Kol Mikaelson Fanfiction

Κεφάλαιο 5

Sandra's P.O.V

Έβλεπα την Rebekah να έρχεται προς το μέρος μου με ένα παλούκι νευριασμένη πριν προλάβω να σκεφτώ παρατηρεισα πως ήταν ακριβώς μπροστά μου και ασυνείδητα έκλεισα τα μάτια μου περιμένοντας τον πόνο αλλά δεν ένιωθα τίποτα. Έτσι άνοιξα τα μάτια για να γιατί δεν πονούσα και είδα τον Kol μπροστά μου καρφωμένο με ένα παλούκι, πεσμένο κάτω στο πάτωμα και την Rebekah να φεύγει τρέχοντας. Είχα τρομάξει πολύ. Του έβγαλα το μαχαίρι, τον αγκάλιασα και του είπα...
Sandra: Γιατί το έκανες αυτό; Είσαι καλά; Πονάς;
Kol: Το έκανα γιατί όπως σου είπα σ'αγαπώ, θα έκανα τα πάντα για σένα και ηρέμησε μια χαρά είμαι.
Sandra: Σε ευχαριστώ που με προστατεψες αλλά σε παρακαλώ πρόσεχε δεν θα αντέξω να χάσω και εσένα. Θες να σε βοηθήσω να πας στο κρεβάτι για να ξαπλώσεις;
Kol: Ηρέμησε Sandra σου είπα μια χαρά είμαι μην ανησυχείς και δεν πρόκειται να με χάσεις σου το υπόσχομαι ( Μου λέει και χαμογελάει).
Δεν ξέρω τι με έπιασε εκείνη την στιγμή και ασυνείδητα τον φίλησα, εκείνος ανταποκρίνεται και πήγαμε στο δωμάτιο του όμως αμέσως τραβήχτηκα και του είπα...
Sandra: Συγγνώμη δεν ξέρω τι με έπιασε δεν θα ξαναγίνει. Δεν πρέπει να ξαναγίνει.
Αυτός είχε παγώσει (μεταφορικά μιλώντας) και με κοιτούσε λες και ήμουν εξωγήινος. Κούνησα το χέρι μπροστά στο πρόσωπο του αλλά αυτός τίποτα πάλι είχε κολλήσει και με κοιτούσε. Μόλις πήγα να φύγω τον άκουσα να φωνάζει το όνομα μου, γύρισα τον κοίταξα αλλά το μετάνιωσα και γύρισα πάλι για να φύγω.

Kol's P.O.V.

Ήμουν τόσο χαρούμενος όταν με φίλησε (ακόμα και ας τραβήχτηκε μετά) που ούτε να μιλήσω δεν μπορούσα, είχα μείνει να την κοιτάζω μέχρι που την είδα να φεύγει τη φώναξα, γύρισε με κοίταξε και έφυγε, ακόμα δεν μπορούσα να βγάλω το χαμόγελο απ' το πρόσωπο μου. Σηκώθηκα απ' το κρεβάτι, άλλαξα ρούχα και έφυγα γρήγορα για να πάω στο σπίτι της Sandra. Μόλις έφτασα την είδα να κάθεται στο κρεβάτι του δωματίου της και να κλαίει. Μπήκα μέσα και ξάπλωσα δίπλα της.

Sandra's P.O.V.

Μόλις πήγα στο σπίτι μου πήγα αμέσως στο δωμάτιο μου, ξάπλωσα και σκεφτόμουν τι έγινε σήμερα. Μου άρεσε όταν φιλήθηκα με τον Kol αλλά ήταν λάθος γιατί εγώ είμαι ερωτευμένη με τον Klaus. Δεν ξέρω τι να κάνω, αν και τώρα τελευταία άρχισα να έχω αισθήματα για τον Kol. Καθώς σκεφτόμουν αυτό που έγινε σήμερα είδα τον Kol να μπαίνει μέσα στο δωμάτιο απ' το παράθυρο.
Sandra: Τι κάνεις; Γιατί ήρθες, φύγε!
Kol: Ήθελα να σου μιλήσω.
Sandra: Δεν έχουμε να πούμε τίποτα σου ξεκαθάρισα ότι αυτό που έγινε πριν ήταν λάθος. Δεν πρέπει να το μάθει κανείς και δεν πρέπει να ξαναγίνει.
Kol: Ναι καλά όμως άλλα σκεφτόσουν πριν.
Sandra: Τι... τι εννοείς ( είπα και έσκυψα το κεφάλι)
Kol: Ξέρω τι σκεφτόσουν μπήκα στο μυαλό σου οπότε ότι σκεφτόσουν εσύ το έμαθα.
Sandra: Δεν... δεν σκεφτόμουν τίποτα. Προσπαθούσα να κοιμηθώ (είπα και τον κοίταξα στα μάτια).
Kol: Καλά εντάξει. Πάντως λογικό είναι να έχεις αισθήματα για μένα καμία δεν μπορεί να μου αντισταθεί.(είπε χαμογελώντας)
Sandra: Ωχ θεέ μου τι ακούω. Άντε φύγε ρε Kol. (είπα και τέντωσα τα χέρια μου και με την μαγεία τον έκανα να "πετάξει" προς το μπαλκόνι ρίχνοντας   τον κάτω).
Πήγα προς το παράθυρο για να δω αν έφυγε και τον είδα να είναι ακόμα κάτω  κοιτάζοντας το δωμάτιο μου. Ευτυχώς δεν με έβλεπε αφού είχα τραβήξει τις κουρτίνες. Έκανα ένα ξόρκι περιορισμού έτσι ώστε να μην μπορεί να μπει στο σπίτι κανένας βρικόλακας και ξανά ξάπλωσα. Μετά από λίγο άκουσα την πόρτα να χτυπάει και να μπαίνει μέσα η Madison.