<<Σβετλάνα, πάρε σε παρακαλώ τις αποσκευές της Νικόλ. >>διέταξε ευγενικά η κυρία του σπιτιού μια υπηρέτρια που στεκόταν λίγα μέτρα μακριά.
Εκείνη εγνεψε θετικά και μαζί με ακόμα μια ακόμη υπάλληλο του σπιτιού πήραν τα πράγματα της κοπέλας.
<<από εδώ κορίτσι μου >> άφησε η Ιζαμπέλα και με το χέρι της περασμένο στης Νικόλ, την οδήγησε προς τις σκάλες που οδηγούσαν στο εσωτερικό του σπιτιού.
<<Όλοι πίσω στην δουλειά! >>φώναξε δυνατά ο Άρης στους μπράβους που ήταν μαζεμένοι στον μεγάλο κήπο του σπιτιού.
Η τεράστια κεντρική πόρτα άνοιξε και τα μάτια της Νικολ έλαμψαν από την χλιδή, το χρήμα και την εξουσία που ξανοιγόταν μπροστά της.
Κάθε έπιπλο φαινόταν ,και φυσικά ήταν, πανάκριβο.
Είχε ακούσει πολλά για το χρήμα της οικογένειας των Ρομανόφ αλλά αυτό που έβλεπε ξεπερνούσε κάθε φαντασία.
Άρχισαν να ανεβαίνουν τις σκάλες σιωπηλά και ύστερα έφτασαν μπροστά από μία πόρτα.
Η Ιζαμπέλα την άνοιξε και ένα πανέμορφο και τεράστιο υπνοδωμάτιο με διπλό κρεβάτι ξεπρόβαλε από πίσω.
Είχε μια εσωτερική πόρτα που οδηγούσε στο ιδιωτικό μπάνιο του δωματίου και ένα εξίσου μεγάλο παράθυρο που οδηγούσε στο μπαλκόνι με θέα το πίσω μέρος του σπιτιού.
Ήταν φωτεινό δωμάτιο ακόμα και αν το χρώμα των τειχών ήταν βαθύ κόκκινο όπως και οι λεπτομέρειες του κρεβατιού.
<<αυτό κορίτσι μου είναι το δωμάτιο σου>> την ενημέρωσε και η Νικόλ έγνεψε χαμογελαστή.
<<εμείς τώρα να σε αφήσουμε να ξεκουραστείς >> είπε η Ιζαμπελα κάνοντας με τρόπο νόημα στις υπηρέτριες που μόλις έφεραν τις αποσκευές τις Νικόλ, να φύγουν.
<<Ευχαριστώ πολύ >> άφησε η Νικόλ
<<αν χρειαστείς το οτιδήποτε θα με βρεις κάτω >> την ενημέρωσε ευγενικά προτού κλείσει την πόρτα αφήνοντας την νεαρή μόνη στο καινούργιο δωμάτιο της.
Η Νικόλ κάθισε στο κρεβάτι και κοίταξε γύρω της.
Άρχισε να επεξεργάζεται τις λεπτομέρειες του δωματίου, τους πίνακες, τα διακοσμητικά, ότι κινούσε εκείνη τη στιγμή το ενδιαφέρον της.
Ξεφύσηξε και άρχισε να βαδίζει προς το μπαλκόνι.
Βγήκε έξω και ο καθαρός αέρας της Ρωσίας γέμισε τα πνευμονία της.
