YABANCI •bxb

İZİN

İyi okumalar delilerim✨💜

Her şey beklenilmeyecek şekilde tuhaftı. Kaan 3 gündür Hakan'ın yanına gelmiyordu.

Hakan içinden 'Umarım bir yerlerde ölmüştür.' diyordu.

En son o tentürdiyotu sürmesinden sonra ortaklıkta gözükmemişti. Hakan rahatladığını hissediyordu ama içinde de bir korku vardı. Geri döndüğünde neler olacağını bir türlü tahmin edemiyordu.

Çok fazla toparlanamamıştı, çünkü aldığı yaralar hemen geçecek kadar küçük değildi. Derin ve büyük ihtimalle izi kalacak yaralardı.

Hakan buradan sağ çıkamayacağını bildiği için, bedeninin aldığı izler onun için anlam taşımıyordu.

Hakan yataktan yavaş bir şekilde kalktıktan sonra demir parmakları olan cama gitti. Camdan dışarıya baktığında bir kaç görevli vardı ama camı açıp bağırmadı bile.

Kimsenin yardım etmeyeceğini biliyordu. Tahminince 7-8 gündür buradaydı ve kaç kez bağırmış, yardım istemişti. Bir kişide yardım etmemişti. Paranın kulu oldukları için kimse sesini çıkarmıyordu.

Hakan camdan dışarıya bakarken düşüncelere daldı. Dışarıyı özlemişti, ailesini özlemişti. Hele annesini, kokusu hala burnundaydı. Annesini düşünmeye başladıktan sonra gözleri yavaş yavaş dolmaya başladı.

Arkadaşlarını çok özlemişti. Aklında sürekli 'Onlara bir şey yaptı mı?' cümlesi dönüyordu. Kaan her şeyi yapabilirdi sonuçta.

Belinde hissettiği soğuk ellerle korktu ve put kesildi. Arkasını dönmeye korkuyordu, döndüğü zaman göreceği yüzden korkuyordu. Gözlerini sıkı bir şekilde kapattı ve bir kaç saniye öyle durdu. Sonra elleri belinden çözmeye çalıştı. Çalıştı çünkü ne kadar uğraşırsa uğraşsın bir türlü çözemedi.

Kaan, Hakan'ı kendine çekti ve sırtı tam olarak göğsüne yapıştı. Hakan ağzından küçük bir inleme kaçırdı çünkü, daha sırtında ki kesikler kapanmamıştı.

"Özür dilerim." dedi ve Kaan hemen geri çekildi.

Hakan kafasını çevirdi ve Kaan'a baktı. Gözlerinin tam içine baktı hemde, orda bir sakinlik vardı. Sonra üstüne doğru baktığında, her yerinin kan olduğunu gördü ve gözleri büyük bir şekilde açıldı.

"O iğrenç kanlı ellerini ve kendini benden uzak tut." dedi zayıf bir sesle.

Kaan sustu ve geri çekildi. Hakan şok üstüne şok yaşıyordu. Bugün ki cinayetini işlediği için mi bu kadar sakindi? Yoksa bir şeyler mi planlıyordu?

Hakan bir türlü çözemedi ve arkasını dönüp yatağa doğru yürümeye başladı.

"Nasılsın? Yaraların iyileşti mi?" diye beklenmedik bir şey sordu Kaan.

Hakan tam yatağa yatacakken durdu ve arkasını döndü. Kaan ürkütücü derecede durgundu ve bu Hakan'ı normalden daha fazla korkutuyordu. O zaman ne yapacağını tahmin ediyordu. Şuan her an her şey olabilirdi.

"Neden sordun?" dedi Hakan. İçinden de 'Sanki umrunda' diye devam etti.

"Hakan sana adam gibi soruyorum. Bana adam gibi cevaplar ver. Beni sinirlendirme." dedi Kaan dişlerini sıkarak.

Bugün Kaan'da gerçekten bir şeyler vardı. Bir ürkme geldi ve Hakan'ın tüyleri dike diken oldu.

"B-ben iyiyim." dedi kekeleyerek.

Bu adamın karşısında ne kadar güçlü durmaya çalışsa da, her zaman bir yerden Hakan'ı korkutuyordu.

"Güzel." dedi ve Hakan'a yaklaştı.