Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
𝓓
Duvarlarım bana ihanet ediyor.
Gözlerim tavanı izliyor, tavan ise gittikçe bana yaklaşıyor. Üzerime gelmeyi bırakmadan, geceleri beni boğmaktan vazgeçmeyene kadar durmadan beni hapsediyorlar. Nedenini bilmiyorum. Ancak küçükken de daima bunu yaşardım. Ne zaman üzülsem duvarlarım önce genişler, sonra ise beni korkuturlardı.
Daha o zamandan belli miydi yani, duvarların geceleri beni rahat bırakmayıp bir tabuta dönüşeceği ?
Nefes alamıyordum. Ciğerlerimdeki baskı ve mide bulantım başımı döndürüyordu. Ellerim, ayaklarım, tüm vücudum sinirlerini kaybetmiş gibiydi. Beni tutmuyorlardı. Bende soğuk zemine, ruhunu kaybetmiş bedenimle düşüyordum öylece. Ama duvarlar vazgeçmiyordu. Beni rahatsız etmeyi bırakmıyorlardı.
Aynı haber başlıkları gibi.
Serein Arcane aşk skandalından sonra elinde sigara ile yakalandı, diyordu bir haber başlığı. Onun ardından, Esrar gecesini sevgilisi Haechan'ın yanında sonlandırdı, yazılıyordu bambaşka bir makalede. Durmadan yenileniyordu sayfa ve ben okumayı bırakamıyordum. İnsanların yorumunu görmekten kendimi alıkoyamıyordum.
[+82 04] Ülkeden defol git seni pis melez.
[+82 38] Daha 23 yaşında ancak şimdiden orospuluğa başlamış bile. Haechan gerçekten bu kız mı ?
[+86 23] Gözlerin Lena'da kalmalıydı oğlum.
[+62 14] Ve bu yüzsüz, hâlâ gruptan ayrılmayacağım diyor öyle mi ? Grup üyelerine acıyorum, nasıl hissediyorlardır kim bilir.
Bunlar hiçbir şeydi. Fiziksel olarak yapılanlardan daha az acıtanlardı. En azından adresimizi ortalığa yayarak bir sürü anti-fanın hanemize teşebbüs yapmasını sağlamıyorlardı veya bir etkinliğe giderken yolda durdurup, ölümümü isteyen sözleri sarf etmiyorlardı.
Altı ay olmuştu. Haechan ile skandalımız ortaya çıktığından beri tam tamına altı ay. SM hâlâ oyun peşindeydi ancak şirketim tehditlerin artık sınırı aştığını görür görmez susmaları için beni süresiz olarak tatile çıkardığını kamuoyuna sunmuştu.
Ama yine başa dönmüştük. Kendi doğum günümde yaptığım şeylerden dolayı tekrardan nefretler başlamıştı.
Şimdi üzerime duvarlar gelse ne olurdu ki ? Benim hiçbir yerde nefes almama izin yoktu zaten.
"Bırak beni Hera. O çocuğu öldüreceğim." diye bağırıyordu Eunbi abla. Kendi ailem bile benim yüzümden dağılıyordu. Tekrardan.
"Öldürsen ne olacak aptal ?" diye bu sefer Hera ablam bağırdı. İki büyük ablamda birbirine girmişti. İlk kez böylesine şiddetli bir şekilde tartışıyorlardı. Yorulmadan, bıkmadan.
