Ανάμνηση
<< παρακαλώ ;>> άφησε εκείνη με την ανάσα της να τρέμει από το άγχος.
Είχαν καιρό να μιλήσουν.
<< μου έλειψες >> άκουσε την ειρωνική φωνή του άντρα ,που δεν της είχε λείψει καθόλου , και ανατρίχιασε αμέσως.
<< ποιος είσαι ;>> τον ρώτησε η Νικόλ απότομα και τον άκουσε να γελάει.
<< 4 μήνες ακόμα Νικόλ. >> της είπε εκείνος αινιγματικά κάνοντας την να μπερδευτεί.
4 μήνες.
<< 4 μήνες για ποιο πράγμα ;>> αναρωτήθηκε εκείνη αμέσως αγχωμένη.
<< ο χρόνος έχει αρχίσει ήδη να κυλά αντίστροφα Νικόλ>>
Τα μάτια της άνοιξαν απότομα με την ανάσα της άστατη και κρύο ιδρώτα να ντύνει ολόκληρο το κορμί της.
4 μήνες.
Κοίταξε γύρω της και είδε την πλευρά του κενή για μια ακόμη φορά.
Ήταν αργά , κόντευε 3 μα δεν είχε γυρίσει ακόμη.
Σηκώθηκε από το κρεβάτι αργά και κατευθύνθηκε προς το μπάνιο ταραγμένη.
Άνοιξε την βρύση και έριξε κρύο νερό στο πρόσωπο της για να συνέλθει.
Κοίταξε τον εαυτό της στον καθρέφτη και επανέλαβε ξανά και ξανά την ίδια σκέψη.
4 μήνες.
Από εκείνη την ημέρα είχαν περάσει περίπου 8 εβδομάδες.
Άρπαξε το κινητό της και πληκτρολόγησε τον αριθμό του Άρη.
Άρχισε να χτυπάει πολλές φορές μα στο τέλος η κλήση έμεινε αναπάντητη.
Τηλεφώνησε και πάλι μα απάντηση δεν πήρε.
Ήξερε πως δεν έπρεπε να ανησυχεί , ήταν απλώς απασχολημένος όμως το προαίσθημα της για εκείνο το τηλεφώνημα δεν ήταν καλό.
Άφησε ελεύθερη μια ανάσα και άρχισε να κάνει βόλτες νευρικά μέσα στον χώρο , περιμένοντας τον να τηλεφωνήσει.
Μα η ώρα περνούσε και εκείνος δεν την πήρε.
Άρχισε και πάλι να περπατάει προς το μπάνιο ανοίγοντας το νερό στο ζεστό.
