Jazz

Hoofdstuk 22

''Hallo,'' hoor ik een vriendelijke stem zeggen. ''Gaat het al een beetje?'' Ik mompel iets onverstaanbaars. Ik open mijn ogen. Ik verken de witte kamer waar ik in lig. ''Wat krijgen we...'' mompel ik. Dan valt mijn oog op de vrouw die recht voor me zit. ''Ik heet Linda. Jij bent zeker Jasmine?'' Ik knik. ''Mooi. Ik ga even melden dat je wakker bent.'' Ze wandelt de kamer uit. Ik zucht.  Melden dat ik wakker ben? Dan pas dringt het tot me door. Ik ben in het ziekenhuis. Snel kijk ik of ze wat bij me hebben uitgespookt. Ik was niet graag in het ziekenhuis. Nadat ik het een en ander van mijn lichaam heb gezien, zag ik dat er wat hechtingen waren en wat verbandjes, één infuus. Geen hartslagmeters of iets dergelijks, gelukkig. Ik vond die dingen helemaal niks. Ik ging met mijn handen door mijn haar, en tot mijn verbazing voelde het minder vettig dan dat het eerst was. Pijn voel ik niet, misschien kon het een en ander wel beter, maar echt pijn deed het niet. Het voelt als verdoofd. Ik heb geen idee hoe ik hier terecht ben gekomen. Ik probeer alles op een rijtje te zetten. Ik ben weg bij P, mijn ouders kwamen me halen bij Helma, ik was thuis, nu ben ik hier. Ach, het kan me ook helemaal niet schelen hoe ik hier gekomen ben. Ik voel me beter, en als ik straks weer weg mag is het prima.

''Hallo,'' hoor ik de vriendelijke stem weer zeggen. ''Hoe voel je je?'' ''Ja, gaat wel,'' zeg ik. ''Mooi zo, ik ga je ouders even bellen dat je wakker bent.''

''Hoelang heb ik geslapen?'' Linda lacht even. ''Nou, geslapen? Jij hebt wel iets meer dan geslapen, hoor. Haha.'' Ze haalt een telefoon tevoorschijn en tikt een nummer in. Ze loopt naar de gang.

''Je ouders zijn onderweg,'' zegt Linda als ze weer de kamer inloopt. ''Oké.'' Ik zucht even. ''Hoelang lig ik hier?'' ''Hmm, paar dagen.'' Mijn ogen worden groot. ''Wat?!'' Linda blijft verassend kalm. ''Maak je maar geen zorgen, je bent er veel beter aan dan eerst.'' Ik kijk stomverbaasd. Linda's gezicht staat opeens bloedserieus. ''Toen je hier kwam was je er erg aan toe. Je hebt een paar dagen op de intensive care gelegen, we waren zelfs aan het twijfelen of je nog wakker zou worden.'' Mijn mond valt open. Alles in één keer. ''Jasmine, je bent mishandeld en misbruikt.'' Ik bijt op mijn lip. Ik voel de tranen weer opkomen.

Mijn ogen worden groot. Ik voel mijn ademhaling onregelmatig worden en ik vecht tegen de tranen. ''Waar...?'' breng ik uit. ''Rustig Jasmine,'' zegt Linda geruststellend.

''Waar is P?''

Linda kijkt me verward aan. ''Pee?'' vraagt ze. ''Hem. Waar is hij?'' Linda schut haar hoofd. ''Weet ik niet.'' Ik krijg het benauwd. ''Jasmine, rustig ademen.''

''Jasmine?'' hoor ik. ''Jasmine!'' Mijn ouders en Sara komen de kamer binnen. ''Hoe gaat het met je?'' vraagt mijn moeder. Ik hap naar adem. Mijn moeder komt op mijn bed zitten en legt een hand op mijn schouder.

''Waar... waar is P?'' stotter ik. Mijn moeder kijkt ernstig. ''P,'' mompelt mijn moeder bijna onhoorbaar. ''Uhm, pardon. Wie is 'Pee' als ik vragen mag?'' zegt Linda. Mijn moeder werpt een blik naar Linda. ''De dader van dit alles,'' zegt mijn moeder. Linda kijkt met een medelevende blik naar mijn moeder.

''Waar is hij nou?!'' schreeuw ik zowat, mijn geduld begint echt op te raken. Ik kijk naar mijn vader, hij kijkt me uitdrukkingloos aan.

''Ze hebben hem nog niet,'' zegt mijn vader. Mijn ogen worden groot en het benauwde gevoel wordt erger en erger. Ze hebben hem nog niet. Hem. Misschien pakt hij me weer. Sluit hij me weer op. En kom ik er echt nooit meer weg. Nee.

De tranen stromen als watervallen over mijn wangen. Dit kan niet waar zijn. Mijn ouders en Sara omhelzen me en Linda mompelt iets en loopt de kamer uit.

Even later komt Linda weer de kamer binnen. Mijn moeder kijkt op en Linda geeft een knikje. ''Jasmine,'' begint ze, ''we moeten gaan, maar morgen komen we terug.'' Ze veegt een traan weg. Nee, ik wil niet dat ze weggaan. Ik pak Sara's hand. ''Niet weggaan.'' Sara blijft koppig op mijn bed zitten. ''Nog even, mam.''

De tranen stromen meteen weer over mijn wangen.

P  is nog op vrije voeten.