Siz: Hayatımda çok büyük bir karar aldım arkadaşlar.
Ceyda: Sıçtık desene.
Eylül: Neymiş ?
Siz: İki yüzlü insanların hayatından çıkma kararı.
Gruptan ayrıldınız.
Havalıyım dostum. Birazdan nasıl olsa geri ekliycektiler. Onlar ekleyene kadar bari anonime yazayım.
Niloya:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bilinmeyen numara: Neden ?
Niloya: Böyle gidersek aşık falan olurum beni o bataklığa sokma kardeşim.
Bilinmeyen numara kişisini engellediniz.
Aslında doğruydu da ben salak bir insandım ve cidden iki güzel söze kanıp aşık falan olurdum sonra al başına belayı.
"Nil kapıyı aç kızım"
Yüzümü buruşturup yatağımdan sürünerek indim hayır yani aşağıda olan sensin niye ben açıyorum kapıyı. Taş gibi oğlun var kıçını kımıldatıp o açsın biraz da.
"Anneye söylenme hem o ne biçim kelime abiye öyle denir mi ?"
Kaşlarımı çatarak nasıl ya dercesine elinde ki beziyle bana bakan anneme baktım, ben sesli mi düşündüm lan ? Hep bu Eylül yüzündendi.
Oflayarak kapıyı açarken kapı da iki adet taş olduğunu gördüm. Ulan bazen abimin olduğuna seviniyodum abi demek taş arkadaşları demek. Bunlar geçen ki çocuklardı. Bulut ve Barlas'tı galiba.
Barlas içeri geçerken Bulut kısa bir süre beni izleyip öyle geçmişti. Kesin yataktan yeni kalktığım için saçım tavus kuşu gibiydi ondan baktı bana.
"Ev ev değil toplama kampı gibi anasını satayım"
Annem yine sarı beziyle mutfaktan çıkıp ters ters bana bakarken omuzlarımısilkip salonda ki koltuğa atladım. Ne yani evde iki tane afet var diye doğal halimi bozucak mıydım ? Yo asla.
