Yaralarım vardı ama en azından hayattaydım ve kimseyi öldürmemiştim. Okula gidince kirishima yanıma geldi ve
K: HEY DÜN HARİKA DÖVÜŞTÜN NEREDEYSE SEN KAZANACAKSIN ZANNETMİŞTİM.
Dedi. Sonra etrafıma birileri daha geldi ve hepsi seni tebrik etmeye başladı. Bu hisse alışık değildim , bana şuan bağırılması ve kızılması gerekiyordu fakat herkes beni tebrik ediyordu. Neden? Ben onlara ne yapmıştım ki? Bana neden bu kadar iyi davranıyorlardı? Kısa süre sonra içeriye Sensei girdi ve tahtaya bir liste yansıttı. Bunlar kahramanların bizim için yaptığı teklif listesiydi. Belirli bir idolüm olmadığı için rastgele seçecektim. İyice listeye bakınca annemin ve babamın kurumunun da bana başvuru yaptığını gördüm. İstediğim zaman onlardan kahramanlık bilgileri alabilirdim ama farklı Bir kahramanla birlikte staj yapmalıydım. Listenin devamında abimi de görünce sinirlendim , kabul etmeyeceğimi bildikleri hâlde neden bana başvuru yapmışlardı ki? Listeye iyice bakınca edgeshotu gördüm. En iyi 5 numaralı kahraman beni staja çağırmıştı. Listede bir sürü tanınan isim vardı fakat onun yanına gidecektim. Özgünlüğü uzullarını çok ince ve uzun yaparak jilet keskinliğinde sağlam bir ipe dönüştürmesiydi. Ondan çok şey öğrenebilirdim. Formu doldurup sınıfa geri döndüm. Kısa bir süre sonra öğle yemeği vakti geldi. Öylesine konuşurken denki dikkatsizce dirseğini sol omzuma koydu... sol omuzum... yaralı olan. Acımıştı ama sadece küçük bir ses çıkarmıştım. Ne oldu anlamında bakış atarlarken gömleğimin omzunu yavaşça saran Kanı gördüler. Beni revire yetiştirmeye çalışırken bir yandan da denkiye bağırıyorlardı. Şifacı kız gömleğimi çıkarmam gerektiğini söyleyince erkekler dışarı çıktı ve içeride momo, mina, uraraka kaldı. Uraraka gömleğimi çıkartıyordu. Yaramın nasıl oluştuğunu bilmiyordum ama çok derindi. Üstümde sadece sütyen vardı ve yaramı temizlemek için sürülen soğuk alkol ile titremeye başlamıştım. Okul bu tarz yaralanmalara alışkın olduğu için yedek kıyafet bulunduruyordu. Yeni gömleği giyerken momo hem yardım ediyordu hem de konuşuyordu
Momo: yaran nasıl oldu? Maçta hiçbir şey olmamış gibiydi.
Dedi haklıydı ve bir cevabım yoktu. Sadece bilmiyorum diyebilmiştim. Sonra yavaşça içeri denki girmişti , gözlerinden pişman olduğunu anlayabiliyordum.
Marry: hey denki bana üzüldüğü söyleme , senin bir suçun yok
Denki aynı bakışı atınca gel buraya diyip ona sarıldım. Zor da olsa onun suçu olmadığına ikna etmiştim. Son dakika sınıfa vardık ve o gün başka hiçbir şey olmadan geçmişti. Ertesi gün okula gittiğimde sınıfta bir telaş vardı.
Marry: hey neden herkes gergin
Ojiro: stajın ilk günü olduğu için gerginler
diyip gülümsedi. Bende ona gülümsedim ve kostümümü almak için odaya gittim. Katsuki de odadaydı. Kostümünü toparlamaya çalışıyordu .
Katsuki: omuzun nasıl oldu?
Marry: daha iyi teşekkür ederim.
Çok soğuk ve boş bir Muhabbetti ama sessizlikten iyidir.
Marry:tekrar özür dilerim, seni öldürebilirdim.
Bunu 2. Defa yaşıyordunuz ve bu sefer gerçekten pişmandın.
Katsuki normal haline dönmüştü ve bana kafasını çevirdi.
Bakugou: SANA KAÇ DEFA SÖYLEYECEĞİM BANA BİR ŞEY OLMAZ
Haklıydı , gerçekten bu çocuğa bir şey olmuyordu.
Kostümümü alıp odadan çıktım. Toplanma alanına gittim. Kısa süre sonra herkes buradaydı. Lida üzgün görünüyordu onun yanına gitmeye karar verdim.
