Kintsugi

29. Bölüm

  Herkese sevgi dolu kocaman bir MERHABAA!!! 🎈🎈🎈

  İnanın yazmayı, paylaşmayı ve sizlerle buluşmayı çok çok özledim. Sabrınızdan ötürü çok teşekkür ederim🙏 Bu süreç içerisinde merak edip destek mesajlarını gönderen sevgili arkadaşlara ayriyeten teşekkür ederim  ✨✨✨ Yoğun programımdan ötürü bu süreç maalesef çok uzadı. Kısa bir boşluk oluştuğundan ilk fırsatta sizlerle buluşmak istedim. Ancak maalesef ki bölümler düzenli gelmeyebilir. O kısa süreç bittikten sonra tekrar mevcut yoğunluğa geri döneceğim. Yani bir sonraki bölüm ne zaman gelir bilmiyorum. Ancak iki bölüm tadında uzuuun bir bölüm sizleri bekliyor. İlk fırsatta tekrar buluşacağımızdan şüpheniz olmasın. Güzel dilek ve yorumlarınızı bekliyorum.

  Keyifli okumalar!

🌞🌞🌞🌞🌞

Düşünmemeye çalış... Düşünme... Hayır, Kou de lütfen derken ki gözlerini düşünmemelisin. Allah'ım ben nasıl onun peşinden AT gibi koşturdum! 

Dur! İlla birini düşüneceksen yola çıktığımızdan beri ağlayan dostun Miray'ı düşün! Alper'le gemici düğümü gibi kenetlenmişler, şunlara bak... Olan var, olmayan var! Beni kim düşünsün...

Ne diyorsun kızım, kendine gel! Tamam, onlara bakma... Düğün çok güzeldi ama! Alper'le salonda dans ederlerken ne kadar büyüleyici-

Peki ya Kou'nun biz yakın arkadaş değil miyiz derken ki tatlı gülüşünü ne yapacağız? 

Bırak şimdi onu! Miray'la Alper'in kılıçla pasta kesmesine ne demeli! Kılıçla pasta mı kesilir Allah aşkına! Hem ben paylaştım mı o fotoğrafları? Bakıyım, paylaşmışım... Hemen camdan dışarı bak, hemen hemen!  Aaaa! Karadeniz bölgesinden uzaklaştığımız nasıl da belli di mi! Her yer dümdüz ve sapsarı... Kaç km kalmış ki Nevşehir'e? Nevruz Abla'ya bi' sorsam mı, su böreği bitti mi acaba? 

Biz dedi, yakın arkadaşız dedi...

Puff... Olmuyor işte! 

Bu cümleye kaç bin milyon kez daha şaşırıp sevineceğim acaba? Yangın merdivenindeki o 20 dakikaya ait bütün görüntüler ve sesler olup olmadık yerde reklamlar gibi araya giriveriyor ve ben onları atlayamayıp 20 saat etkisinden çıkamıyorum. Ay bir de Nevşehir'deki düğünde dans edeceğiz! Allah'ım, asıl o zaman ben n'aparım! Dün Kou ile karşılıklı köçek havasında oynarken bile gözlerimden kalpler fışkırıyordu...

Offff...

Ben görmezden gelmeye çalıştıkça içimdeki hisler daha da önlenemez bir hal alıyor sanki. Yok canım, tabi ki sadece bir hoşlantı...

Bbbbssstt! Emin misin? Sen dedi, çok değerli bir arkadaşsın dedi. Bilmeden dedi yaptığım kabalıklar için dedi özür dilerim dedi. Hatırladın mı bebeğim?

Evet, hatırladım!

Peki kalbinin yanaklarında attığını da hatırladın mı fındıklı balım?

Pufff... Evet... Bir an kalbim patlayacak sandım. Ay kim bilir ne kadar safinaz görünüyordum... Nasıl görünmeyeyim! Kou ile onun Miray'a olan hislerini konuştuğumuza mı şaşırayım, karşımda utana sıkıla bir şeyleri ifade etmesine mi şaşırayım, beni yakın arkadaşı olarak görmesine mi şaşırayım bilemedim. Bir de bunu direkt yüzüme dedi.

Biz dedi, yakın arkadaşız dedi. 

Elbette ona bir adım daha yaklaşmak beni otomatikman mutlu ediyor. Mutlu ediyor ama bir yandan da korkuyorum galiba. O konuşmamızı düşündükçe hala ürperti kaplıyor içimi.