Chapter 39: Unstoppable

32.6K 514 86
                                        

***

(Chans)

I was just stawing outside the window. I do not know how long, but I just stawe and stawe. Baka kase dumating na sila Mom. At gusto ko, ako ang unang makakita sa kanila. Pag nangyawe yun, yayakapin ko sila ng mahigpit na mahigpit.

"Chans apo, Mamita baked cookies for you." That is Lola Mamita. She and Lolo Wogew came on ouw house last week, and they said they are my gwand pawents and I'll be living with them. While they awe not still hewe.

"I'm not hungwy po. Thank you." I smiled to hew. Mabait sya, lagi nya akong inaasikaso, and also Lolo Wogew. Pewo, I always think of them.

"Apo, kahit konti lang, you need to eat." She put the tway on the table and held my hand. I just smiled at hew.

"Tito Wio pwomised me that he'll buy chocolates." I said. Tito Wio is hewe too. He accompany me. Sinamahan nya ako dito. And he's out to buy chocolates.

"Ganun ba? O sige, maiwan muna kita, call Mamita if you need something okay?" She said and kissed me on my cheek. I just nodded.

Even if Tito Andew said that I need to be patient, to wait, and to twust them, I still don't undewstand.

'Chans, Mom loves you'

Mom. When awe you coming home? I miss youw hugs and kisses. I miss youw sweet voice and youw soft hands. Dapat nisama mo na lang ako, pawa hindi kita namimiss. Mom, ang sad sad ko po ngayon, kase wala ikaw.

Pag nakita ako ni Chase sasabihin nun ang bading bading ko kase I always cwy. Hindi ko win kase alam kung bakit ako naiyak. Hindi po ba nauubos ang luha?

"Chans? Where are you? Nandito na ang chocolates mo!" I wiped my teaws when I heawd Tito Wio's voice. I wun towawds him and hugged him. He's all I've got wight now.

"Tito Wio, I need answews, please?" I said. Gusto kong malibang kase pag naaalala ko sila, iiyak na naman ako. Inakay nya ako at pinaupo sa swing sa may gawden. Pagkatapos, he sat beside me.

"Ano bang gusto mong malaman?" He asked. I looked at him. And he's just looking at the plants in fwont of us.

"Nauubos po ba ang luha?" I unwrapped the chocolate and take one bite. Nawinig ko pa ang mahinang pagtawa ni Tito Wio.

"Anong klaseng tanong yan Chans?"

"I do not know po. Gusto ko lang pong malaman kung bakit kahit andami daming beshes ko nang umiyak, madami pa win sila." Lagi na lang pag mag isa ako, tumutulo sila, pawang gwipo.

"Chans, hindi nauubos ang luha. Kahit ilang daang beses ka pang umiyak, hindi sila mawawala." He said. Pewo hindi ko pa din magets kung bakit.

"Eh bakit po tayo nag cw-cwy?"

"Eh ikaw Chans, bakit ka ba umiiyak? Dahil namimiss mo sila hindi ba? Dahil nagtatampo ka." I nodded.

"Chans, umiiyak tayo sa napakaraming rason. Siguro kaya hindi nauubos ang luha kase, madami tayong iniiyakan. Pero, hindi lahat ng luha ay dulot ng sakit. Minsan sa sobrang saya mo, hindi mo alam umiiyak ka na pala. Yun yung, tears of joy." He smiled at me at tumango na lang ako. Kase diba? Bakit ka iiyak kung masaya ka? Diba umiiyak lang ang tao kapag nasasaktan sya? Kapag may sugat ako, umiiyak ako, kase masakit.

"Eh Tito Wio, bakit po hindi pwedeng mag cwy ang mga boys?" Sabi kase ni Chase, bawal daw kami umiyak kase bading lang daw ang umiiyak saka mga giwls. Ibig sabihin ba, dahil umiyak ako, bading ako? Pewo, hindi naman ako naglalawo ng bawbie eh.

Jacob's Eighth Collection (Major Editing)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon