Ugly Love of Us (Completed)

Epilogue

Ashley's POV

I am Ashley Barameda. An actress since I was fifteen years old. I am currently 23 years old. Famous, beautiful, and business minded. Being an actress was just a dream until I finally reached it due to training, connections, talent, and skills.

I am also Sandrei Mobano. The leading lady in the movie entitled "Ugly Love of Us". I kinda hate and like my character for that movie. It's inspired from a novel with the same title. I just hate that I need to wear boyish clothes almost throughout the movie. I am sexy and they made me wear those shitty clothes. It sucks but I need to endure.

The writer of the novel is famous. Being the leading lady is an opportunity. I can't let it slipped off. I am also a fan of the writer and I got the chance to meet her personally. I have my own agendas.

"Miss Ashley, ready na po ba kayo sa next scene?" tanong ng PA ko na nasa may pintuan. Tumango lang ako. "10 minutes na lang po  start na tayo ulit."

Tumingin ako sa salamin at bumuntong hininga. May isa pa akong ayaw sa role na 'to. Angelo Cariliman is my leading man. He is Anghelito Ocampo in the movie. He is ugly. Definitely ugly. He is also too kind and you know, feeling close.

Sikat siya na artista pero hindi kasing sikat ko. Siya lang 'yong tipo na linalagay sa mga comedy shows para pagtawanan. Nagkataon lang na nakasama siya rito sa movie dahil eksakto sa description niya 'yong character. Ayaw ko siyang makasama. Ayaw ko ring mapalapit sa kaniya.

Tumayo na ako. Tiningnan ko muna ulit ang itsura ko sa salamin. Damn, I am still beautiful kahit pa wala pa kong tulog dahil tuloy-tuloy ang taping. Madalas kasi kaming mag-retake dahil sa Angelo na 'yon. Hindi kasi siya ganoon kagaling pagdating sa drama at romance.

Bumalik na ako sa set. Tinawag ako ng director. "You should look happy with him, Ashley. Do it naturally. Alam kong kaya mo na 'yon. I am relying on your talent."

Pumwesto na ako sa tabi ni Gelo. Apartment setting pa rin. Nakakatawa. Ang pangit niya talaga. Kaya siguro sa lahat ng palabas na ginaganapan niya puro nakakatawa ang feedback ng mga tao.

Humarap na ko kay Gelo. Sa senyas ng clapper ay linabas ko na ang dapat na emosyon.  I need to act that I like him.

"Drei, masaya ako palagi na kasama ka. Every moment feels like a bliss of pleasure that keeps on touching my senses. I am very much thankful that you came into my life. I hope you can stay as long as I wanted you to do so," madamdamin niyang sabi sa mga linya.

Yinakap ko siya dahil parte 'yon ng script. "Dito lang ako. Masaya rin ako palagi kapag kasama kita. Mahal kita, Gelo. Mahal na mahal kita, Anghelito Ocampo."

He chuckled lightly. "You're making me blush, you know? I love you too. I love you more."

Sumigaw na naman ang primyadong direktor. "Cut! Another good take! Last na 'yan ngayong araw. Pack up na tayo. Maraming salamat sa inyong lahat!"

Nagpalakpakan ang lahat dahil konti na lang ay matatapos na ang movie. Malapit na rin ang pagpapalabas nito sa buong Asya. It's a movie with some kind of supremacy.

"Good job to all of us, Ashley," sabi ni Angelo. "Salamat sa pagtulong sa akin. Ang galing mo talaga. Malaking pagkakataon para sa 'kin na nakasama kita sa movie na 'to. Maraming salamat."

Tumango ako saka ngumiti ng bahagya. "Yeah. You also did a great job. Thank you too."

Nginitian niya ko saka naglakad palayo. Nakita kong lumapit siya kay Aria, ang umarte bilang si Cindy Mendez. Model siya sa totoong buhay pero kinuha rin siya rito para i-promote siya. At sa totoong buhay, siya ang girlfriend ni Angelo.

Lumapit sa akin ang manager ko saka ako iginiya sa dressing room. May meet and greet pa kasi ako sa isang mall after nito kaya rito na rin ako magbibihis.

"You are amazing, Ashley," my manager said. "You pulled out the character so well. Magugustuhan iyon ng mga tao."

I boringly nodded my head. I entered the comfort room to wash my face. Tumingin ako sa salamin at doon ko nakita ang pagbagsak ng mga luha ko. Iyak ulit.

May isa pang dahilan kung bakit ayaw ko sa role na 'to. Nandito kasi si Angelo at Aria. And I am so fucking jealous.

I met Angelo five years ago. He is really kind and funny. Sobrang bait niya sa akin. Maalaga pa. Nakasama ko siya sa isang food commercial noon at doon nagsimula ang lahat. Nagustuhan ko siya pero bawal. We're not floating on the same boat like my manager said.

Tapos umusbong ang balita three months ago. Naging couple na sila ni Aria. Tuwang-tuwa ang madla at umiyak ako ng ilang araw dahil doon. It affects me so much. Tipong makita ko lang ang pictures nila together ay naiiyak na ko. Ganoon ko siya kagusto.

I was startled when the door open. My manager raised one eyebrow at me. "Fix yourself. Huwag kang iyak nang iyak. Pull yourself together. Kailangan mong matutuhang alisin sa sistema mo ang mga taong walang maidudulot na maganda sa career mo. Babagsak ka kapag sa pangit ka nagkagusto."

She's right. That Angelo is just an ugly comedian. He is nothing. I am also more famous than that Aria. But reality is sucking me so well that I am already losing all of my blood. I like him. No, I love him. But everything is against my feelings. My career, my manager, and even my family. Dapat sa ka-level lang daw magkagusto.

Funny because we're not on the same levels. He is on Aria's level. Si Aria ang gusto niya. He never showed a bit of liking to me. This movie just gave me a chance to be close to him and be hurt simultaneously.

But in the movie, I am his leading lady.

The End.