Έμεινε σιωπηλή και απλώς τον κοίταζε.
Δεν τολμούσε να πει κάτι, ήξερε ότι θα τον έκανε ακόμα πιο έξαλλο αν το έκανε.
<<Δεν είμαι το σκυλάκι σου Νικόλ. Ούτε θα τρέξω από πίσω σου, ούτε θα σου κάνω παιχνίδια. Το κατάλαβες ;>> ούρλιαξε και πάλι μαλώνοντας την.
Έπιασε τους καρπούς της δυνατά κάνοντας την να μορφάσει από τον πόνο.
<<θα μάθεις να με σέβεσαι Νικόλ. Αλλιώς δεν θα έχει αίσιο τέλος η συμφωνία >> την απείλησε εκείνος
<<με πονάς>> είπε δειλά εκείνη αφήνοντας παράλληλα ένα επιφώνημα πόνου ενώ προσπαθούσε να βγάλει τα χέρια της από τις λαβές του.
<<αν θες να τα πάμε καλά εμείς οι δυο κόψε τις ειρωνίες και τις εξυπνάδες σε εμένα ,το άκουσες ;>> είπε με βραχνή και βαθιά φωνή εκείνος πλησιάζοντας το πρόσωπο του κοντά στο δικό της.
<<Άρη με πονάς >> άφησε εκείνη ξέπνοα ενώ τα πρόσωπα τους βρίσκονταν ελάχιστα μακριά.
Την είχε κάνει τόσο ευάλωτη που αν τους έβλεπε κάποιος θα έλεγε ότι η Νικόλ ήταν έτοιμη να βάλει τα κλάματα.
<<ποιο είναι το γαμημένο πρόβλημα σου τέλος πάντων , μπορείς να μου πεις ;>> συνέχισε να οριεται εκείνος
Πριν προλάβουν να πουν κάτι, ακούστηκε το πόμολο της πόρτας δίνοντας σήμα ότι κάποιος προσπαθούσε να μπει δίχως αποτέλεσμα καθώς η πόρτα ήταν κλειδωμένη.
<< Άρη άνοιξε την πόρτα >> άκουσε την αυστηρή φωνή της μητέρας του.
<< μείνε έξω από αυτό >> της απάντησε εκείνος χωρίς να κουνηθεί καθόλου από την θέση του και είδε τα χέρια της Νικόλ να κοκκινίζουν.
<< έτσι και την πειράξεις στο ορκίζομαι θα έχεις να κάνεις μαζί μου>> τον απείλησε εκείνη δίχως αποτέλεσμα καθώς ο Άρης δεν φάνηκε να ταρακουνιέται με τις απειλές της μητέρας του.
<<Ποιος ήταν στο τηλέφωνο Νικόλ ;>> την ρώτησε αυστηρά κοιτώντας την μέσα στα μάτια επίμονα.
<<ήταν->>
<<Την αλήθεια !>> Την διέκοψε εκείνος πριν καν προλάβει να σταυρώσει λέξη.
<< Η Αντζέλικα, η φίλη μου από τη Σερβία>> του απάντησε χαμηλόφωνα και εκείνος άφησε μια ανάσα.
<<και γιατί έπρεπε να κάνεις ολόκληρη παράσταση για να μου πεις ένα τόσο απλό πράγμα ;>> την ρώτησε και πάλι αυστηρά και τα χαρακτηριστικά του σκλήρυναν και πάλι.
