Kol Mikaelson Fanfiction

κεφάλαιο 21

Lucifer: Γεια
Sandra: Χευυ (είπα και τον αγκάλιασα)
Lucifer: Sandra επειδή μας πήραν τηλέφωνο και μας είπαν ότι πρέπει επειγόντως να πάμε στο Λας Βέγκας θα φύγουμε σήμερα.
Sandra: Μα εγώ δεν πρόλαβα να σας δω πολύ.
Lucifer: Δεν πειράζει
Sandra: Εσείς ήρθατε για μένα και εγώ μόνο με εσάς δεν ήμουν (είπα και βουρκωσα)
Lucifer: Αλήθεια δεν πειράζει (είπε ακουμποντας το χέρι του στο μάγουλο μου)
Sandra: Θα μου λείψεις (είπα και έσταξε ένα δάκρυ)
Lucifer: Ει ει ει δεν θέλω να σε βλέπω έτσι. (Λέει σκουπίζοντας με το δάχτυλο του τα δάκρυα μου)
Sandra: Μπορώ να παω να χαιρετήσω την Chloe;
Lucifer: Ναι το δωμάτιο μας είναι το 365 στον 4ο όροφο. (Είπε και εγνεψα)
Κνοκ κνοκ

Chloe: Ποιος είναι;
Sandra: Η Sandra είμαι (λέω και άνοιξε την πόρτα)
Chloe: Γεια σου (είπε αγκαλιάζοντας με)
Sandra: Γειαα
Chloe: Πέρνα μέσα
Sandra: Δεν θα κάτσω ήρθα απλώς για να σε αποχαιρετήσω.
Chloe: Α σου είπε ο Lucifer ότι φεύγουμε εε;
Sandra: Ναι. Θα προσπαθήσω να έρθω όσο πιο γρήγορα μπορώ στο Λας Βέγκας.
Chloe: Ωραια
Sandra: Πρέπει να φύγω τώρα τα λέμε. (Είπα και την αγκάλιασα) Γειαα
Chloe: Γειαα

Καθως κατέβαινα τα σκαλιά άκουσα τον Lucifer μαζί με τον Marcel να μαλώνουν. Έτσι πήγα τρέχοντας σε αυτούς για να τους σταματήσω. Όταν βγήκα από το ξενοδοχείο τους είδα να χτυπιουνται. Αμέσως πήγα κοντά τους και τους σταμάτησα.

Sandra: Πάτε καλα τι κάνετε; (είπα και δεν απάντησε κανείς). Lucifer φέρε μου τα κλειδιά του αυτοκινήτου, εσύ Marcel μπες στο αυτοκίνητο και έρχομαι σε λίγο. (Είπα αλλά δεν κουνήθηκαν από τη θέση τους) ΤΩΡΑ (φώναξα και αμέσως εκαναν αυτό που τους είπα)
Lucifer: Θα σας παω εγώ και θα γυρίσετε... Δεν ξέρω πως θα γυρίσετε.
Sandra: Γιατί;
Lucifer: Γιατί εμείς πρέπει να φύγουμε για το Λας Βέγκας το ξέχασες;
Sandra: Κατσε σήμερα θα φύγετε;
Lucifer: Εμ ναι;!
Sandra: Βραδιάτικα;
Lucifer: Ξέρεις πόσες ώρες κάνουμε για να φτάσουμε;
Sandra: Όχι
Lucifer: Α γι'αυτό. Τέλος πάντων έλα πάμε (είπε και πέρασε το χέρι του στον ώμο μου)

[Time Skip]

Sandra: Θα τα ξαναπούμε (είπα και τον αγκάλιασα)
Lucifer: Ναι. Θα σε περιμένω. (Είπε και βγήκα από την αγκαλιά του)
Sandra: Θα έρθω όσο πιο σύντομα μπορώ.
Lucifer: Πρέπει να φύγω.
Sandra: Εντάξει. Γεια (λέω κλαίγοντας)
Lucifer: Γειαα (είπε, μπήκε στο αμάξι και έφυγε.
Marcel: Πάμε;
Sandra: Πάμε.

Καθήσαμε σε ένα τραπέζι, παραγγείλαμε αυτά που θα φάμε και αρχίσαμε να μιλάμε για διάφορα θέματα.

