Asleep ·starker· part I

-1-

Jasne światło porannego słońca przedarło się przez niedokładnie zasłonięte rolety do pokoju Petera Parkera. Dziewiętnastoletni chłopak powoli otworzył oczy chcąc przyzwyczaić je do światła dziennego.

Podniósł się do siadu i wzrokiem omiótł pokój, w którym się znajdował.

Ziewnął przeciągle i wstał kierując się w stronę łazienki, po drodze witając się ze swoją ciocią.

Jeszcze nieco zaspany podszedł do lustra i przepłukał twarz zimną wodą, która dała swoją drogą orzeźwiający efekt.

Nastolatek przez chwilę wpatrywał się w swoje odbicie, nie do końca wiedział czemu stoi w tym jednym miejscu bez konkretnego celu. Po prostu stał i patrzył.

Zza drzwi usłyszał wołanie May.

- Peter! Mamy gościa!

Szybko przepłukał zęby i jeszcze w piżamie zszedł na dół spodziewając się wizyty Ned'a, jednak kiedy zobaczył kto jest ich gościem oniemiał.

- T-tony Stark?! - nastolatek stanął w jednym miejscu nie do końca wiedząc co powiedzieć.

- Też się zdziwiłam! - powiedziała May - zapraszam do kuchni, zrobię herbatę, albo kawę, co pan sobie życzy?

- Jeśli mogę prosić kawę. - miliarder uśmiechnął się do kobiety, która ulotniła się z salonu, a chwilę później można było słyszeć dźwięk włączania ekspresu.

Nastolatek niepewnie podszedł do mężczyzny i podał mu swoją dłoń.

- Jestem Peter... Parker

- Wiem - zaczął Stark ściskając jego rękę - właśnie ze względu na ciebie tu jestem.

Chłopak zmarszczył brwi. Nie pamiętał żeby ktokolwiek wspomniał mu o wizycie TEGO Anthony'ego Starka w jego domu.

- Widzę, że jesteś zdezorientowany. Pora odświeżyć ci pamięć młody.

- Ale nikt mi nic przecież nie mówił... to musi być pomyłka.

Stark zaśmiał się cicho jednocześnie kręcąc głową.

- Brałeś udział w konkursie. Jakiś czas temu. Pamiętasz może co było nagrodą główną?

- Jakiś ogromny, drogi zestaw do majsterkowania.

- A jaka była nagroda za 100% poprawnych odpowiedzi? - Tony uśmiechnął się unosząc jedną brew kiedy zauważył jak w oczach Parkera pojawiają się iskierki szczęścia i nieopisanej radości.

- STO PROCENT?!

- Tak, wygrałeś nie tylko ten ogromny, drogi zestaw, ale i praktyki... u mnie.

May akurat wchodziła do salonu a słysząc tę wiadomość upuściła kubek z kawą. Nie mogła uwierzyć w to, że Peterowi się udało. Była z niego naprawdę dumna.

Nie zważając na rozlany napój podbiegła do siostrzeńca i zamknęła go w szczelnym uścisku.

- Tak się cieszę Peter! Wiedziałam, że ci się uda!

Kiedy puściła go, nastolatek zmarszczył brwi patrząc na Starka.

- Przecież 100% to nie taki wyczyn, myślałem, że przynajmniej kilka osób zdobędzie ten wynik.

- Młody, nawet Rogers nie miał setki, ani Clint, ani nawet Natasha - zaśmiał się geniusz - jako j e d y n y zdobyłeś maksymalną ilość punktów i nawet ja jestem pod ogromnym wrażeniem twojej wiedzy.

Te słowa trafiły prosto do serca nastolatka. Nie spodziewał się, że usłyszy coś takiego z ust swojego autorytetu.

- D-dziękuję...