Άπληστους δολοφόνους
Έτσι θα περιέγραφε η Νικόλ τους ανθρώπους της νύχτας ακόμα και αν ολόκληρη η οικογένεια της αποτελούσε μέρος μεγάλης μαφίας.
Απεχθανόταν το γεγονός ότι τα αδέλφια της ξεκλήριζαν οικογένειες ολόκληρες επειδή είχαν χρέη στην οικογένεια της.
Σιχαινόταν το γεγονός ότι έβαφαν τόσο εύκολα τα χέρια τους με αίμα, χωρίς να αισθάνονται ούτε το παραμικρό συναίσθημα.
Τα χρήματα για εκείνη δεν έφερνε την ευτυχία, ίσως να έκανε την ζωή τους πιο εύκολη όμως δεν γίνονταν ανώτεροι με το να σκοτώνουν όποιον έμπαινε εμπόδιο στον δρόμο τους μόνο και μόνο για τα λεφτά ή την εξουσία.
Ήταν ο μοναδικός άνθρωπος από την οικογένεια Κουζνέτσοφ που δεν ήθελε να αναλάβει τις ευθύνες της μαφίας.
Δεν της άρεσε η νύχτα εξάλλου.
Δεν ήθελε να κληρονομήσει τίποτα από τους 'κόπους' τους όπως εκείνοι τους ονόμαζαν, που ήταν φτιαγμένοι πάνω σε πτώματα ανθρώπων.
" Οι άνθρωποι γίνονται τέρατα όταν αποκτούν χρήμα και δύναμη " έτσι έλεγε πάντα.
Και δεν είχε άδικο.
Είναι εξάλλου στην φύση του ανθρώπου να θέλει συνεχώς περισσότερα από αυτά που ήδη έχει.
Και όταν αποκτήσει παραπάνω να γίνει άπληστος και εγωιστής και να φτάσει σε ακρότητες που ούτε εκείνος φανταζόταν.
Ήταν Ιούλιος την ημέρα που το έμαθε.
Μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού.
Μπόρεσαν τελικά να την πουλήσουν τόσο εύκολα.
Ήταν η οικογένεια της.
Μπορεί να μην ήταν η αδυναμία της οικογένειας μα δεν έπαυε να κατέχει το επίθετο τους.
Μοναδική
Ήταν μοναδική. Όλοι το ήξεραν μα κανείς δεν το παραδεχόταν.
Ήταν το μαύρο πρόβατο στην οικογένεια Κουζνέτσοφ.
Και αυτός είναι ο κυριότερος λόγος που ήταν πάντα 'πίσω'.
Που επί χρόνια ζούσε κρυμμένη από τα φώτα της μαφίας.
Όλοι ήξεραν για την ύπαρξη της.
Όμως κανένας πέρα από το προσωπικό και τον πολύ στενό κύκλο της οικογένειας δεν ήξεραν ή δεν είχαν δει κάτι πέρα από το όνομα της.
Νίκολ Κουζνέτσοφ.
Η μυστηριώδης κόρη του 'πρίγκιπα' της Σερβίας.
Έτσι έλεγε ο υπόκοσμος τον πατέρα της.
Πρίγκιπα.
Ήταν σπουδαίος, γι'αυτούς που αγαπούν την αιματοχυσία.
Επιχειρηματίας δήλωνε στον έξω κόσμο , εξάλλου κάπως έπρεπε να δικαιολογεί τα τόσα χρήματα που έβγαζε καθημερινά.
Ήταν πολύ πλούσιος.
Ο καλύτερος μαφιόζος της Σερβίας.
Είχε μπει από πολύ νωρίς στα σκατά.
Ο πατέρας του ήταν και η αρχή του τέλους.
Εκείνος άρχισε να μπλέκει με την νύχτα μέχρι που σταμάτησε πλέον να είναι ένα απλό μικροεμπόριο ναρκωτικών.
Ύστερα από καιρό τα ναρκωτικά ήταν το λιγότερο.
Δολοφονίες, βασανιστήρια, μαύρη αγορά, πλαστά έγραφα και φυσικά, πλούτος.
Όλα για τα χρήματα.
Πούλησαν τις ψυχές τους στην νύχτα και έφτασαν στην κορυφή. Εξάλλου αυτό θα αναζητάει μια ζωή ο άνθρωπος.
Την κορυφή.
