YABANCI •bxb

UÇURUM

İyi okumalar delilerim✨💜

Hakan gözyaşları içinde, sesini çıkarmadan oturuyordu. Kaan ise karşısında sakin ve yere odaklanmış şekilde oturuyordu.

Hakan sadece aylardır yaptığı gibi ağladı. Elinden başka bir şey gelmiyordu ki. Hayatı sadece 1 gün içinde boka dönmüştü.

"Biliyor musun?" diye konuşmaya başladı Kaan ve sonra sustu. Derin bir nefes verdi.

"Evet ben bir katilim, ben bir caniyim kabul ediyorum." dedi ve Hakan'ın yüzüne baktı.

"Beni dinle önce sonra yargıla." dedi Kaan.

Hakan'ın kafası eğikti. Karşısında ki adama değil bakmak, şuan burda olmak bile ona işkenceydi.

"Lütfen bana bak." dedi Kaan acı çeker bir sesle.

Hakan kafasını kaldıramıyordu. Sanki 5 ton beton vardı ve ağırlık yapıyordu. Kafasını kaldırmak istiyordu, onun o acı çeken yüzünü de görmek istiyordu.

İçi soğumazdı ama yinede bir kez olsun o suratı görmek istiyordu. Bir nedene ihtiyacı yoktu, sadece istiyordu işte.

Kaan elini Hakan'ın çenesine götürdü ve kafasını kaldırdı. Hakan'la göze göze geldiği zaman sadece baktı. Uzun uzun hiç bir şey demeden.

Hakan ise gözlerinde ki yaşlar yüzünden buğulu görsede, yine suratında o ifadeyi görmüştü.

Bu ifadeyi başkasında görse dayanamazdı. İçi acır, kalbi tekler, gözleri dolardı ama şuan karşısında ki gördüğü kişi yüzünden hiç bir hissetmiyordu.

"Senin suçun." dedi Hakan çok sessiz bir şekilde.

"Senin suçundu. Her şey senin tercihindi. Ailemi öldürmeyi sen seçtin. Arkadaşımı, arkadaşlarını öldürmeyi sen seçtin. Bana yaptıklarını sen seçtin." dedi bitmiş bir sesle.

Gözlerinin içine baka baka söyledi hepsini. Şuan içinde bilmediği bir rahatlama hissi vardı. Sanki ölecek, burdan kurtulacaktı. O his şuan ona güç veren tek şeydi.

"Diyecek bir şeyin yok çünkü haklıyım." dedi Hakan ve Kaan'ın gözlerinin ta içine baktı.

Şuan sanki bir sonra ki sahneyi biliyormuş gibi rahattı. Kaybetme korkusu yoktu çünkü her şeyini kaybetmişti.

"Ben böyle olsun istemedim." dedi ve yorgun gözlerle Hakan'a baktı.

"Nasıl olsun istedin? Daha az yaptığın için mi bu pişman olman?" dedi Hakan.

"Hayır ben... Sadece... Yorgunum." dedi Kaan.

"Senin gibi biri mi? Halime bak." dedi Hakan. Kaan ağzını açmış bir şey diyecekti ki kapattı.

"Evet biliyorum. Ben yaptım hepsini. Bir nedene ihtiyacım yoktu." dedi Kaan.

"Tam senden beklenildiği gibi." dedi Hakan yorgun bir sesle.

"Ben daha 3 yaşındayken annem gözlerimin önünde, o bunak tarafından işkence görerek öldürüldü. Hep seviyorum diyordu. Ben her şeyi bu şekilde öğrendim." dedi Kaan birden.

"Sadece 6 yaşındayken birisini öldürdüm. Kan dökmeye başladım ve bundan zevk aldım." dedi Kaan.

"Peki benim ne suçum vardı? Her şeyi geçtim. Benim ailemin ne suçu vardı?" diye sordu ama gözleri yeniden dolmaya başladı.

Kaan sustu sadece göz gözeydiler. Kaan'ın eli hâlâ Hakan'ın çenesindeydi. Eğer o eli oradan çekse, Hakan'ın kafası sanki biri aşağıdan çekiyor gibi düşecekti.