άκου Madison συγ- ( προσπάθησα να της εξηγήσω αλλά με διέκοψε)
Madison: Δεν έχω κάτι να ακούσω. Αα και μην νομίζεις ότι θα σου κάνω τη χάρη να φύγω απ' το σπίτι.( είπε και έκλεισε το τηλέφωνο)
Kol: Τι έγινε;
Sandra: Τι να γίνει ότι και σε εσάς.
Kol: Ήθελες να την σκοτώσεις;
Sandra: Όχι ήθελα να την διώξω απ' το σπίτι και την έβριζα άσχημα.
Kol: Εε μη στεναχωριέσαι θα μιλήσετε θα της εξηγήσεις και θα καταλάβει. (μου είπε και με πήρε αγκαλιά)
Sandra: Το ελπίζω. Αα Kol τώρα που το θυμήθηκα που είναι εξαφανισμένος ο Klaus;
Kol: Δεν μπορώ να σου πω θα μάθεις όταν γυρίσει.
Sandra: Έλα τώρα ρε Kol πες μου.
Kol: Όχι δεν γίνεται. Δεν πρέπει να σου πω μη με πιέζεις.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Γεια σας παιδιά τι κάνετε ελπίζω να είστε καλά.
Θα καταλάβει και θα την συγχωρέσει η Madison τη Sandra ή θα συνεχίσει αν είναι θυμωμένη μαζί της;
Που έχει πάει ο Klaus και δεν πρέπει να το μάθει η Sandra;
Τι πιστεύετε;
Ελπίζω να σας αρέσει αυτό το κεφάλαιο. Τα λέμε

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~