Jacob's Eighth Collection (Major Editing)

Chapter 17: Living Hell Part 1

***

(Althea)

They're kissing each other like there's no tomorrow. They savour each others lips with passion. Jacob really missed her, he really loves her. And that fact stucks here, here in my heart. Bumara sya sa puso ko at hindi ako makahinga.

Hindi ko na kaya. Hindi ko na kayang ma witness pa ang eksenang ganito. Marahas kong pinahid ang luha ko at lumabas na ng kwartong iyon. Pero kahit anong pigil ko sa pag iyak patuloy pa rin sa paglandas ang mga luhang to.

I ran. Kahit hindi ko alam kung san ako pupunta. Gaano man kalaki ang mansyon na to, napakaliit pa rin nito para paghatian naming tatlo. Gusto kong lumayo, pero wala akong ibang mapupuntahan. Gusto kong tumago, pero wala akong matataguan, hanggang dito na lang ako. Sa madilim na parte ng buhay ko.

"Ate Thea!" I just found my self on Seven's room. At times like this, sya lang ang natatakbuhan ko. Sya lang ang nakakaramay ko.

"Seven..." I went near her and hugged her tight. This shoulders, is a strong one, I can lean on. It never bring me down.

"What happened?" He patted my back, and she tried to calm me down. Pero yung sakit walang katapusan, walang kapaguran.

"Seven. I can't... I can't..." I can't lose him. Yan ang mga eksaktong salitang gusto kong sabihin, but I can't.

"Ssshh.. Ate, tama na. Magiging okay rin ang lahat." She said. Pero wala rin yung epekto. I tried to convinced my self, using that set of words too. But nothing happened. Hindi ito agad maaayos hangga't nagsisiksikan kami sa artipisyal na mundong ito.

But I won't surrender, unless he told me so. Kinakaya ko lahat ng to, dahil sa kanya. At handa pa akong magtiis. Mahalin nya si Sandra, okay lang. Patuloy ko pa rin syang mamahalin. Parusahan man ako ng paulit ulit, at the end sya pa rin ang comfort zone ko. Umiyak man ako, his words will calm me. Desperada na kung desperada, pero mahal ko sya.

~~

Past 10 pm, yet I'm still here. Sitting at the bottom of the staircase. Inaantay ko ang pagbaba ni Jacob mula sa kwarto ni Sandra. Pero nilamok na ako't lahat wala pa rin sya. I need to talk to him. Lalakasan ko na ang loob ko. Sasabihin ko na ang lahat. I'll confess. Bago ako maunahan ni Sandra. I'll admit, natatakot ako sa pwede nyang gawin. Natatakot akong maagaw nya si Jacob ng tuluyan. What a term. Maagaw. In the first place he is Sandra's.

I can't take this anymore. Almost 4 hours na akong naka upo rito. Kung hindi ako gagawa ng paraan baka tuluyan nya akong maungusan.

I'm standing in front of Sandra's room with hesitations. Naduduwag akong makita ang magiging reaksyon nya.

I was about to knock, pero kusa na lamang nagbukas ang pinto. Kitang kita ko ang pagkakalingkis ng katawan ni Sandra kay Jacob. They're kissing torridly while Jacob's hand is on the door's knob.

"J-jacob." Nakapako ang titig ko sa kanila. Sumampal sa mukha ko ang katotohanang silang dalawa, sila ang nagmamahalan.

"Althea." Bumitaw sya sa paghahalikan nila, at makabuluhan akong tiningnan.

"Oh. Hi there Thea!" Sandra smirked at me. Talagang ipinamumukha nya na sa kanya si Jacob. Ipinulupot nya ang braso nya sa bewang ni Jacob.

"What do you want?" Tinitigan ako ni Jacob, straight in my eyes. His famous cold stare is back. Malamig na naman ang titig nya sa akin, gaya noong una kaming nagkita. Nasasaktan ako. Sobra. Dahil sa andyan na si Sandra, tanggal na ako sa eksena.

Tinitigan ko lang sya. Yun lang ang tanggi kong nagawa. Para akong yelong unti unting natutunaw. Ang mukha nya, noong isang linggo lang malaya ko iyong nahahawakan, ngayon hindi na pwede, kase may humahawak nang iba.