HELEZON (+18)

4. DAYANMA EŞİĞİ

4. Bölüm: "Dayanma Eşiği."

Becky G, Burna Boy - Rotate
Sasha Sloan - Older

•

Öylece olduğum yerde taş kesilirken, O'nun ve benim kesişen gözlerimizde aynı ifade yer ediniyordu.

Şaşkınlık, bir duman gibi irislerimiz içinde yayılırken zaman sanki tekleyen bir kalbin içindeydi. Ne diyeceğimi bilemiyor, ne yapmam gerektiğini hesap edemiyordum. Fakat bu şaşkınlık onun kendi cephesinde kısa sürmüş olmalı ki karanlığı anımsatan gözleri, bir girdap gibi saliselik yakaladığım duyguları hapsetmişti. Bu ani gelişen olay karşısında sergilediğim tavır, kısa süreli bir duraksama yaşamama neden olmuştu. Zihnimden geçen binlerce soru havada uçuşuyordu.

"Hoş geldin, Ali." Eylem, kapının önünden biraz yana çekilip, "Lütfen içeri gel." Dedi. Eliyle koridoru gösteriyordu. Neşeli ses tonuyla karşıladığı adamın, aslında günler öncesinde, kız kardeşinin hayatına yaralı bir şekilde çıktığını bilse ne tepki verirdi?

Ali denen adam çehresine yayılan hoş gülümsenin ardından, "Hoş buldum." Dedi. Başıyla selam verip içeri girerken istemsiz bir kaç adım geriledim. Ali... Adının bu olmadığını biliyordum, telefonumla konuştuğu kişiye kendini farklı bir şekilde tanıtmıştı. Mirkan. Adı, hatırladığım kadarıyla buydu. Belkide gerçek ismi her ikiside değildi.

Ya da iki farklı ada sahip olabilir miydi?

Mirkan Ali...

Sade ama şık giyimi ve siyah uzun paltosuyla bir askeri anımsatıyordu. Boyu bir hayli uzundu. Yağmurdan dolayı nemlenmiş koyu saç tutamları alnına düşmüştü ve o geceki çaresiz bakışlarından şimdi zerre kadar eser yoktu. Kirli sakalları kemikli olan asi çehresini süslüyordu. Paltosunu çıkarıp ablama uzattığı esnada etrafa yayılan parfümünü ancak soluyabilmiştim. Soğuk havanında etkisiyle serin ve etkikeyici kokusu ciğerlerime ulaşmıştı. Boğazlı, balıkçı yaka kazağı ve pantolonuyla baştan aşağı siyahlara bürünmüştü.

"Reyna, bildiğin üzere kız kardeşim." Diye beni taktim etti. Mirkan, sahte olduğu kendi açımdan belli olan gülümsemesiyle bana damarlı elini uzatmıştı.

"Memnun oldum, küçük hanım."

Dudaklarım hafifçe aralanmıştı. İnanması güçtü ama O benim özel ders hocam olacaktı. Ne lenet bir şeydir ki, bu durum karşısında dilim dönmüyordu. Ablama olanları bir çırpıda anlatsam kesinlikle benim ve Nevin'in başı da yanardı, biliyordum. Sırtımı holün duvarına yasladım. Eylem'in gözleri suskunluğa bürünen bana çevrilince, yutkunmak zorunda kalmıştım. Dışarıdan nasıl göründüğüm hakkında bir bilgim yoktu. Eylem, gözleriyle beni uyarıyordu. Bir şeyleri anlamaması için hemen suratıma çarpık bir gülümse yerleştirdim.

Normal davran Reyna! Kendi çıkarın için bunu yapabilirsin, hadi!

"Şey..." diye mırıldandım, Mirkan'ın derin harelerine bakarken. Başımı biraz geriye yatırmıştım. Bu kelimeyi kullanmaktan ne denli nefret etsemde bütün sözcükler lügatımı terk edip gitmişti. Sıcak elimi, soğuk avucuna bıraktım. Parmakları tıpkı o geceki gibi tenimi sarmalarken, garip bir his mideme doğru aktı. Sessiz bir konuşma geçiyordu sanki aramızda. "Hoş geldiniz, aynı şekilde bende memnun oldum."