Kol Mikaelson Fanfiction

κεφάλαιο 22

Sandra: Δηλαδή τον σκοτώσατε; (είπα κλαίγοντας)
Kol: Ναι
Sandra: Σ... Σε ευχαριστώ. Ο Damon είναι... (με διέκοψε)
Kol: Σταμάτα να τ σκέφτεσαι τώρα. Είναι νεκρός δεν θα σε ξανα πειράξει ούτε εσένα ούτε κανέναν. (είπε και με αγκάλιασε)
Sandra: Σ' αγαπώ
Kol: Και εγώ... Πολύ (είπε και σηκώθηκα από το κρεβάτι)
Sandra: Πάμε κάτω;
Kol: Πήγαινε εσύ και έρχομαι θέλω να πάω λίγο στην τουαλέτα.
Sandra: Εντάξει (είπα και κατέβηκα)
Scott: Α Sandra εδώ είσαι;! (είπε και ξάπλωσε στον καναπέ)
Sandra: Ναι (είπα, ξάπλωσα διπλά του και με έβαλε στην αγκαλιά του)
Kol: Sandra; (είπε και τινάχτηκα πάνω)
Sandra: Kol δεν είναι αυτό που νομίζεις.
Kol: Ναι καλα αυτο λένε όλες.
Sandra: Όχι Kol αληθεια δεν ειναι αυτό που νο- (πήγα να πω αλλά με την υπερταχυτητα του έφυγε γρήγορα από το σπίτι) μιζεις.
Scott: Αυτός να φανταστώ είναι ο... Το αγόρι σου τέλος πάντων.
Sandra: Ναι (λέω ξεφυσωντας) Πρέπει να φύγω. (είπα και με την υπερταχυτητα που έχω ως βρικόλακας έφυγα γρήγορα από το σπίτι)

Μέσα σε 5 δευτερόλεπτα έφτασα έξω από το σπίτι του Kol. Χτύπησα την πόρτα... Τίποτα. Ξανα χτύπησα την πόρτα αλλά πάλι τα ίδια έτσι την κλοτσισα δυνατά με αποτέλεσμα να πέσει. Αφού έριξα την πόρτα μπήκα μέσα και πήγα κατευθείαν στο δωμάτιο του Kol, αλλά δεν ήταν εκεί. Μετά κοίταξα στο υπόλοιπο σπίτι και κατάλαβα ότι κανένας δεν ήταν στο σπίτι. Έτσι έφυγα και γύρισα ξανά στο σπίτι μου. Μόλις έκανε το ξόρκι εντοπισμού ο Scott και είδα που είναι, πήρα την μηχανή μου και πήγα στη καφετέρια που ήταν. Όταν έφτασα παρκαρα την μηχανή και μπήκα μέσα στην καφετέρια. Αφού είδα που είναι πήγα και έκατσα δίπλα του. Πήγε να σηκωθεί για να φύγει όμως τον σταμάτησα.

Sandra: Σε παρακαλώ άσε με να σου εξηγήσω.
Kol: Δεν έχουμε κάτι να πούμε. Χωρίζουμε. (είπε, σηκώθηκε να φύγει και εγώ τον ακολούθησα)
Sandra: Σε παρακαλώ μη φύγεις κάτσε λίγο να μιλήσουμε (είπα αφού είχαμε βγει ήδη από την καφετέρια)
Kol: Δεν θέλω να ακούσω τις δικαιολογίες σου.
Sandra: Kol σ... Σε παρακαλώ Α... Ακου... Άκουσε με. (είπα κλαίγοντας με λυγμούς)
Kol: Ει ηρέμησε. Έλα να κάτσουμε και θα ακούσω τι θέλεις να μου πεις (είπε και καθίσαμε σε ένα παγκάκι)
Sandra: Kol o Scott...
Kol: Ποιος είναι αυτός
Sandra: Το αγόρι που ήμασταν πριν ξαπλωμένοι αγκαλιά. (είπα και τα χαρακτηριστικά του σκληριναν)
Kol: Αα
Sandra: Είναι ο αδελφός μου. Είχα να τον δω 6 μήνες και μου είχε λείψει. Χθες ήρθε. Μένει στο σπίτι μου και απλά χθες ήμασταν μαζί αγκαλιά.(είπα αλλά δεν μίλησε) Σε παρακαλώ πες κάτι.
Kol: Συγνώμη (είπε και με αγκάλιασε)
Sandra: Δεν πειράζει. Δηλαδή ήμαστε πάλι μαζί; (Είπα βγαίνοντας από την αγκαλιά του)
Kol: Γιατί ποτέ χωρίσαμε;
Sandra: Πριν μου είπες ότι χωρίζουμε.
Kol: Αα! Δεν το εννοούσα. Πάνω στα νεύρα μου το είπα.
Sandra: Ζηλιάρη
Kol: Τι; Δεν είμαι.
Sandra: Ναι ναι το είδαμε (είπα και αρχίσαμε να γελάμε)