Kol Mikaelson Fanfiction

Κεφάλαιο 4

Sandra: Kol που είναι ο Klaus;
Kol: Δεν μπορώ να σου πω.
Sandra: Έλα ρε πες μου
Kol: Δεν πρέπει να μάθεις ακόμα
Sandra: Γιατί; Έχει πάθει κάτι; (τον ρωτάω κάπως αναστατωμένη)
Kol: Μην με πιέζεις δεν θα σου πω
Sandra: Καλά δε πειράζει θα μάθω μόνη μου. Φύγε τώρα θέλω να μείνω μόνη μου
Kol: Ε sorry που δεν σου λέω απλά δεν γίνετε.
Sandra: Καλά σιγά δεν πειράζει πήγαινε τώρα.
Kol: Καλά φεύγω γιατί όμως θες τόσο πολύ να με διώξεις;
Sandra: Δεν θέλω απλά.... νυστάζω.
Kol: Α καλά τότε φεύγω.
Μόλις έφυγε έκανα ένα ξόρκι για να μην μπορέσει να μπει κανένας στο δωμάτιο και να βρω γρήγορα τον Klaus. Μόλις τελείωσα με το ξόρκι δεν μπόρεσα να τον βρω, έδειχνε ότι είναι πεθαμένος αλλά πίστευα ότι μάλλον κάνω λάθος γιατί αποκλείεται να πέθανε. Επανέλαβα το ξόρκι για να δω αν κάτι έκανα λάθος αλλά αμφέβαλλα γι'αυτό. Με το που το ξανα έκανα πήρα τα ίδια αποτελέσματα. Κούνησα το κεφάλι για να διώξω τις αρνητικές σκέψεις γιατί είχα ένα κακό προαίσθημα. Πήγα προς στις σκάλες για να κατέβω να τους ρωτήσω όμως άκουσα κάποιον να λέει...
Kol: Πρέπει να της το πούμε συνέχεια με ρωτάει
Elijah: Kol πας καλά δεν πρόκειται να της το πούμε ακόμα. Φαντάσου τι θα κάνει όταν το μάθει.( του λέει κάπως αναστατωμένος)
Sandra: Ποιος να κάνει και να μάθει τι; ( λέω κατεβαίνοντας τις σκάλες)
Rebekah: Τίποτα να μην σε νοιάζει είναι οικογενειακά θέματα (λέει με ένα ξινό ύφος).
Elijah: Rebekah μίλα πιο όμορφα.
Sandra: Άστο Elijah δεν πειράζει έτσι κι αλλιώς δεν είμαι τις οικογένειας σας (λέω με ένα θλιμμένο ύφος και πάω να φύγω).
Ήμουν έτοιμη να φύγω αλλά σταμάτησα όταν άκουσα τον Kol να μου λέει περίμενε. Γύρισα τον κοίταξα και μου είπε...

Kol POV.

Kol: Sandra είσαι της οικογένειας μας οπότε πρέπει να μάθεις. Ο Klaus ειν... ( πήγα να πω αλλά με σταμάτησε η Rebekah)
Rebekah: Kol σκάσε μην τολμήσεις και της πεις τίποτα, δεν είναι της οικογένειας μας κατάλαβε το πια.
Kol: Rebekah δεν θα μου πεις εσύ τι θα κάνω ( είπα, έπιασα απ' το χέρι την Sandra και με την υπερταχύτητα μου έτρεξα και φύγαμε απ' το σπίτι).

Sandra POV.

Sandra: Kol ασε με. Που με πας; ( Του έλεγα και τον χτυπούσα ενώ είχε σταματήσει ήδη να τρέχει).
Kol: Σταμάτα επιτέλους να με χτυπάς να σε προστατέψω θέλω ( μου είπε κρατώντας τα χέρια μου).
Sandra: Καλαα... που είμαστε;
Kol: Κάπου
Sandra: Ναι που;
Kol: Θα δεις έλα μαζί μου πρέπει να σου δείξω κάτι.
Sandra: Ωχ πες μου πρώτα για να είμαι προετοιμασμένη ( είπα και γέλασα λίγο).
Kol: Έχει σχέση με τον αδελφό μου.
Sandra: Τον Klaus; ( ρωτάω και κατευθείαν έφυγε το χαμόγελο από το πρόσωπο μου)
Kol: Ναι (είπε λυπημένος)

Μου έπιασε το χέρι για να προχωρήσουμε αλλά εγώ σταμάτησα.

