Sometimes Love Just Ain't Enough

Twenty-Four

Nagpatuloy ang pagkikipagkita ko kay Lucas at laging may nangyayari sa amin.

And eventually sa pagdaan ng araw ay nakikilala ko na din ang totoong ugali ng binata.

He was the kind of a man na may pagka moody,.

Yun bang bigla na lang itong mawawalan ng interest sa akin at biglang manlalamig para bang sex lang talaga yung habol niya at doon nag umpisa akong makaramdam ng pagkababa sa aking sarili.

Bakit ko ba hinahayaang itrato ako ng ganito ng mga lalaki? I oftenly asked myself.

Am I not capable to be loved Seriously or Im just an option palagi?

Naiisip ko sa ginawa kong pakikipaglaro ng apoy kay Lucas ay parang nawala yung self-respect ko.

Every night when I was left alone in my dark room I was crying. Crying not because of the pain Dexter caused me but the truth that I was so desperate to beg for loved sa mga taong hindi naman ako kayang tanggapin at mahalin sa kung ano at sino ako.

Why I am always ended up being hurt and broken dahil na din hinahayaan kong gawin nila sa akin ito.

I have so many hopes and expectations in our relationship with Dexter before at dahil sa ibinuhos ko lahat at ni hindi ako nagtira para sa sarili ko ay naiwan akong bigo at luhaan.

Kung sana hindi ko ibinigay lahat at sana mas minahal ko yung sarili ko.

Di sana kahit nawala siya sa akin ay makakaya kong bumangon.

Bumalik sa kasalukuyan ang isip ko nang makarinig ng doorbell.

I stood up from my bed and check the time and it was already 9:00 pm.

I was expecting Lucas to come dahil madalas naman itong basta na lamang sumusulpot.

I open the door at laking gulat ko dahil nakatayo sa bungad ng pinto si Dexter.

"Hi Rachel." He greeted, malungkot ang mukha nito.

Sandali akong natigagal dahil hindi ko inaasahang siya ang pupunta.

"A-anong ginagawa mo dito." I uttered coldly nang makabawi sa pagkabigla.

"Hindi mo ba ako papasukin?" Tanong niya instead.

Nag-alangan akong papasukin siya but then I realize na siguro pumunta siya to asked for closure.

Mula kasi ng umalis ako sa bahay niya ay hindi na kami nagkausap pa.

I widely open the door and let him in.

"Pasok ka." Tipid kong tugon.

"Salamat, Rachel." He answered at inalok ko siyang umupo.

Sandaling katahimikan ang naghari sa pagitan at parang naging awkward ang moment na yun para sa aming dalawa and no one dares to talk.

"K-kumusta ka na?" Suddenly he speak and asked me.

I stare at him coldly and took a deep breath.

"I-Im Okay-- How about you? Nagsama na ba kayo ni Chelsea?" Patuyang tanong ko na inaarok ang magiging reaction niya.

"Rachel--- I already broke up with her." Mahinang tugon niya that surprise me.

'Is he telling the truth?' I asked myself na bigla ko ding inalis dahil baka he's just trying to make me buy what he's saying.

"Talaga ba? Why are you saying that to me Dexter?---

Is it because you still wants me back or para maawa lang ako sayo?" I asked him sarcastically habang unti unti na namang bumabangon ang nararamdaman kong galit para sa kanya.