Altıncı Bölüm
Bazen Işığı Görmek Zor❦
Ormanları severdim, okyanusumu sevdiğim gibi. Mavilikle boyanmak nasıl huzur vericiyse kimsenin olmadığı bir söğüt ağacının altında yeşile bürünmek o kadar eğlenceliydi.
Şarkılar söylerdim çünkü ormanda. Sesimin çıktığı ilk ve tek yerde susmazdım hiçbir zaman. Yüzüme konan gülümsemeler orada olurdu. Ağaçlar bunu severdi. Yağmurlar yağdığında bu yüzden sararlardı bedenimi. Islanmayıp, şarkı söylemeyi kesmeyeyim diye.
Benim sahne ışığım ormandı.
Karanlık sahnede nefes aldım, nefes verdim. Kimsenin beni durduramayacağını bilerek sahne ışığının altında kendimi ormanda hayal ettim. Rüzgarın uğultusunu şarkı bilerek sağ ayağımı öne attım ve küçük bir daire çizdim etrafımda. Sonra ise döndüm. Ormanda şarkı söyleyip kendi etrafımda döndüğüm gibi art arda süzüldüm, kendimi bir masalın içinde ki prenses olarak hayal ederek.
Ellerimi göğe diktim. Bir nefes ardından vücudumu geriye büktüm ve nazik bir takla attım. Elimi bu kez kalbimde sabitledim. Konuşmaması için onu sıkarken gözlerimden akan yaşı diğer elimde silmeye çalıştım. Bu kez kalbimi tutamadım, uçuşunu izledim.
Bir adım, iki koşuş ve dönüş. Dizlerimin üzerine çöktüm ve yere vurdum. Ellerim parçalanana kadar durmadan seslerin kesilmesini bekledim. Vücudumu geriye bükerek ayağa kalktım. Sağa ve sola yalpalayarak art arada tekrardan döndüm.
Ellerimle göğü yarıp kalbimi alınca sağ ayağımı tekrardan öne uzattım ve kendi çevremde yarım bir hilal çizdim. Sonra ise sakince yere oturdum.
"Çok iyiydi Serein. Dinlenebilirsin."
Han hocanın sesiyle beraber sahne ışığı üzerimden kalktı ve her yer aydınlandı. Ablalarım koltukta ayağa kalkmış beni alkışlarken utançtan yerimde büzülmüş, hızla onların yanına uçmuştum.
Fransızca "Balerin olmak ruhunda var." diyen Rhoe'ye karşılık koltuklarda yüzümü kapadım.
"Yalvarırım oturun, lütfen." Üç ablam omzumu sıkıp gülerken etrafımı kaplamışlardı.
"Öğretmenin ben olduğumdan gururlanmam normal. Bir kuğusun, yavru kuşum. Fantastique !"
"Tais-toi, sürtük." Eunbi abla, Rhoe'ye karşılık olarak kapa çeneni dediğinde kendimi tutamadan gülmeye başladım. "Yemek yemeye gitsekte fransızcaya orada devam etsek, ha ?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Viraha | Haechan
Fanfic*Viraha Ayrılık nedeniyle anlaşılan aşk. Kaybedince anlaşılan değer. ©limnaia 27 Temmuz 2020 01.00 am.