Άνοιξε το παράθυρο στο δωμάτιό της και βγήκε έξω στο μπαλκόνι απολαμβάνοντας τα αστέρια που απλώνονταν στον κατάμαυρο ουρανό.
Πήρε μια βαθιά ανάσα και στήριξε το σώμα της με την βοήθεια των χεριών της πάνω στα μαρμάρινα κάγκελα πού βρισκόταν στην άκρη του μπαλκονιού.
Φορούσε μόνο τα μαύρα εσώρουχα της και από πάνω μια επίσης μαύρη ρόμπα.
Είχε αφήσει ελεύθερα τα κυματιστά κάστανα μαλλιά της και απολάμβανε την θέα και το απαλό αεράκι.
<<Σε έπιασαν από τώρα οι αυτοκτονικές τάσεις; >>άκουσε την βαριά φωνή του να ρωτάει γελώντας και αναπήδησε από την θέση της.
Γύρισε το σώμα της και τον κοίταξε.
Ήταν όμορφος, όπως πάντα άλλωστε όμως η ομορφιά του είχε μια διαφορετική αίσθηση κάτω από το φως του φεγγαριού.
Τον έπιασε να την καίει με την ματιά του.
Μπορεί η ρόμπα της να ήταν κλειστή και να κάλυπτε αυτά που έπρεπε όμως παρέμενε προκλητική.
Την πλησίασε.
<<Ξερεις... >>ξεκίνησε να λέει σοβαρός και βάδιζε προς το μέρος της όσο τοποθετούσε ένα τσιγάρο ανάμεσα στα χείλια του και στη συνέχεια έκαψε την άκρη του, ανάβοντας το.
Στάθηκε δίπλα της και στήριξε το σώμα του στα χέρια του όπως εκείνη πριν.
Δεν την κοιτούσε, μονάχα έβγαλε το καπνό από το στόμα του ενώ εκείνη είχε γυρίσει το κορμί της στο πλάι αφιερώνοντας όλη την προσοχή της σε αυτόν.
<<Στην ασφάλεια έχω τουλάχιστον 150 πολύ δυνατούς και εκπαιδευμένους άντρες... >>συνέχισε και η Νικόλ τον κοιταξε περίεργα.
Δεν περίμενε σίγουρα να ακούσει για δουλειά και επιχειρήσεις εκείνη τη στιγμή.
<<οπότε όπως καταλαβαίνεις, είναι σχεδόν σε όποια άκρη και αν βρεθείς... >>
<<αν ήρθες να μου μιλήσεις για τις δουλειές και τα πλούτη σου τότε να σε ενημερώσω ότι δεν δίνω δεκάρα να μάθω >>τον διέκοψε φανερά ξενερωμένη και ελαφρά εκνευρισμένη χωρίς να έχει πάρει ακόμα το βλέμμα της από πάνω του.
Πήγε εκεί απλά για να της μιλήσει για δουλειές;
<<Εγώ όμως δίνω αν κάποιος μπράβος της δούλεψης μου πηδήξει την γυναίκα που στο μέλλον σκοπεύει να γίνει σύζυγος μου. >>της απάντησε σοβαρός και η Νικόλ σώπασε.
