Niloya •Texting

37

Barlas ile ilk sarıldığım yere gelmiştim. Tabi sarıldığım kişinin Barlas olduğunu bilmediğim yere.

Aslında anlamalıydım o günden sonra ama anlamamıştım işte. Anonime sarıldığım zaman kendimi bir kuş kadar özgür bir kedi kadar da sevilmeye muhtaç hissetmiştim. Barlas'ın yanımda da hep böyle hissediyordum. Anonimin Barlas olduğunu anlamalıydım ama çok geç anlamıştım.

Ne ara bu denli sever olmuştum onu ? Kalbimin ritmini hem değiştiriyordu hem de o kalbi yakıyordu her geçen gün.

Anıl vardı bir de tabi her ne kadar bir şey yokmuş gibi davransa da onun açısından bakınca her şey bok gibiydi. Kardeşim dediği insan kardeşine aşık olmuştu aslında kardeşi de ona aşıktı.

Zordu, kendimi çıkmazda gibi hissediyordum.

O günkü banka oturup denizin karşısında youtube girdim, onu anımsatan şarkıyı açtım.

Sezen Aksu - Biliyorsun.

Şarkı arkada çalarken ben yorumlar kısmına gelmiştim. Her zaman sevmiştim şarkı yorumlarını okumayı, bazıları aşkını itiraf ediyordu bazıları aşk acısını. Bazıları ise olmayan aşkın acısını çektiğini söylüyordu.

Ben de ilk başlarda böyleydim. Bu şarkıyı ne zaman dinlesem gözlerim hep doluyordu ama aşık olduğum biri yoktu olmayan askimin acısını çekiyordum.

Şimdi ise durum daha garipti. Aşkım vardı ama yoktu da.

Yorumlarda en yenilere tıkladığımda en son iki hafta önce atılan en çok da beğeni alan yorum dikkatimi çekti.

Bankta bağdaş kurup yorumun detaylarına bakarken nefesimin kesilmesine sebep olan o ismi gördüm.

barlasertekin: Bu yoruma denk gelir misin ? Bilmiyorum. Geldiğinde beni hâlâ anonim olarak mı tanırsın ? Bilmiyorum. Anonim olduğunu öğrendiğinde benden nefret mi edersin ? Bilmiyorum. Aslına bakarsan hiç bir şey bilmiyorum. Şu kalbim bir tek seni sevmeyi biliyor, şu aklım bir tek seni düşünmeyi biliyor. Gerisi yalan dolan.
Bugün abin falan yollamadı beni o müzik odasına, ben geldim. Seni görmek istedim çünkü kalbim ağrıyordu, sana bir şey oldu sandım. Bir sürü mesaj attım bakmadın ben de geldim işte. Kalbimin ağrıma sebebi senin de üzgün olmanmış Evren güzeli. Bugün bu şarkıyı ağlaya ağlaya söylerken bile gözümde evrenin en güzel kızı olarak gözüküyordun. Başkasını sevdiğini o an anlamıştım. Ne trajedi bir olay ama, ben seni seviyorum bundan gram haberin yok sen başkasını seviyorsun. Sen bu şarkıyı onun için söylerken ben her gece bu şarkıyı dinleyerek fotoğrafına sarılarak uyuyorum...
Olmazların insanlarıyız biz.
Adam olup çıkamıyorum karşına diyemiyorum seni seviyorum, bir bakışına aşık oldum diyemiyorum. Yok cesaretim. Her şeye cesaretli yaklaşırken sana gelince savunmasız küçücük çocuktan farkım kalmıyor Nil.
Nasıldır bilmiyorsun, yanındayken sana sarılamamak. Göğsüne bir yangın gibi çöküyor insanın.
O yeşillerinde hislerimi bulunduran bir şey var, sen bilmiyorsun belki ama şunu bil, gözlerine bakarak dayanabilirim buna da bir akşam üstü.

Seni çok seven ama sana gelemeyen adamdan...

Hıçkırıklarım artarken ayağa kalkıp koşmaya başladım. Nereye gittiğimi biliyordum ne olucaksa olsun. Yeterince üzülmüştük. Sonrasını değil şu anı düşünmeliydik ve şu an deli gibi onu istiyordum.

İkimizin de haberi yokken birbirimiz için yeterince yıprandık. Bu kadarı fazlaydı.

Deli gibi ağlarken yanlarından koşarak geçtiğimiz insanlar durup durup bakıyordu, muhtemelen deli falan diye söyleniyorlardı arkamdan. Aşk da delilik değil miydi ?

Ağlamalarıma yağmur da eşlik etmeye başladığında onun kapısına gelmiştim çoktan.

Aklımda şarkının sözleri gelirken afalladım.

Olacakları bilseydim dün gece yanına gelmezdim...

Bir şey olmayacaktı, olmazdı.

Kafamı iki yana sallayıp tam kapıyı tıklatıcakken Eslem'in kapıyı açmasıyla havada olan elimi geri indirdim.

Eslem şaşırsa da bunu belli etmeden gülümsemeye çalıştı.

"Hoş geldin"

Gülümsemeye çalışırken gözlerimden yine yaşların boşalmasıyla içeri girdim.

Barlas'ın odası nerede onu bile bilmiyordum.

Çaresizce Eslem'e dönerken Eslem gülümseyerek eliyle karşıda ki siyah kapılı olan odayı işaret etti.

İçimde ki korku, heyecan, aşk duygularının karmaşasıyla kendimden emin adımlarla siyah kapılı olan odaya yürüdüm.

Her yaklaşmamda yüreğim ağzımda atıyor gibi hissetmem normal miydi ?

Kapının kulpunu indirip içeri girerken buram buram kokan kokusu içime yayılmıştı bile.

Çıplak sırtı bana dönükken o ise camdan dışarı izliyordu.

"Eslem abicim yalnız kalmak istediğimi söylemiştim"

Gülümseyerek boğazımı temizlediğimde arkasını dönmüştü.

Hızla yerinden kalkıp karşıma gelirken şaşırmış ifadesi yüzümü daha da güldürür olmuştu.

Ne tuhaf ama ağlarken kahkaha atmak.

Bal rengi gözleri kan çanağı gibi olmuştu ama dudakları gülüyordu. Benden bir farkı yoktu.

"Islanmışsın"

Eli yağmurdan dolayı ıslak saçlarımı geriye atarken ondan bir iki adım geri gidip sırılsıklam olmuş bedenimi gösterdim.

"Bak işte artık tam anlamıyla sana sırılsıklam aşık oldum"

....

Ağlamamalıyım.