Kintsugi

25. Bölüm

"Aylin! Neye bakıp duriin!?"

Annemin tiz sesiyle oturduğum koltukta zıpladım. Ekrandaki anneme bakıp "Bir şeye bakmıyorum anne, dalmışım öyle." dedim.

"Kızkızım, az çalış diim sana!" diye tekrar kükrese de bir anda pamuk bir gülümsemeyle "Gel de birlikte güzel güzel bayram edelim, sen de dinlenirsin işte a kızım." dedi.

Bunlar hep köprüden geçene kadar ki tatlı diller, yıkama yağlamalar. Güzel güzel bayram edelim derken aslında et kovasının içine balıklama dalmamı kast ediyor. Hangimiz, hangi bayramda dinlenebilmiş allasen...

Hem ben dinlenmek istemiyorum. Dinlenirsem aklıma o geliyor. Şimdi de aklımda ama kontrol hala bende.

"Eeeyyy! Kim var kız aurada!?*"
(*Orada)

Yine mi kitaplığa bakıyorum ben!

"Kimse yok anne, niye sürekli bağırıyorsun ya!?" diye çıkıştım.

"Auraya bakıp bakıp susuyon kızım!" Sesi yine yumuşadı. "Bir şey mi oldu okulda?"

Anne sağın solun belli olmuyor...

Ayrıca annem üniversiteye okul dedikçe kendimi ilkokul çocuğu gibi hissediyorum, gülesim geliyor.

Annem elini ağzına götürerek "Bak İrfan, şimdi de gülüyor..." dedi.

Babam bana bakıp  hırslı hırslı yoğurdundan bir kaç kaşık daha aldı. "Bırak kızı artık Lebibe, işi gücü var. Kafasını bir toplasın. 1 haftadır başının etini yiyorsun bayramda gelsin diye."

Annem babama ters ters bakıp "Onun için diim! Ne hale gelmiş, az bi' baksana!" dedi.

Babamın ağzı açık, kaşığı havada kaldı.

"Bir şeyim yok benim anne, bölümü yetiştirmem lazım. Oraya gelirsem çok geride kalacağım. Bayram sonrasında söz, geleceğim."

"Bayramdan sonra geleceğim diyor işte Lebibe, ısrar etme."

Annemin kaşlar iyice çatıldı. "İnsan kızını bayramda yanında görmek istemez mi? Nasıl babasın sen?"

Babam mısır ekmekli yoğurdundan vazgeçip kaşığını kasenin içine bırakıverdi.
"Yarın bayram zaten, yarın da görüntülü konuşuruz. Sen annene bakma kızım, dersinden geri kalma."

"O ders hiç bitmedi zaten! Aman geri kalma!"

Annem bir haftadır böyle. Konuyu değiştirmek için "Baklavayı yaptın mı anne?" diye sordum. Halbuki yaptığını biliyorum.

Burnunu iyice havaya dikti.
"Yok baklava falan, yanımızda bir kızımız olsaydı şimdi girerdik mutfağa birlikte yapardık."

Babam "Lebibe~" diyerek uyarı gönderse de annem hiç oralı olmadı.

"Anne, şu an istesem de gelemem. Bütün otobüsler dolmuştur. Ayrıca gerçekten işime odaklanmam lazım. Kusura bakma... Bayramda birlikte olmayı ben de çok isterdim..."

Annem, "Demiyom ben bişi..." diyerek kalktı ve odadan çıktı.

Babam bütün sevecenliğiyle ekranı kapladı.
"Bakma kızım sen ona. Dersine çalış sen." Arkasını kontrol edip kısık sesle  Ayten'le Aycan bu bayramda köylerinde olacaklarmış, onlara kızdı." dedi.

Aaa! Ben bunları bilmiyordum!

"Aynur Ablam var?"

"Onun kayınvalidesi ameliyat oldu ya, Aynurlar orada kalıyorlar."

Babamın kısık sesine rağmen annem içeriden "4 kızımız var güya!!!" diye seslendi.

Anneciğim, vicdan azabımı coşturma çalışmaların gayet başarılı ilerliyor canım.