Jacob's Eighth Collection (Major Editing)

Chapter 40: Face Off

***

(Alejandro)
(Kazee's Father)

"Call Sandra, Kazee and Maniago now." Nakapag desisyon na ako. Itatama ko na ang lahat. Kahit kamuhian ako ng anak ko, matatanggap ko. 'Cause it's my fault after all.

Si Diablo, for sure hindi nya magugustuhan ang gagawin ko, pero wala namang ginawa sa akin si Jacob, maybe he deserves freedom. Pamilyado syang tao, and I am a father too. Hanga ako sa tatag nya bilang ama. And I want the best for his children, dahil yun ang hindi ko naibigay kay Kazee, kaya ganun sya ngayon. I just hope that it's not too late.

"Dad. What do you need?" Naunang pumasok si Kazee. I gave her a warm smile. I'm sorry baby, but Dad needs to do this.

Si Kazee, lumaki syang malapit sa Mommy nya, kaya ganun na nga lamang siguro ang lungkot nito when her Mom died. Naging malulungkutin sya, hindi nag iiimik, hanggang sa kinailangan kong kumuha ng psychiatrist. She was diagnosed by a certain condition. At hanggang ngayon, dala dala pa rin nya yun.

Yet I know, kailangan ko syang gisingin sa katotohanana. Na nakakasira sya sa pamilya ng iba. And I don't want her to suffer, sa relasyong, sa una pa lang, dehado na sya.

"Alejandro." Ilang minuto pa, dumating si Jacob kasunod si Sandra. That young lady, of course I know her. Pinasubaybayan ko sya at inimbestigahan. Kaya alam ko lahat ng balak nya.

"Take a seat both of you." Agaran naman nila akond sinunod at pumwesto sa harapan ko. Namayani ang tensyon sa pagitan nilang tatlo. And I know that they know, na hindi lang basta bastang usapan 'to.

"Spill it Dad. Maghahanda pa ako sa wedding ko!" Kazee said. Inaamin ko na hindi ganun kagandahan ang anak ko kung ikukumpara sa asawa ni Jacob. But her eyes, yung mata nyang nangungulila, yun ang hindi ko natanggihan sa napakahabang panahon. Kaya dapat iwasan kong tingnan ang mga yun ngayon.

"Walang kasalang mangyayare young lady." Mariin kong saad. At kitang kita ang gulat na gumuhit sa mukha nya. Kasunod nun, gaya ng inaasahan ko, ang pagkunot ng noo nya.

"Dad ano ba! How many times will I tell you na wala kang magagawa?!" She shouted. Bakit nga ba hindi pa ako masanay na ganito ang trato sa akin ng nag iisa kong anak? I sighed on that thought. She's my unica hija but still she hates me. Until now, ako pa rin ang sinisisi nya sa pagkamatay ng Mommy nya.

"Kazee I am your Father. At inuutusan kitang itigil na 'to. Please anak, maawa ka sa mga anak ni Maniago, kailangan nila ng Ama." I am trying my best to convince her, habang tahimik lang na nakikinig si Jacob at Sandra.

"But Dad, I'm willing to adopt them! Hindi mo ba yun maintindihan? I Love Jacob that much! To the point na aangkinin ko pati ang mga anak nya!" She contradicted. Nagtangis ang mga bagang ni Jacob, pero nanatili lang syang kalmado. He should be, dahil hindi porket sinabi kong tutulungan ko sya eh pwede na nyang saktan ang anak ko.

"At hindi mo rin ba maintindihan na sinisira mo lang ang dapat masaya nilang pamilya? You will stop this!" Hindi ko na napigilan ang sarili ko at nahampas ang lamesa sa harapan ko. Pero kahit ilang segundo, hindi sya natinag, instead she gave back the intensity of my stare.

"No! No way! Kung kinakailangan kong patayin si Althea para lang ako ang kilalanin nilang ina, then I will! Pero there's no way to stop me old man!" She bursted. Pinasadahan nya ako ng mabagsik na tingin. Nangibabaw ang matinis nyang boses. Pero, hindi ko inaasahan na gagawin nya ulit yun.

"Don't you ever touch my wife bitch! Hindi ako magdadalawang isip na patayin ka!" Mahigpit ang kapit nya sa leeg ng anak ko at nahihirapan na syang huminga. Wala akong nagawa but to stare at them, hoping na baka sa ganoong paraan magising sa katotohanan ang anak ko. Pero nakialam pa sya.