beside u ¦ w1

17

》gelecekten önce. umut: minik omega, kral olacak veliahtın doğan eşi.《

+×+×

"Daehwi! Güzelim!"

Daehwi eşinin seslenişini duyduğunda mutfak olarak döşedikleri küçük kısımda aldığı meyveleri suyla temizliyordu. Jinyoung'un sesi telaşlı geldiğinden kaşları çatıldı ve bir kenara bıraktı meyveleri, ardından ıslak ellerini kuruladı.

Jinyoung yarım saat kadar önce kasabadaki hastaları kontrol etmeye çıkmıştı ve normal bir seferde bunun dört katı süre önce dönemeyeceğinin farkındaydı. Koşarak dış kapıya ulaştı, kapıyı açtığında gördüğü eşi gerçekten nefes nefeseydi. Daehwi endişeyle omzuna dokundu.

"Sorun nedir Baejin, ne oldu?"

"Hasta omega Choi'yi hatır- hatırlıyor musun?" Sözcükleri bir araya getirmekte hala zorlanıyordu. Nefesini bir süre toparlayamadı. "Hani.. hani alfası eskiden Hwang krallığı için- eski kral için- onun adamlarından-"

"Evet, evet bebeğim."

"Doğumu başlamış!"

Daehwi'nin dudakları arasından bir şaşkınlık nidası döküldü. Hatırladığı üzere daha 26 günlük zaman vardı, hatta bir hafta önce omegayla görüştüğünde karar vermişlerdi buluşacaklarına. Omega ailesinden kalmış bir hastalıkla kalbinden rahatsızdı. Hamile oluşu bu durumu olumsuz yönde etkiliyordu, bu dönemde dünya üzerindeki en iyi şifacılarla karşılaşmış olması büyük şanstı ancak kader olacağına varırdı.

Lee Daehwi çok çabuk hazırlandı. Oraya zamanında yetişmek önemliydi, bu riskli hamilelik dönemi tabii ki kolay bir doğumla tamamlanmayacaktı. Yetişememekten çok korkuyordu, güzel omeganın bebeğini sağlıkla dünyaya getirip onunla tatlı bir hayata başlamasını görmek istiyordu.

Şükür ki betası Jinyoung ile doğum yapan omeganın evine kısa sürede vardılar. Küçük gecekondu tam bir savaş alanı gibiydi ve bu da yetmezmiş gibi omeganın acı dolu çığlıkları nedeniyle komşuları da oraya doluşmuştu. Durumun ciddiyeti ile ilgili hiçbir farkındalıkları olmamasına rağmen can çekişen omegaya bir şeyler anlatmaya çalışan yaşlı omegaları gördüğünde onlara karşı sesini yükseltti Daehwi. İnsanları akıllandırmak mümkün değildi, ölüm-kalım anlarında bu tür hatalar yüzünden çok şey kaybediliyordu.

İlk işleri komşu ve tanıdıkları evden çıkarmak oldu.

Güzel omega yerde, mahvolmuş bir haldeydi. Her zaman çok güzel bir kadındı, çok güzel bir kalbe de sahipti; çaresiz bir hastalığın pençesi altında olması gerçekten hüzün vericiydi. Hem uzak yakın tüm akrabaları hem de mühürlü alfası çaresizdi. Bu nedenle aylar önce hamile kaldığında evi bir telaş sarmıştı.

Durumları olmamasına rağmen elinde avucunda ne varsa omegasına dökmüştü alfa: meyveler, sebzeler, bolca süt ve şekerler.. Omega gerçekten duygusal yönden harika bir hamilelik geçirmişti. Fiziksel olarak iyi olmaması üzücüydü. Şifacılar ona tonca ağrıkesici merhem verse de hepsi bir yere kadar fayda sağlıyordu.

Alfası, Choi, yerdeki omegasının elini bir an olsun bile bırakmamıştı. Lee Daehwi ve Bae Jinyoung'un içeri girdiğini görünce sevinçle gülümsedi. Gözleri kapalı halde inleyip duran eşine söylüyordu:

"Hayatım, bak! Şifacılar burada, seni hemen kurtaracaklar. Dayan olur mu?! Bak hemen geçecek, minik omegamıza kavuşacağız."

Evet, güzel omega Choi minik bir omegaya hamileydi. Ve eminlerdi ki doğacak olan bu omega çok güzel bir insan olacaktı.

Lee Daehwi hemen acı çeken omeganın başına eğildi.

"Bayan Choi! Kendinizde misiniz?" Daehwi çok şaşkın ve endişeliydi, bugün için hiç bu haberi beklemiyordu. Ayrıca hamilelik öncesinden de tanıdığı bu omega her zaman asil ve düzgün bir görünüme sahip olmuştu. Onu bu halde; yerde, ter ve doğum sıvısına batmış halde görmek kendi canını dahi yakmıştı. Uzun kızıl saçları dağılmış kadının acısını hayal etmek istemiyordu.