Sandra: Περίμενε! Πριν πάμε θέλω να σου πω κάτι. (του είπα με σοβαρό ύφος)
Kol: Τι; πες γρήγορα γιατί από στιγμή σε στιγμή θα έρθουν ο Elijah με την Rebekah.
Sandra: Ο Klaus... μάλλον είναι νεκρός. Δεν είμαι όμως ακόμα σίγουρη.
Kol: Από που το έμαθες; ( μου είπε απορώντας)
Sandra: Κάτσε δηλαδή είναι αλήθεια; Έχει... έχει πε... πεθάνει; (είπα προσπαθώντας να κρατήσω τα δάκρυα μου)
Kol; Ναι ( είπε και έσκυψε το κεφάλι προς τα κάτω)
Sandra: Όχι δεν γίνεται αποκλείεται είναι ζωντανός δεν μπορεί να πέθανε όχι τώρα... τώρα που τα βρήκαμε ( είπα κλαίγοντας)
Kol:  Sandra ηρέμησε όλα θα πάνε καλά. (είπε και με αγκάλιασε)
Sandra: Όχι Kol τίποτα δεν θα πάει καλά ο Klaus πέθανε το καταλαβαίνεις πέθανε.
Αν μου το είχατε πει από την αρχή τίποτα δεν θα συνέβαινε και ο Klaus θα ήταν ζωντανός τώρα.
Kol: Sandra σου υπόσχομαι ότι θα φέρουμε τον Klaus πίσω και θα είναι όλα μια χαρά όπως πριν.
Sandra: Όχι Kol αυτό δεν γίνεται είναι πολύ δύσκολο να επαναφέρεις στην ζωή κάποιον και ειδικά ένα αρχέγονο βρικόλακα.
Kol: Μπορεί αλλά εγώ πιστεύω σε σένα και είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρεις... και συγγνώμη... που... που δεν σου είπαμε την αλήθεια απ' την αρχή. Έπρεπε να ξέρεις.
Sandra: Εξαιτίας σας πέθανε αν με εμπιστευοσασταν έστω και λίγο ο Klaus θα ήταν ζωντανός τώρα (του είπα φωνάζοντας).
Kol: Συγγνώμη που δεν στο είπαμε και... σε εμπιστευόμαστε. Εγώ τουλάχιστον (μου είπε και με αγκάλιασε).

Ήμουν τόσο θυμωμένη που δεν μου είπε την αλήθεια αλλά ένοιωσα τον θυμό μου να χάνεται όταν με πήρε αγκαλιά. Ήταν τόσο όμορφα που για μια στιγμή ξέχασα τα πάντα όμως αυτό που έκανε μετά με έκανε να νευριάσω πιο πολύ. Ακούμπησε τα χίλια του στα δικά μου και με φίλησε. Ένα φιλί γεμάτο πάθος και αγάπη έκλεισα τα μάτια μου και τον φίλησα και εγώ αλλά μόλις κατάλαβα τι έκανα τραβήχτηκα πίσω και τον έσπρωξα κοιτώντας τον με ένα δολοφονικό βλέμμα....

Sandra: Τι κάνεις πας καλά; Είμαι με τον Klaus και εσύ με την Davina (του είπα φωνάζοντας).
Kol: Συγγνώμη απλά ήθελα πολύ να το κάνω αυτό γιατί... γιατί Sandra είμαι ερωτευμένος μαζί σου και δεν με ενδιαφέρει πια η Davina εγώ με εσένα θέλω να είμαι.
Sandra: Kol δεν λέω σ' αγαπώ αλλα όχι ερωτικά γιατί σε έχω σαν αδελφό μου και είμαι ερωτευμένη με τον Klaus.
Kol: Πάντα θα είναι ο Klaus το ξέρω αλλά δεν με νοιάζει γιατί εγώ όπως σου είπα είμαι ερωτευμένος μαζί σου. Και όσο για την Davina θα την χωρίσω δεν θέλω να την κοροϊδεύω.
Sandra: Κοίτα με την Davina κάνε ότι θες δεν μου πέφτει λόγος αλλά να ξέρεις δεν πρόκειται να γίνει ποτέ τίποτα μεταξύ μας.

Του είπα και έφυγα. Όταν άνοιξα την πόρτα για να φύγω είδα την Rebekah να έρχεται προς εμένα νευριασμένη. Μόλις ήρθε κοντά μου την είδα να κρατάει ένα μαχαίρι και...

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Hello guys sorry I was late uploading just something happened to me so I didn't have much time to write. See you again soon❤️

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~