40. Bölüm

206 13 30
                                    

•Bol yorum lütfennnn nehyam kavuştu artık yamaç abiyi özleyenlere müjdeler olsun🤣🤣🖤

Nehir'den
Yamaç içeride çocuklarla oturuyordu. Yorgun, halsiz bir biçimdeydi. Ben de mutfağa gidip yemek yapmıştım sofra hazır olunca geri salona gittim.

- Gelin hadi yemek hazır.

Alyayı kucağına aldığımda başını omzuma koydu.

Yamaç: uykusu gelmiş.

- Ben yatırayım hemen geliyorum. Siz başlayın yemeğe.

Odaya gelince Alya elini bana uzattı. Elini tutup en masumundan öpücük kondurdum.

Alya: an-ne.

- Hadi uyuyalım. Kapa gözlerini.

Alya gözlerini elleriyle kapıyordu. İyice kendime yaklaştırdı uyuması çok da uzun sürmemişti. Ardından mutfağa geri döndüğümde ikisi de karnını doyurmuş salona geçmişti canım hiç bir şey istemiyordu koltukta uyuyan arası gördüğümde gözüm yamaca kaydı. Arası izliyordu. Beni hemen fark etti.

Yamaç: biraz bahçeye çıkalım mı?

- olur.

Üzerimize ince hırka alıp çıktık. Çimenlerin üzerine oturduk.

- yat istersen böyle.

Yamaç dizimin üzerine uzandı saçlarını oynamaya başladım. İkimiz de hiç bir şey konuşmayıp birbirimize bakıyorduk.

- anlatsana.

Yamaç: neyi?

- Noldu sana?

Yamaç duraksadı anlatmak istemiyormuşçasına. Anlatma diyeceğim sırada boşver diyeceğim sırada.

Yamaç: Nerde olduğumu bilmiyorum. Sanjar...

Sanjar belki de öncesinde bu işe hiç karışmamalıydım.

- Benim yüzümden oldu.

Yamaç: ney?

- Onlar yaptılar dimi bunu?

Yamaç: evet.

Yamaca o olayları baştan sona anlattım.

Yamaç: tamam ağlama sen. Hem nereden bileceksin ki böyle olacağını.

- Devam etsene anlatmaya. Bunlar seni yolda giderken aldılar arabayı denize attılar sonra noldu?

Yamaç: beni bir yere getirdiler. Günlerce aç susuz bıraktılar. Sonra ileri boyuta taşıdılar işkenceye başladılar. Amaçları öldürmek değildi ama acı çektirmekti. Gözümün önüne o zaman yüzün geldi. Dayanabilirsin dedin bana. O günden sonra kendimi toplamaya başladım ama dediğim gibi hiç bir şey hatırlamıyorum. Sanjar öldürdüm sonra çıktım o delikten yürüyebildiğimce yürüdüm ve bir yerde bayılmışım.

- Sonra da eren mi buldu?

Yamaç: evet. Sen anlatsana ben kimim neyim.

- Sen yamaç koçovalısın. Çukurun liderisin. Ailene düşkün şimdi de olduğu gibi gözü kara birisin.

Yamaç: başka?

- Benim canımsın nefes alma olanağımsın.

Yamaç başını tutup gözlerini kapamıştı. Sanki bir şeyler hatırlamaya çalışıyor gibi.

Yamaç: ben hatırlayamıyorum olmuyor işte yok hiç bir şey bomboş şu beynim.

- Hatırlıycaksın zamanla unutma ben hep senin yanındayım. Ama hadi şimdi yat dinlen.

ARASHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin