Πετάρισε τις βλεφαρίδες της και στο οπτικό της πεδίο μπήκε ο Άρης.
Κοιμόταν δίπλα της με το χέρι περασμένο στην μέση της και την ανάσα του να χτυπάει το πρόσωπο της.
Οι παλάμες της ακουμπούσαν το στέρνο του και το κεφάλι της βρισκόταν στο βαθούλωμα του λαιμού του.
Χαμογέλασε ελαφρά και έκλεισε και πάλι τα κουρασμένα μάτια της όταν ένιωσε το χέρι του να την φέρνει ακόμα πιο κοντά του.
________________________________
Άνοιξε τα νυσταγμένα της μάτια και κοίταξε γύρω της.
Ήταν μόνη στο δωμάτιο και ο Άρης δεν βρισκόταν πλέον δίπλα της.
Έτριψε με τις παλάμες της το καπάκι των ματιών της και σηκώθηκε σιγά-σιγά από το κρεβάτι.
Βγήκε από το δωμάτιο και άρχισε να περπατάει προς το σαλόνι με σκοπό να βρει τον Άρη.
<< Άρη ;>> φώναξε το όνομα του , αναζητώντας τον , μα δεν πήρε απάντηση.
Το βλέμμα της έμεινε καρφωμένο πάνω στο κόκκινο κουτί που βρισκόταν στην τραπεζαρία μέσα στο σαλόνι.
Άρχισε να βαδίζει προς το μέρος του και στάθηκε μπροστά του διαβάζοντας το καρτελάκι που κρεμόταν.
Για την Νικόλ .
Χαμογέλασε και έκανε αμέσως να το ανοίξει.
Μόλις έβγαλε το καπάκι τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα καθώς επεξεργαζόταν την γυάλινη μπάλα που είχε δει την προηγούμενη μέρα στο μαγαζί.
Την πήρε στα χέρια της και άρχισε να την επεξεργάζεται με ένα απαλό χαμόγελο στα χείλη.
Άκουσε βήματα πίσω της και γύρισε αμέσως προς το μέρος του.
Φορούσε μια μαύρη φόρμα και ένα επίσης μαύρο κοντομάνικο μπλουζάκι που εφάρμοζε κολλητά πάνω στο γυμνασμένο του σώμα.
Ήταν όπως πάντα πανέμορφος.
<< δεν σου πήρα τίποτα για Χριστούγεννα>> ομολόγησε εκείνος πλησιάζοντας την και η Νικόλ χαμογέλασε πλατιά καθώς κοιτούσε την γυάλινη σφαίρα που κρατούσε στις παλάμες της.
<< σε ευχαριστώ >> άφησε εκείνη και ένα απαλό χαμόγελο χαράχτηκε στα χείλη του.
Ήρθαν κοντά εκείνες τις ημέρες.
Μπορεί ο Άρης να ήταν συνεχώς τσιτωμένος με το γεγονός ότι δεν ήταν στην έδρα του για να διοικήσει τη μαφία όπως έπρεπε , παρόλο που φρόντιζαν να του δίνουν πλήρη αναφορά για τα πάντα , όμως φρόντιζε με την Νικόλ να κρύβει αυτή την πλευρά και να είναι τρυφερός.
