Ο δρόμος δεν ήταν κεντρικός όμως περνούσαν που και που αμάξια χωρίς να της δίνουν ιδιαίτερη σημασία.
Είδε από μακριά να έρχεται ένα αμάξι με αυξημένη ταχύτητα και έκανε αυτόματα πιο δεξιά στον δρόμο.
Το άκουσε να πλησιάζει γρήγορα και ξαφνικά μα σταματάει δίπλα της απότομα.
Η καρδιά της άρχισε να πάλλεται πιο γρήγορα από το άγχος ενώ συνέχισε να περπατάει.
Άκουσε την πόρτα να ανοίγει αμέσως και να κλείνει δυνατά.
<<Νικόλ !>> άκουσε μια βαριά φωνή να την φωνάζει μα δεν γύρισε να κοιτάξει.
Δεν χρειαζόταν κάποια επιβεβαίωση εξάλλου.
Γνώριζε καλά την φωνή του , ειδικά όταν της φώναζε νευριασμένος.
Άκουσε τα βήματα του να την πλησιάζουν γρήγορα και επιβράδυνε το βηματισμός της.
<<τι στο διάολο κανείς μπορείς να μου εξηγήσεις;>> την ρώτησε νευριασμένος ενώ την τράβηξε προς το μέρος του κάνοντας τα σώματα τους να συγκρουστούν.
<<που ήσουν γαμω το κέρατο μου ;>>συνέχισε εκείνος να φωνάζει μπροστά από το πρόσωπο της ενώ εκείνη δεν τον κοιτούσε καν.
Τον άκουσε να ξεφυσάει νευριασμένος και χαλάρωσε την λαβή στο μπράτσο της μέχρι που την άφησε τελείως.
<<έχουμε φάει τον κόσμο να σε βρούμε ,το ξέρεις ;>> της είπε πιο ήρεμα και σήκωσε επιτέλους τα μάτια της να τον κοιτάξει.
Φαινόταν κουρασμένη και χλωμή ενώ τα μάτια της είναι κόκκινα.
Άφησε μια ανάσα και συγκεντρώθηκε σε εκείνη.
<<μπες στο αμάξι>> την πρόσταξε εκείνος χωρίς να περιμένει αντίρρηση και έσκυψε να πάρει από το χέρι της την βαλίτσα της.
Άρχισε να βαδίζει προς το πορτπαγκαζ για να βάλει την βαλίτσα μέσα.
Έκανε να πάει στην θέση του οδηγού ομως είδε την Νικόλ να κάθεται ακίνητη στην θέση της και να τον κοιτάει.
<<Νικόλ , είπα μπες μέσα στο αμάξι τώρα>> είπε εκείνος χάνοντας σιγά σιγά την υπομονή του.
<<εσύ με έδιωξες >> ήταν το μόνο που είπε εκείνη με μια βραχνή και αδύναμη φωνή.
Πήρε μια βαθιά ανάσα και άρχισε να την πλησιάζει γρήγορα.
<<Ναι γαμω το κέρατο μου εγώ σε έδιωξα και τώρα εγώ σου ζητάω να γυρίσεις πίσω. Γι'αυτό μπες μέσα στο αμάξι !>> φώναξε και πάλι εκείνος κάνοντας την να μαζευτεί στην θέση της.
