[Tamamlandı]
+18
Hakan hiç istemediği bir yerde, hiç istemediği kişiyle birlikteydi...
"Lütfen beni burdan çıkar." diye yalvardı karşısındaki kişiye.
"Senin bir kurtuluşun YOK!! senin yerin benim yanım!!" diye gürledi.
Hakan tüm ümidini kesmişti art...
İyi okumalar benim azgın ama soft ruhlu okuyucularım 😂😂
Hakan depoya iyice baktı, cam aramıştı ama yoktu. Üst kattan hala müzik sesleri geliyordu. Hiç de kesilmeyecek gibiydi.
Ne kadar süredir burda olduğunu bilmiyordu. Belki bir gün diye düşündü. Zaman kavramı da yoktu. Telefonunu, o uyurken almıştı Kaan.
İğrenç kokuyordu ama bu şuan umrunda bile değildi. Tek istediği buradan gitmekti. Deponun kapısı açıldı.
"Hazır mısın?" diye giriş yapmıştı Kaan.
"Ne-neye ha-hazır mıyım?" diye kekeleyerek cevap vermişti Hakan.
"Bilmem." dedi ve omuzlarını silkti.
Hakan zaten korkuyordu. Güçlü durmaya çalışıyordu. Hakan'ı en çok bilinmezlik korkutuyordu. Ölmek istemiyordu, sevdiği çok şey vardı. En çok da annesi, eğer Hakan'a bir şey olursa annesine ne olurdu bilmiyordu.
"Sana bir anlaşma teklif edeceğim?" dedi soru sorar gibi.
"..."
"Neyse, evet bak şimdi sen benim istediklerimi yapacaksın. Bende sana zarar vermeyeceğim." dedi Kaan.
Hakan, ne demek istediğini anlamamıştı. Ne isteyebilirdi ki ondan?
"N-nasıl yani?" dedi. Kekelemesini durduramıyordu. Biraz fazla korkmuştu.
"Off siktir et anlaşma felan yok. Her şekilde istediklerimi yapmayacaksın zaten." dedi ve Hakan'a yaklaştı.
Hakan'ı kolundan tuttu ve deponun sol tarafına götürdü. Hakan kolunu kurtarmaya çalışıyordu ama imkansızdı.
Kaan eğildi ve yerde ki çıkıntıyı kaldırdı. Kaldırdığı gibi kapak açılmıştı. Elini bir yere koyduğunda, çıkıntının altında ki demir kapıda açılmıştı. Gizli bir sığınak gibiydi. Kapı açıldıktan sonra Kaan doğrulup, Hakan ile birlikte merdivenlerden inmişti. Gittikçe ışık azalıyordu.
Koridorun sonuna geldiklerinde iki tane kapı vardı. Kaan direkt karşıda ki odaya gitmişti. Kolundan çektiği Hakan'ı da odaya sokmuştu.
Odaya girdiklerinde Hakan şok olmuştu. Olduğu yerde kalmıştı. Kaan, Hakan durduğu için arkasına bakmıştı. Hakan'ın yüzünü gördüğünde gülmüştü.
Odanın içinde bir kafes vardı ama öyle bilinen şekilde değildi. Üste yatak vardı altta kafes vardı. Çok tuhaf bir şeydi. Yatağa baktı Hakan, o bağlanma yerleri neydi öyle?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Yatak bu fakat şöyle düşünün kafesin yanında siyah tüller var orayı kapatıyor gibi. Böyle düşünün ilerleyen bölümler aklınızda soru işaretleri olmaz.)
"Korkma lan bir şey yapmayacağım, birazda bayılacak gibisin." dedi Kaan ve gülmeye başladı.
"B-bu n-ne?" dedi Hakan kekeleyerek.
"Bir şey değil, korkma hiç acımayacak." dedi Kaan.
Hakan geri geri gitmeye çalışmıştı. Buradan bir an önce çıkmalıydı ama nasıl çıkacağını bilmiyordu.
Kaan, Hakan'ın geri gittiğini görünce kolunu daha da sıkı tuttu.
"Gerizekalı mısın amına koyim ya... Yatacak başka yer yok, götün donarak yatmak istiyorsan çıkarayım yeniden." dedi Kaan, Hakan'a karşı.
Hakan hala konuşamıyordu. Hayatında ilk defa böyle bir şey görüyordu sonuçta.
Kaan, Hakan'ı bileğinden o kafese doğru götürdü. Tek eliyle kilitli olmayan kafesi açtı ve Hakan'ı içeriye attı.
"Şimdilik burda sessiz bir şekilde dur. Gerçi ses yapsanda kimse duymaz." dedi ve o tek dudağı yukarı kıvrıldı.
Kaan Hakan'ın daha fazla konuşmasına izin vermeden, kafesin kapısını kilitledi ve arkasını dönüp odadan çıkmıştı. Odanın da kapısını kilitlemişti.
Hakan arkasından gözleri dolu dolu bakmıştı. Her tarafı karanlıktı hiç bir şey göremiyordu. Bedenini çok büyük bir korku kaplamıştı, buradan çıkmak istiyordu.
Tek istediği buradan sağ sağlim çıkmaktı. Fakat bilmiyordu ki Kaan'ın bir sınırı yoktu. Ne yapmak isterse onu yapar ve gerisine karışmazdı.
Kaan'ın, Hakan'a ne yapacağı bir bilinmiyordu. Tek bilinen bir şey vardı. Kaan'ın hiç iyi şeyler düşünmediği idi.
Daha uzun bölüm yazacaktım ama aklıma çok fazla şey gelmedi. Sizi de bekletmek istemediğim için yayınladım.
Cidden çok berbat bir bölüm oldu. Hiç beğenmedim yazdığım bölümü.
