Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❦
Rüya görüyorum. Ama aslında bunların anılar olduğunu biliyorum. Yoğun bakımda öylece yatarken hissiz bedenimle yine de susturamıyordum zihnimi. Yine kurtulamıyordum. Oysa, gözlerimi kapamadan önce şimdi ölemem demiştim ancak artık yoruldum.
Çok yoruldum.
Kaç gündür buradayım ? Açıkçası saymayı bırakalı çok oldu. Ablalarımın gelişlerini bile duymak bile sandığımdan daha da zorlaştı. Keşke gözlerimin önüne gelenlerde karanlığa bulansa. Izdırap dolu hayatımı baştan sonra izlemenin ne anlamı vardı ki ? Hele ki anılar silsilesinde hatırladıkça kalbimin kırılacağı düş kapanıma gelmişken.
Haechan. Niye hâlâ senden kurtulamıyorum ? Ölümümde bile rahat bırakmayacak mısın beni ? Yoksa hayaletinin soğuk ellerini kalbimde yaşatmaya devam mı edeceksin ? Benim kayıp küçük yapboz parçam... nefesin, sesin ve sıcaklığın artık yok. Yoksun.
Partideydik.
Haechan ellerimden tuttu. Sıcacık parmaklarından birini avuç içime koydu ve küçük bir kalp çizdi. Kimse görmedi. Kimse duymadı. Ancak kimse de Haechan ile ikimizin çoktan kendi yıldızımızda bir araya geldiğini de farketmedi.
"Lafinızı bölüyorum ancak gerçekleştirmem gereken bir süpriz var." dedi Haechan hâlâ yıldızlarda dolaşırken. "Günlerdir bu anı bekliyorum."
Haechan'ın bir eli serçe parmağımda dolaştı. Sanki bir öpücük bırakmış gibi uzunda oyalandı, sonra ise bana döndü. Lee Soo Man, hiçbir şey diyememişti. Çünkü Haechan'ın yaptığı bu atak ben dahil herkesi şaşırtmıştı. Süprizi kimsenin bilmemesi, gerçek süprizdi.
Haechan bana gülümsedi, sonra ise ellerimizi yavaşça ayırarak sahneye doğru gitti. Orkestranın çaldığı şarkı kesilirken ona gülümseyen adam, odasında bizzat bana şarkılar çaldığı gitarı uzatmıştı. Haechan o gitarı aldı ve getirilen sandalyeye yavaşça oturdu.
"Partinizi böldüğüm için üzgünüm ancak bazen partilerde eğlenmek yerine umut ve aşkta gerekir." dedi Haechan herkese gülümseyerek.
Daha fazla bir şey söylemesine gerek kalmamıştı. En azından benim için. Çünkü karamel renginde, içinde dünyalar barındıran gözleri bana dönerken, o gitardan bu sefer korkmadan kendi bestelediği bir şarkıyı söyleyeceğini anlamıştım.
Hafif uysal bir melodiyle girdi şarkıya. Notalar bir süre devam etti ve Haechan dudaklarını mikrofona dayadı. "Birleştirdiğim herbir parçayladünya giderek büyüyor. İçimdeki boşluktagiderekbüyüyor. Hangi parça ya da nasıl bir şekil onu bile bilmiyorum."