Marcel: Sandra πρέπει να σου πω κάτι
Sandra: Πες μου
Marcel: Είμαι με... Με την Rebekah
Sandra: Τι είστε;
Marcel: Ζευγάρι
Sandra: Κανονικό;
Marcel: Κανονικότατο
Sandra: Δεν γίνεται δεν μπορείτε να είστε μαζί θυμάσαι που μου φαιροταν και τώρα είσαι μαζί της; Ευχαριστώ ρε (λέω ειρωνικά)
Marvel: Έχει αλλάξει πραγματικά και θέλει να σου ζητάει και συγγνώμη
Sandra: Για την Rebekah μιλάμε;
Marcel: Ναι
Sandra: Τι ίδια Rebekah;
Marcel: Ναιι
Sandra: Έλα χριστέ και Παναγία. Και πόσο καιρό είστε μαζί;
Marcel: Μια εβδομάδα περίπου. Αλλά τα είχαμε και παλιά.
Sandra: Ελπίζω να σου φερθεί καλά. Να προσέχεις!
Marcel: Ναι μην φοβάσαι.
Sandra: Έχω και εγώ να σου πω κάτι.
Marcel: Τι
Sandra: Είμαι με τον Kol.
Marcel: Τι (λέει φωνάζοντας)
Sandra: Σταμάτα να φωνάζεις μας κοιτάνε όλοι
Marcel: Γιατί με αυτόν;
Sandra: Είμαι ερωτευμένη μαζί του εδώ και πολύ καιρό. Προσπαθούσα να κρύψω τα συναισθήματα μου και να τον ξεχάσω αλλά δεν μπόρεσα. Ειδικά αφού μου έλεγε συνέχεια πως νιώθει για μένα.
Marcel: Τον αγαπάς;
Sandra: Δεν ξέρω. Ξέρω μόνο ότι θέλω να είμαι μαζί του.
Marcel: Το ξέρεις πως ότι χρειαστείς θα είμαι εδώ εε;
Sandra: Ναι και σε ευχαριστώ!

Δυο μήνες μετά...

Sandra: Madison μάντεψε ποιος έρχεται σήμερα;
Madison: Ποιον θα έρθει πάλι;
Sandra: Ο Σκοτ (ο αδελφός μου)
Madison: ΤΙ;  Ποτέ; Τι ωρα; Με ποιον θα έρθει; Ποσο καιρό θα κάτσει;
Sandra: Χα το ήξερα ότι τον θες.
Madison: Τι εγώ όχι δεν... Δεν τον θέλω. Δεν λέω έχει υπέροχο σώμα και κάτι μάτια... Και χείλη που... Που εε εννοώ... (λέει και γέλασα)
Sandra: Καλά καλά πήγαινε βάλε κάτι άλλο γιατί δεν νομίζω να θες να σε δει έτσι (είπα με μια φάτσα αηδίας)
Madison: Ποτέ θα έρθει;
Sandra: Σε κάνα δεκάλεπτο μου είπε θα είναι εδώ.
Madison: Ιιι και τώρα μου το λες (είπε και έφυγε τρέχοντας πάνω)

[...]

Ντριν ντριν

Sandra: Τώρα (είπα και άνοιξα την πόρτα) Αααα Σκοτ (ειπα φωνάζοντας και τον αγκάλιασα) Μου έλειψες
Scott: Και μενα μου έλειψες ρε μικρό
Sandra: Έλα πέρνα.
Scott: Ναι. Που να αφήσω τις βαλίτσες;
Sandra: Φέρε μου να τις πάω πάνω.
Scott: Δεν κατάλαβες δεν θα τις κουβαλήσεις εσύ. Δείξε μου που είναι το δωμάτιο μου.
Sandra: Καλά ακόλουθα με. (είπε ανεβαίνοντας τα σκαλιά) Εδώ (είπα καθώς ανοιγα την πόρτα)
Scott: Ωραία αφήνω εδώ τα πράγματα και θα τα τακτοποιήσω μετά.
Sandra: Εντάξει (είπα και εκείνη τη στιγμή βγήκε από το διπλανό δωμάτιο η Madison φορώντας αυτά👇)

Scott: Οου αμ γεια Madison (είπε ξυνοντας αμήχανα τον σβέρκο του)
Madison: Γεια Scott (είπε και κοκκίνισε)
Sandra: Ναι εμ εγώ πάω κάτω μην ενοχλήστε εσείς συνεχίστε να μιλάτε εκτός αν θέλετε να κάνετε και άλλα πράγματα (είπα με ένα πονηρό χαμόγελο)
Scott & Madison: Sandra (είπαν ταυτόχρονα)
Sandra: Καλά καλά (είπα και έφυγα)

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•

Ο Scott 👇

Είναι 2 χρόνια μεγαλύτερος από την Sandra

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~