1 ay sonra
Poyraz'dan
Son bir aydır Ayşeden uzak durmaya çalışıyordum. Oyun alanındaki ufak tefek konuşmalarımız ve benim ona dalıp gitmelerim dışında iletişimimiz yok denecek kadar azdı. Ayşeden uzak durmaya çalılırken istemsizce Reşat ve Hanzadeye yaklaşmıştım. Sancakay elendiği için takımda yaşanan kavgalar görece azalsa da Hanzadenin hepimizi kontrol etmeye çalışır gibi tavırları iyice canımı sıkmaya başlamıştı. Ayşe ve aleyna başarılı yarışmacılar olduğu için hanzade onları çekemiyor ve takımdaki diğer erkekleri tarafına çekerek kızların üstünde baskı kurmaya çalışıyordu. En çok gözlerine batan kişi ise ayşeydi. Başarılıydı ve kimseden lafını esirgemiyordu. Ben de bunu bahane ederek ayşeye ufak tefek laf çarpmalara başlamıştım. Ona yakın olamıyorsam bile sesini duyabileyim gözlerine bakabileyim diye abuk subuk konuşuyor kalbini kırıyordum. Suçluydum hem de çok. Şimdilerdeyse köpek gibi pişmandım yaptıklarımdan dolayı. Reşat ve hanzadenin kendi taraflarından olmayan herkese yaptığı baskılar ve sıkıştırmalar stevenın da canına yetmiş olmalıydı ki geçen günlerde reşatla bu konuda kavga ettklerini gördüm. O zaman kendimden utandım. Bu yarışmada kendimden önce düşündüğüm tek kişi ayşeyken ona yapılan şeylere ben değil bi başkası itiraz etmişti. Bense reşata uyup saçma sapan hareketler yapmıştım. Parkurlarda çıkıp kazandığı sayıların erzaklarımızla bizim için hazırladığı yemeklerin hiçbir değeri yokmuş gibi nankörlük etmiştik. Ayşe takımı için yemek hazırlayıp yorulurken hanzadenin onu karalamak için yaptığı konuşmaları oturup dinleyenlerden olmuştum. Bazen benimle tartışırken gözündeki hayal kırıklığını yorgunluğu görebiliyordum. Ondan uzak kalmaya çalışmak bizi böyle yıpratmıştı işte. Hiç olmadığım biri gibi iğrenç davranmaya başladım. Onu tüm bu kötülükleri yapanlar da sırtını bana ve sms gücüme dayadılar. Ben de buna müsade ettim. Ama bu duruma daha fazla dayanamıyorum. Yaptığım yanlışı düzeltmem gerek. Kendimi ayşeye affettirmem gerek.
Dün konseyde emin in sakatlığı nedeniyle devam edemeyeceğini öğrenmiştik. Eminle iyi anlaşırdık. Benim yaptığım şeyleri onaylamasa da tüm bu olayların dışında ve oyunlarda iyi anlaşıyorduk. Ayşe ve aleynayla da arası epey iyiydi onlara destek oluyordu. Gidecek olması ayşeyi bayağı üzecek gibiydi.
Emin i almaya gelen tekne onu beklerken emin bizimle vedalaşmıştı. Bana sarıldığında söylediği şeylerle bir an yutkunamadım.
Emin: kendine bir an önce çeki düzen ver. Ayşeye olan ilgimi belli etmemeyim derken hiç olmadığın birine dönüştün. Kızı daha fazla üzme yoksa çıktığında seninle bozuşuruz.
Poyraz: bu kadar mı belli ediyorum. Her şeyi elime yüzüme bulaştırdım. İstesem de toparlayamam artık.
Emin: emin ol hiçbir şey için geç değil kendini affettirsen yeter.
Poyraz: eyvallah kardeşim yolun açık olsun
Emin: sağol abi birbirinize iyi bakın
Ve göz kıroarak benden ayrıldı.
Sıra ayşeyle sarılmalarına geldiğinde ayşe ağlıyordu. Onu öyle görünce içimde bir şeyler koptu kendimi kötü hissettim.
Ayşe: burda canımızın çektği her şeyi sen bizim yerimize de olur mu kendine çok iyi bak.
Emin: tamam fıstığım sen de çok güçlü dur tamam mı asla yalnız hissetme kendini
Dedi ve sımsıkı sarıldılar. O an elimde olmadan kötü kötü baktım eminin ayşeyi saran kollarına. Kıskanmaya hiç hakkım yoktu kendi aptallığımın cezasını çekiyordum sadece. Kendimden başka kimseye kızmamalıydım. Ayşe eminden ayrılınca ayşenin yanına yaklaştım ve hafifçe gözyaşlarını silip kolumu omzuna doladım. O da vücudunu bana doğru yasladı ve kafasını göğsüme koydu. O an adadakileri unuttum, survivoru unuttum, adımı bile unuttum. Saçlarını okşadım ve kokusunu içime çektim. Sonsuza kadar böyle kalalım istedim. Ayşe yavaşça toparlandı ve kollarımın arasından çıktı. Derince içimi çektim. Artık saklanamazdım, hislerimi belli etmeyeyim derken kendimi çok daha zor duruma düşürmüştüm. Artık içimden geldiği gibi hareket edecektim. Çünkü ayşe benim için bu yarışmadan adadakilerden hatta kendimden bile çok daha önemliydi. Onu bir kere daha üzemezdim.
Ayşeden
Eminin gideceği haberini aldığımdan beri resmen yıkılmıştım. Zaten son bir aydır her şey ters gidiyordu. İlk günlerde bana destek olan poyraz gitmişti ve yerine benden uzak durmaya çalışan her hareketime kusur bulan biri gelmişti. Hanzadenin dolduruşuna gelmiş olması muhtemeldi ama poyraz akıllı bi adamdı. Böyle şeylere inanacak başkasına göre hareket edecek birine benzemiyordu. Bu işin içinde başka bir şey olduğunu düşünsem de elimden bir şey gelmezdi.
Eminle sarıldıktan sonra daha çok ağlamaya başladım. Adada aleyna ve bana destek olan iki üç kişiden biriydi. Gidişi bizi olumsuz etkileyecek gibiydi. Eminden ayrıldığımda bir anda yanımda poyrazı buldum. Beni yavaşca kollarının arasına aldığında bunu sorgulayacak ya da itiraz edecek gücü kendimde bulamadım. Kafamı göğsüne yasladım ve ağlamaya devam ettim. Gözyaşlarımı silip beni kollarıyla sararken aramızdaki tüm tartışmaları unuttum. İçimi kaplayan huzura kaptırdım kendimi. Sonra takımdakiler aklıma geldi ve yavaşça toparlandım. Aleynanın yanına gittim ve birbirimize sarıldık. Bundan sonrası nasıl olurdu bilmiyorum ama içimden bir ses poyrazla aramın iyiye gideceğini söylüyordu.
Eveet bu hikayeye yeni başladım ve elimden geldiğince sık bölüm atmaya çalışıyorum. Yorumlarını ve votelerinizi eksik etmeyin kütfen seviliyorsunuzzz
