Jacob's Eighth Collection (Major Editing)

Chapter 32: Maniago's Decision

***

(Ashley)

"A-Ashley! Thank God, you're awake!" Pagmulat pa lang ng mga mata ko isang mahigpit na yakap agad ang sumalubong sa akin. Puti ang buong paligid.

"G-Gray." I was expecting na si Rio ang unang makikita ko sa unang pagmulat ng mata ko kung sa kaling mabuhay ako.

Pero sa bawat sulok ng kwarto, wala ni anino nya.

"Ashley!" Isa na namang mahigpit na yakap ang naramdaman ko. It's Thea, kasama nya ang mga bata habang prenteng nakaupo si Drew at Jacob sa isang couch.

Muli kong ipinikit ang mga mata ko, hoping that if I open it again, I'll be able to see him. Kaso, mali na naman ako. Kahit ilang pagpikit at pagkurap pa ang gawin ko, walang Rio.

"What day is it?" I asked.

"It's Satuwday po Tita Ashley." Chans answered me. Saturday. That only means two days na pala akong tulog. Hindi ko maiwasang isipin kung sa dalawang araw na ba yun eh nadalaw man lang ba nya ako.

"Tita, bakit po ang tagal mong mag shleep. We missh you na po. Ikaw po ba shi shleeping beauty?" Napangiti naman kami dahil sa tanong ni Chans. He's really innocent. At namiss ko ang kambal. Pero di ko akalaing mabubuhay pa pala ako. What's the purpose?

"No Chans. Aunt is not sleeping beauty. Aunt Ashley needs rest that's why she slept for almost two and a half days." Chase said. And he's right. I just need rest. Mas gugustuhin ko pa nga kung habangbuhay na lang akong mamahinga. Kase kahit kayo, if you're on my situation mas pipiliin nyo na lang rin yun.

That time, when I almost lost my life, habang unti unting pumipikit ang mga mata ko, hanggang sa mga oras na yun, sya pa rin ang iniisip ko. Pag gising ko, sya pa rin pala.

Damn! Bakit ba hindi ko na lang sya kalimutan? Why would I care of someone's absence kung nandito naman ang mga taong totoong nagapapahalaga sa akin? Siguro ay masaya na sya, kasama ang kanyang lawfully weded wife.

"Ah, Thea, pwede bang iwan nyo muna kame? We have something to talk about. If that's okay?" He asked Thea for permission at malugod naman syang nginitian nito. Binuhat ni Jacob ang kambal as he and Thea walked hand in hand, at nakasunod naman sa kanila si Drew.

Now, I'm here. Kasama si Gray na masusi akong tinitingnan.

"Why did you do that?" Napaiwas ako ng tingin. Wala akong matinong maisasagot sa tanong nya, dahil kahit ako hindi ko alam.

"Answer me..." He held my hand tightly, he's waiting for my answer.

"G-Gray. Okay na ko." That's all I managed to say. Ligtas na naman ako, and, and-- okay, I'm not fine. Sino bang niloloko ko?

"Ashley, kung may higit na nakakakilala sayo, ako yun. I know when you're okay and when you're not." He's right. Kilala namin ang isa't isa. Sa lahat ng naging pinsan ko, sya ang pinaka ka close ko. Siguro dahil sa mabait sya, at sya ang laging nandyan tuwing sinasaktan ako ni Rio. Mas kilala nya pa ata ako kesa sa sarili ko. And hindi ko sya kayang pagsinungalingan. Kapatid na ang turing ko sa kanya, and I'm thankful na lagi syang nandyan lalo na sa down rides ko.

"Bakit hindi na lang ako namatay?" Kusa na lamang lumabas yun mula sa bibig ko. At nabitawan nya ang kamay ko, dahil dun.

"Ashley! Naririnig mo ba ang sinasabi mo?!" He frustratedly brushed his hands against his hair.

"Hindi ko na alam. Sa totoo lang hindi ko na alam ang gagawin ko sa inyo ni Rio! Para kayong mga bata." Dagdag pa nya.

"I'm sorry. Alam ko dapat hindi ko yun ginawa." Tears began to fall again. Sa ilang ulit kong pag iyak, hindi pa rin pala sila nauubos.