YABANCI •bxb

GERÇEKLER

Bu bölümde kafanız deli gibi karışabilir. Ne oluyor lan diyip küfür bile edebilirsiniz (ama etmeyin). Hatta doğru kitapta mıyım falan diye düşünebilirsiniz ama olsun bırakın kafanız karışsın... Sorularınızın cevabını birlikte buluruz...

İyi okumalar delilerim✨💜

"Böyle kolay ölmemeliydin. Böyle kolay olmamalıydı. Yaptıklarının cezasını bu kadar kolay çekmemeliydin!!" diye bağırdı gözyaşları arasından.
~~~~~~~~

2 yıl sonra~

"Herkesi öldürdü sonunda kendisinide öldürdü. Korkak, pis korkak. Öldü." dedi gözlerini bir yere dikmiş bir şekilde.

"Hakan bey kim öldü ve kimi öldürdü?" diye sordu karşısında ki adam.

"Kaan... Evet evet adı Kaan. Ailemi öldürdü benim. Benim, benim ailemi öldürdü." dedi ve gülmeye başladı. Sesi gittikçe artıyordu.

"Kaan kim?" diye sordu doktor.

"O bir katil, cani!! Öldürdü öldürdü. Ailemi öldürdü benim.." dedi ve Hakan birden ağlamaya başladı.

"Annem... Canım annem. Öldürdü onu!!" diye bağırdı gözyaşları arasından.

"Tamam sakin olun lütfen." dedi ve arkada duran hemşirelere, gelmeleri için hareket yaptı. Hemşireler Hakan rahat durmadığı için sakinleştirici iğne yaptılar ve odadan çıkardılar.

Adam odadan çıktı ve kolidorun sonunda bekleyen kadının yanına gitti. Doktor kadının yanına geldiğinde, kadın tekerlekli sandalyesini camdan çevirdi ve doktora baktı.

"Gülizar Hanım, Kaan adında birisini tanıyor musunuz?" diye sordu.

"Hayır tanımıyorum neden sordunuz doktor bey?" dedi kadın endişeli bir sesle.

"Oğlunuz yani Hakan Bey sürekli Kaan adında birinin, sizi ve ailesini öldürdüğünü söylüyor." dedi doktor ve kadına baktı.

"Ne!" dedi kadın şaşkın bir şekilde.

"Tanımadığına emin misiniz?" diye sordu doktor bir kez daha.

Gülizar Hanım biraz sustu ve bekledi. Söylemek istemiyordu. Burada oğluna ne olacağı belli değildi.

"Hayır tanımıyorum." dedi Gülizar Hanım.

"Tamam o zaman. Hakan Bey'in durumu ciddi. Bu normal bir deli hastası değil. Bence şizofreni hastası." dedi ve üzgün gözlerle karşısında ki kadına baktı.

"Peki ne yapmamız gerekiyor. Bende bir doktordum, biliyorum bunun bir tedavisi yok ama yapacak bir şeyler olmalı." dedi çaresiz bir şekilde.

"Evet dediğiniz gibi bunun bir tedavisi yok maalesef. Terapi ve ilaçlarla bunun etkisini azaltabiliriz. Elimizden gelen bu üzgünüm." dedi ve yanından ayrıldı doktor.

Gülizar Hanım gözleri yaşlı bir şekilde hastaneden ayrıldı. Ne yapacağını, nereye gideceğini bilmiyordu. Tek yaptığı sokakta ilerlemekti. Sonunda çaresiz bir şekilde eskiden çalıştığı hastaneye gitti ve her zaman ki odaya girdi.

Tekerlekli sandalyeden kalkmayı denedi ama yapamadı. Sonunda pes etti ve elini yatakta yatan çocuğun elinin üstüne koydu.

"Üzgünüm, seni koruyamadım. Şimdide kendi oğlumu koruyamıyorum." dedi gözyaşları içinde.

"4 yıldır komadasın aç artık gözlerini. Oğlum iyi değil. Sevgilin göz göre göre yok oluyor Kaan ve bundan seni sorumlu tutuyor." dedi gözyaşları daha da şiddetli akmaya başladı kadının.

"Sen kimseyi incitmedin ama seni bir katil olarak görüyor. Uyan artık, ikinizin de bu halde olmasına daha fazla dayanamıyorum." dedi Gülizar Hanım gözyaşları arasından.

"Sana kızmak için gelmiştim ama kızamıyorum. Bir suçlu varsa o da benim. Eğer o kaza olmasaydı..." durdu ve cümlesinin devamını getiremedi.

"Kaan, Hakan'ın sana ihtiyacı var. Yalvarırım aç gözlerini artık." dedi ve kafasını eğerek içli içli ağlamaya başladı.

Kaan her şeyden habersiz 4 yıldır burada, bu yatakta yatıyordu. Gülizar Hanım Kaan'ı koruyamamıştı. Dostuna verdiği sözü tutamamış ve bu durumda olmasına sebep olmuştu.

Hakan'ın durumu gün geçtikçe daha kötü oluyordu. Kaan'ın ise uyanacağına dair umutlar tükeniyordu. Bir şey yapmak istiyor ama hiç bir şey yapamıyordu.

Bir anne olarak oğluna, bir doktor olarak da Kaan'a yardım edemiyordu.

Başta da dedim kafanız karışacak bırakın karışsın... Diğer bölümleri okudukça anlayacaksınız...

Umarım beğenirsiniz...🏳️‍🌈
(Bunu dediğim de bir şey demenize gerek yok isteyen desin... Bunun açıklamasını yapmıştım. Bunu demediğimde bölüm bitmemiş gibi geliyor, bu yüzden sürekli yazıyorum sormayın artık kznsjxn.)