•Diğer bölümde sürpriz gelişmeler olacak bakalım ne?
• Yorumlarınızı bekliyorum 🖤
Nehir'den
Sabahın köründe minik tavşanımın ağlama sesine karşılık uyandım. Tabi bu sırada Aras da uyanmıştı.
Aras: ben gidiyorum.
Şaşırmıştım daha hava bile aydınlanmamıştı.
- Nereye minik kurbağa?
Aras: Alya çok ağlıyor damlanın odasına gidicem. Kıvanç ağlamıyor.
Sesimizle yamaç da gözünü açmış durumu anlamaya çalışıyordu.
- Tamam. Ama sessizce git.
Aras: tamam.
Aras odadan çıkmıştı. Alya'yı yatağından almaya gittiğimde gözler boncuk boncuk etrafı izliyordu. Sanki her geçen gün değişiyordu bu kız.
-Günaydın küçük tavşanım.
Yamaç: kızım sence biraz erken değil mi uyanmak için karga bokunu yemedi.
Güldükten sonra alya'yı kucağıma aldım. Alır almaz başını göğüsüme koydu.
- Napıyorsun sen ya? Narkoz gibisin başımı döndürüyorsun.
Yamaç: Alya'm prensesim.
- al bakalım yat sen yat.
Yamaç oturur pozisyonda yatağa yatmıştı. Üzerine de alya'yı koydum. Derdi bizimle yatmaktı bu prensesin. Yamaç da alyayla birlikte gözlerini kapamıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ARAS
General FictionSen kalbin için çocuğunu ben çocuğum için kalbimi bıraktım Yamaç Koçovalı. Nehyam kitabıdır. Nehir'in gidisinden 5 yıl sonrasını anlatıyor.