Μόλις βγήκε από το μαγαζί άρχισε με τα μάτια της να τον ψάχνει.
Κατέβηκε τα σκαλιά προσεχτικά και στάθηκε λίγο πιο πέρα περιμένοντας τον.
Ήξερε ότι θα τσακωνόντουσαν πολύ άσχημα αλλά δεν ήταν και σε θέση για κόντρες.
Είδε από μακριά ένα μαύρο πανάκριβο αμάξι να πλησιάζει και άρχισε να βαδίζει δειλά προς το μέρος του ,αβέβαιη.
Άνοιξε την πόρτα βιαστικά όταν αναγνώρισε τις ρωσικές πινακίδες και η ζέστη έκανε το κορμί της να ανακουφιστεί.
Γύρισε να τον κοιτάξει αμέσως και το βλέμμα του ήταν άγριο και κουρασμένο.
Δεν μίλησε.
Μονάχα άφησε μια ανάσα ελεύθερη και άρχισε να οδηγάει προς το σπίτι.
<< συγγνώμη >> ψιθύρισε η Νικόλ σπάζοντας την σιωπή που είχε πέσει στο αμάξι και εκείνος την κοίταξε στιγμιαία με ένα αυστηρό βλέμμα.
Δεν της απάντησε.
Εκείνη ξεφύσηξε και κοίταξε έξω.
<< βρώμας αλκοόλ >> παρατήρησε εκείνος τραβώντας την προσοχή της.
<< κοιτά ποιος μιλάει. Έχεις κάνει το οινόπνευμα μόνιμο άρωμα σου >> είπε εκείνη μεταξύ σοβαρού και αστείου και τον είδε να σφίγγει τις παλάμες του στο τιμόνι, μάλλον προσπαθώντας να ηρεμήσει τα νεύρα του.
Πήρε μια βαθιά ανάσα και συνέχισε να οδηγάει.
<< δεν θα ξεσπάσεις τα νεύρα σου πάνω μου; Δεν θα με βρίσεις ; Δεν θα αρχίσεις έστω να φωνάζεις ; >> ρώτησε εκείνη λίγα λεπτά αργότερα παραξενευμένη από την αντίδραση του.
<< προφανώς και θα το κάνω...>> άρχισε εκείνος να λέει σαν να ξεστόμισε το πιο απλό πράγμα στο κόσμο και εκείνη τον κοιτούσε περίεργη.
<< ... όταν θα φτάσουμε σπίτι. Οδηγάω τώρα όπως βλέπεις >> ολοκλήρωσε εκείνος κερδίζοντας ένα μπερδεμένο βλέμμα από εκείνη.
Τι στο καλό ήταν για εκείνον τα νεύρα ; Διακόπτης που ανοίγει και κλείνει;
<<ποσό ήπιες ;>> αναρωτήθηκε εκείνος σοβαρός και την κοίταξε στιγμιαία.
<< δεν θα σου ζητήσω να με πηδήξεις, μην ανησυχείς. Δεν είμαι τόσο μεθυσμένη>> ξεστόμισε εκείνη αυθόρμητα και μάλλον το αλκοόλ άρχισε να μιλάει.
<< δεν θα το έκανα όπως και να έχει >> άφησε εκείνος κάνοντας την νεαρή να νιώσει άσχημα και η Νικόλ δεν γύρισε να τον κοιτάξει.
