YABANCI •bxb

AZRAİL

İyi okumalar delilerim✨💜

Kaan aslında acımasız değildi. Kaan acımasız olmaya zorlanmıştı. Kaan babasını nasıl yetiştirdiyse öyle büyümüştü.

Her bebek masum ve günahsız doğar fakat ailesi nasıl büyütürse o şekilde olurdu. Kaan'ın babası da çok acımasızdı. Kendi karısını çocuğunun gözünün önünde öldürecek kadar.

Hayatı boyunca herkes Kaan'dan nefret etmişti çünkü Kaan onlara göre acımasız, psikopat, şizofren, sorunlu birisiydi.

Belki de öyle birisiydi. Çünkü babası ona sürekli 'Acıma' derdi. Aslında ona bir şekilde 'Acıma-sız' ol mesajını verirdi.

Kimdeydi suç Kaan da mı? Yoksa babasında mı?

Belki Kaan tedavi olmadı, olmak istemedi. Hatası buydu ama nasıl düzelebilirdi ki? 19 yıl boyunca öğretilen, yanlış olan doğruları nasıl unutabilirdi ki? Onca akıttığı kan nasıl geri gelebilirdi?

Bu yüzden Kaan acımasız olmaya zorlandı. Kaan, babasının eseriydi ve böyle kişiler oldukça çocuklar her zaman daha kötü olmaya devam edecek.

Kaan'ın ağızından~

Kafamın içinde susmayan sesler vardı. Gitmeyen görüntüler, Annem ve babam vardı. Sonra sadece babam ve elinde bir silah.

Bir soru soracağım. Sevgi nedir?

Bunu çoğu kişiye sorsak herkes güzel şeyler der fakat bana sevgi öldürmek, kan akıtmak olarak öğretildi.

Bende bana nasıl öğretildiyse öyle devam ettim. Nerede yanlış yaptım? Bana durmadan neden iğrenç gözlerle bakıyorlar?

Toplumun ve ailemin suçlarını ben çekiyorum. Peki artık neden bu durumdan rahatsızlık duymuyorum?

Bu içimde ki Azrail sanki benim bir parçam gibi oldu. Kimsenin ona ulaşmasına izin vermiyorum. Kimsenin onu görmesini istemiyorum ta ki birisinin canını alana kadar.

Kan akıtmayı ve kanın tadını seviyorum. Belki de büyük balığı öldürmek daha iyiydi ama onu sona saklıyorum.

Bana korkulan gözlere bakıyorlar ve bu durum benim hoşuma gidiyor. Onlardan üstün olduğumu hissediyorum.

O çocuğu görmeden önce kendimi asla küçük birisi olarak görmedim ama o çocukta bir şey vardı.

Bana baktığı zaman gözlerinde acıma ifadesini görüyordum. Sonunda onu seçtim çünkü onu sadece bana k şekilde baktığı için sikmek ve öldürmek değil de, işkence etmek istiyorum. Kanının tadını seviyorum. Onun için can almayı ve sadece benim olmasını, sonunda da ölmesini istiyorum.

Çok mu deliceydi? Çok mu uçuktu? Bunlar benim normallerimdi. Bunlar bana öğretilenlerdi.

"Adalet bizim kanımızda akar."

Bu lafı doğduğumdan beri duyuyorum. Adalet bensem, benim adaletim de böyleydi.

İçimde ki Azrail bile bana alıştı. Pardon daha doğrusu içimde ki Azrail bile bana boyun eğdi.

Bu hayatta kimse beni yıkamazdı. Kimsenin beni yıkmasına izin veremezdim. Eğer ben yenilirsem, herkesi yok ederim.

Hakan hakkında ise her şeyi öğrendiğim zaman ilk ailesene ulaştım. Zavallı annesi yaşasa ve her şeyi öğrense bu sefer kahrından ölürdü.

Babası sadece üç beş kuruş için ailesini satmıştı, karısını bile. Aslında kadının ölmesi benim yüzümden değildi. Kocası ve oğlu yüzündendi.

Kocası para için ailesini satmıştı. Oğlu da bana artistiklik yaptığı için olmuştu her şey.

O çocuğun ağlaması çok güzeldi. Bana korkulu gözlerle bakması, ona işkence ettiğim zaman ağlaması ahhh beni çok iyi hissettiyordu.

Azrail ona karşı asla durmayacak ve her zaman daha fazlasını isteyecekti. Onu durdurmak istediğim söylenemezdi.

Bu bölüm aklınız karıştı mı bilmiyorum ama Kaan'ın nasıl biri olduğunu unutmayın... Kaan her şeyi yapar ve size şunu diyeceğim... Kaan gerçekten fazla acımasız...

Umarım beğenirsiniz...🏳️‍🌈